Biblia Gdańska/Proroctwo Sofoniaszowe (całość)

[965]Proroctwo Sofoniaszowe.

[965]ROZDZIAŁ I.

 Opowiada Prorok Sofoniasz utrapienie ziemi Iudskiéy i obywatelom iéy.
Słowo Pańskie, które się stało do Sofoniasza, syna Chusego, syna Godoliaszowego, syna Amaryaszowego, syna Ezechyaszowego, za dni Iozyasza, syna Amonowego, Króla Iudskiego.
 2. Wszystko zapawne zniosę z oblicza téy ziemi, mówi Pan.
 3. Zniosę ludzie i bydło, zniosę ptastwo niebieskie i ryby morskie, i^[1] zgorszenia z niepobożnymi; wykorzenię człowieka z oblicza téy ziemi, mówi Pan.
 4. Bo wyciągnę rękę moię na Iudę, i na wszystkie obywatele Ieruzalemskie; wykorzenię z mieysca tego ostatki Baalowe i Popy iego z Kapłany;
 5. I te, którzy się kłaniaią na dachach woysku niebieskiemu, i te, którzy kłaniaiąc się^[2] przysięgaią przez Pana, także i te, którzy przysięgaią przez Molocha swego;
 6. I te,^[3] którzy się odwracaią od naśladowania Pana, i którzy nie szukaią Pana, ani się pytaią o nim.
 7.^[4] Umilkni przed obliczem panuiącego Pana, gdyż bliski iest dzień Pański; bo Pan zgotował ofiarę, i poświęcił wezwane swoie.
 8. A w dzień^[5] ofiary Pańskiéy, nawiedzę Książęta i syny królewskie, i wszystkie, którzy się obłoczą w szaty cudzoziemskie.
 9. Nawiedzę téż dnia onego każdego, który próg przeskakuie, którzy napełniaią domy panów swych łupiestwem i bezprawiem.
 10. A dnia onego, mówi Pan, będzie głos wołania od bramy rybnéy, i narzekanie od drugiéy strony (miasta), i skruszenie wielkie od pagórków.
 11. Narzekaycie wy, którzy mieszkacie wewnątrz: bo wygładzony będzie wszystek lud kupiecki, wygładzeni będą wszyscy, którzy śrebro noszą.
 12. I stanie się w on czas, że Ieruzalem szpiegować będę z pochodniami, i nawiedzę męże, którzy polgnęli w drożdżach swoich, mówiąc w sercu swoiém: Pan nie uczyni dobrze, ani źle uczyni.
 13. Bo maiętność ich przyidzie na rozchwycenie, i domy ich na spustoszenie; pobuduią^[6] domy, lecz w nich mieszkać nie będą; i będą sadzić winnice, ale z nich wina pić nie będą.
 14. Bliski iest wielki dzień Pański, bliski iest i śpieszny bardzo głos dnia Pańskiego; tam i mocarz gorzko wołać będzie.
 15. Dzień gniewu będzie ten dzień, dzień utrapienia i ucisku, dzień zamięszania i spustoszenia, dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i chmury;^[7]
 16. Dzień trąby i trąbienia przeciwko miastom obronnym i przeciwko basztom wysokim,
 17. W który ludzie utrapieniem ścisnę, że iako ślepi chodzić będą, ponieważ przeciwko Panu zgrzeszyli, i wylana będzie krew ich iako proch, a ciała ich iako gnóy.
 18. Ani śrebro ich, ani^[8] złoto ich nie będzie ich mogło wyrwać w dzień gniewu Pańskiego; bo ogniem zapalczywości iego będzie^[9] ta wszystka ziemia pożarta, przeto że zapewne koniec prędki uczyni wszystkim obywatelom ziemi.

[965]ROZDZIAŁ II.

 I. Napomnienie ludu Iudskiego do pokuty 1 — 3. II. z przedłożeniem przykładów niektórych srogiéy kaźni Bożéy 4 — 15.
Weyrzycie w się, weyrzycie w się, mówię, o narodowie przemierzli!
 2. Pierwéy niżeli wynidzie dekret, i niż dzień iako^[10] plewa przeminie; pierwéy niż przyidzie na was gniew zapalczywości Pańskiéy, pierwéy [966]niż przyidzie na was dzień gniewu Pańskiego.
 3. Szukaycie Pana wszyscy pokorni na ziemi, którzy sąd iego czynicie; szukaycie sprawiedliwości, szukaycie pokory, snadź się ukryiecie w dzień zapalczywości Pańskiéy;
 II. 4. Bo Gaza opuszczona będzie, i Aszkalon spustoszony, Azot w południe wyrzucą, a Akkaron wykorzeniony będzie.
 5. Biada mieszkaiącym w krainie pomorskiéy, narodowi Cereteyczyków! słowo Pańskie przeciwko wam iest, o ziemio Chananeyska Filistyńczyków! że cię tak wytracę, aby nie było obywatela.
 6. I będzie kraina pomorska owczarniami i budami pasterskiemi, i oborą dla trzód.
 7. Będzie téż i ostatkowi domu Iudskiego krainą dla pasienia; w domach Aszkalon na wieczór legać będą, gdyż ie nawiedzi Pan Bóg ich, i przywróci zaś więźnie ich.
 8. Słyszałem urąganie Moabczyków i hańbienie synów Ammonowych, któremi urągali ludowi moiemu, i wynosili się na granicach ich.
 9. Przetoż żywię Ia, mówi Pan zastępów, Bóg Izraelski, że się Moab stanie iako Sodoma, a synowie Ammonowi iako Gomora, mieyscem pokrzyw i iamą solną i pustynią aż na wieki; ostatki ludu mego rozchwycą ie, i pozostali z ludu mego osiędą ie.^[11]
 10. To ie spotka za pychę ich, iż lżyli, i wynosili się nad lud Pana zastępów.
 11. Straszny im będzie Pan, bo sprawi, że schudną wszyscy bogowie ziemi; i będzie mu się kłaniał każdy z mieysca swego, wszystkie wyspy narodów.
 12. I wy téż, Murzynowie! mieczem moim pobici będziecie;
 13. Bo wyciągnę rękę moię na północy, i wytracę Assura, i podam Niniwe w spustoszenie i w suszą, iako pustynią.
 14. I będą trzody legały w pośrzodku^[12] iego, i wszystek zwierz narodów, i pelikan i sowa na gałkach iego przebywać będą, głos ptastwa w oknach słyszany będzie, podwoie iego spustoszeią, gdy cedrowe listwowania iego odedrą.
 15. Takieć będzie ono miasto weselące się, które siedzi bezpiecznie, mówiące w sercu swoiém: Iam miasto, a oprócz mnie^[13] niemasz takiego. Iakoć się stało spustoszeniem! iaskinią zwierzowi! każdy przechodzący przez nie zaświśnie, i kiwać będzie ręką swoią.

[966]ROZDZIAŁ III.

 I. Ogłoszenie utrapienia Ieruzalemczyków, i grzechów ich 1 — 7. II. Obietnica o zgromadzeniu rozproszonych, i o powołaniu Poganów do kościoła Bożego 8 — 13. III. napomnienie kościoła Bożego do radości 14 — 20.
Biada temu miastu zmazanemu i splugawionemu, gwałty czyniącemu!
 2. Nie słucha głosu, ani przyimuie karności, w Panu nie ufa, do Boga swego nie przybliża się.
 3. Książęta iego w pośrzodku iego są lwi^[14] ryczący, sędziowie iego są wilcy wieczorni, którzy nie gryzą kości aż do poranku.
 4. Prorocy^[15] iego skwapliwi, mężowie przewrotni; Kapłani iego splugawili rzeczy święte,^[16] zakon gwałcą.
 5. Pan sprawiedliwy iest w pośrzód niego, nie czyni nieprawości, każdego dnia sąd swóy wydawa na światłość bez przestania; wszakże złośnik wstydzić się nie umie.
 6. Wykorzeniłem narody, spustoszone są zamki ich, obróciłem w pustynie ulice ich, tak że niemasz, ktoby przez nie chodził; spustoszone są miasta ich, tak że niemasz ani człowieka ani obywatela.
 7. Rzekłem: Wżdyć się mnie bać będziesz, przyimiesz karność, aby nie był wytracony przybytek twóy, przez to czémem cię nawiedzić chciał; ale rano wstawszy psuią wszystkie przedsięwzięcia swoie.
 II. 8. Przetoż oczekiwaycie na mię, mówi Pan, do dnia, którego powstanę do łupu; bo sąd móy iest, [967]abym zebrał narody, i zgromadził królestwa, abym na nie wylał rozgniewanie moie i wszystkę popędliwość gniewu mego; ogniem zaiste gorliwości moiéy będzie pożarta ta wszystka ziemia.
 9. Bo na ten czas przywrócę narodom wargi czyste, któremiby wzywali wszyscy imienia Pańskiego, a służyli mu jednomyślnie.
 10. Ci, którzy są za rzekami ziemi^[17] Murzyńskiéy, pokłon mi oddaią z córką rozproszonych moich, przyniosą mi dary.
 11. Dnia onego, nie zawstydzisz się za żadne uczynki twoie, którymiś wystąpiło przeciwko mnie; bo na ten czas odeymę z pośrzodku ciebie te, którzy się weselą z sławy twoiéy, a nie będziesz się więcéy wywyższało na górze świętobliwości moiéy.
 12. I zostawię w pośrzodku ciebie lud ubogi a nędzny, i ufać będą w imieniu Pańskiém.^[18]
 13. Ostatki Izraela nie będą czyniły nieprawości, ani będą mówiły kłamstwa, ani się^[19] znaydzie w uściech ich ięzyk zdradliwy; ale się paść będą i odpoczywać, a nie będzie, ktoby ie przestraszył.
 III. 14. Zaśpieway^[20] córko Syońska! wykrzykaycie Izraelczycy, wesel się a raduy się ze wszystkiego serca, córko Ieruzalemska!
 15. Że odiął Pan sądy twoie, uprzątnął nieprzyiaciela twego; Król Izraelski iest Panem w pośrzodku ciebie, nie oglądasz więcéy złego.
 16. Dnia onego rzeką do Ieruzalemu: Nie bóy się! a do Syonu! Niech nie mdleią ręce twoje!
 17. Pan, Bóg twóy, w pośrzodku ciebie mocny zachowa cię, rozweseli się wielce nad tobą, przestanie na miłości swéy przeciwko tobie, i rozweseli się nad tobą z śpiewaniem, mówiąc:
 18. Tęskniące po Ieruzalem zasię zgromadzę, bo z ciebie są, i smętne dla brzemienia zelżywości włożonéy na cię.
 19. Oto, Ia koniec uczynię wszystkim, którzy cię trapić będą na on czas, a zachowam chromą, i wygnaną^[21] zgromadzę; owszem sposobię im chwałę i imię po wszystkiéy ziemi, w któréy zelżywość ponosili.
 20. W ten czas przywiodę was, w ten czas, mówię, zgromadzę was; albowiem dam wam imię i chwałę między wszystkimi narody ziemi, gdy zaś przywiodę więźnie wasze przed oczyma waszemi, mówi Pan.

1. Matt. 13, 41.
2. Ioz. 23, 7.
3. Iz. 1, 2.
4. Ps. 46, 11.
5. Iz. 30, 25.
6. 5 Moy. 28, 30. Mich. 6, 15. Amos. 5, 11.
7. Ier. 30, 7. Ioel. 2, 11.
8. Przyp. 11, 4.
9. Ezech. 7, 19. Sofon. 3, 8.
10. Ps. 1, 4.
11. 1 Moy. 19, 24.
12. Iz. 13, 21. r. 34, 11.
13. Izai. 47, 8.
14. Ezech. 22, 27. Mich. 3, 11.
15. Ier. 23, 11.
16. Ozeasz. 9, 7.
17. Dzie. 8, 27.
18. Iz. 1, 9. Ez. 6, 8.
19. Obiaw. 14, 5.
20. Izai. 12, 6. r. 54, 1.
21. Mich. 4, 7.

Proroctwo Abakukowe (całość)

Proroctwo Sofoniaszowe (całość)

Proroctwo Aggieuszowe (całość)