Biblia Gdańska/Proroctwo Zacharyaszowe (całość)

[969]Proroctwo Zacharyaszowe.

[969]ROZDZIAŁ I.

 I. Napomnienie ludu Iudskiego do pokuty 1 — 6. II. Widzenie Zacharyasza Proroka o Aniołach 7 — 17. III. i o czterech rogach 18. 19. IV. i o czterech kowalach 20. 21.
Miesiąca osmego roku wtórego Daryusza stało się słowo Pańskie do mnie Zacharyasza, syna Barachyaszowego, syna Iddowego, Proroka, mówiąc:
 2. Rozgniewał się Pan na oyce wasze bardzo.
 3. Przetoż rzecz do nich: Tak mówi Pan zastępów: Nawróćcie^[1] się do mnie, mówi Pan zastępów, a nawrócę się do was, mówi Pan zastępów.
 4. Nie bądźcież iako oycowie wasi, na które wołali Prorocy pierwsi, mówiąc: Tak mówi Pan zastępów: Nawróćcież się^[2] teraz od złych dróg waszych, i od złych spraw waszych; ale nie usłuchali, ani dbali na mię, mówi Pan.
 5. Gdzież są oycowie wasi, i Prorocy? Izali na wieki żyć będą?
 6. Wszakże izali słowa moie i ustawy moie, którem rozkazał Prorokom, sługom moim, nie zasięgły oyców waszych? tak że nawróciwszy się rzekli: Iako nam Pan zastępów uczynić myślił według dróg naszych i według uczynków naszych, tak nam uczynił.
 II. 7. Dnia dwudziestego i czwartego iedenastego miesiąca (ten iest miesiąc Sebat) roku wtórego Daryuszowego stało się słowo Pańskie do Zacharyasza, syna Barachyaszowego, syna Iddowego, Proroka, mówiąc:
 8. Widziałem w nocy, a oto, mąż [970]iechał na koniu rydzym, który stał między mirty, które były w nizinie, a za nim konie rydze, czarne i białe.
 9. Tedym rzekł: Co zacz są ci, Panie móy? I rzekł do mnie Anioł rozmawiaiący zemną: Ia tobie okażę, co zacz są.
 10. I odpowiedział mąż, który stał między mirty, i rzekł: Ci są, które posłał Pan, aby przeszli ziemię.
 11. I odpowiedzieli Aniołowi Pańskiemu stoiącemu między mirty, i rzekli: Przeszliśmy ziemię, a oto, wszystka ziemia bezpieczeństwa i pokoiu używa.
 12. Tedy odpowiedział Anioł Pański, i rzekł: O Panie zastępów! i dokądże się nie zmiłuiesz nad Ieruzalemem, i nad miasty Iudskiemi, na któreś się gniewał iuż siedmdziesiąt lat?
 13. I odpowiedział Pan Aniołowi onemu, który mówił zemną, słowy dobremi, słowy pociesznemi.
 14. A rzekł do mnie Anioł, który mówił zemną: Wołay a rzecz: Tak mówi Pan zastępów: Zapaliłem się za Ieruzalemem i za Syonem^[3] gorliwością wielką.
 15. A gniewam się bardzo na te narody, które używaią pokoiu; bo gdym się Ia trochę zagniewał, tedy oni pomagali do złego.
 16. Przetoż tak mówi Pan: Nawróciłem się do Ieruzalemu w miłosierdziu, dom móy zbudowany będzie w nim, mówi Pan zastępów, i sznur rozciągniony będzie na Ieruzalem.
 17. Ieszcze wołay, mówiąc: Tak mówi Pan zastępów: Ieszcze się osadzą miasta moie dla obfitości dobrego; bo ieszcze Pan Syon pocieszy, i obierze ieszcze Ieruzalem.
 III. 18. Tedym podniosł oczy swe i uyrzałem, a oto, cztery rogi.
 19. I rzekłem do Anioła, który mówił zemną: Cóż to iest? I rzekł do mnie: Teć są rogi, które rozrzuciły Iudę i Izraela i Ieruzalem.
 IV. 20. Ukazał mi téż Pan czterech kowalów.
 21. I rzekłem: Cóż ci idą czynić? I odpowiedział, mówiąc: Teć są rogi, które rozrzuciły Iudę, tak, iż żaden nie mógł podnieść głowy swoiéy; przetoż ci przyszli, aby ie przestraszyli, i ztrącili rogi tych narodów, które podniosły róg przeciwko ziemi Iudskiéy, aby ią rozrzucili.

[970]ROZDZIAŁ II.

 I. Widzenie o mężu, którży mierzył Ieruzalem 1. 2. II. Rozmnożenie 3. 4. III. bezpieczność, i sława kościoła 5. IV. Napomnienie ludu w Babilonie 6 — 9. V. Powołanie Poganów do kościoła 10 — 13.
Potym podniosłem oczy swoie i uyrzałem, a oto mąż, w którego ręce był sznur pomiarowy.
 2. I rzekłem: Dokąd idziesz? I rzekł do mnie: Abym rozmierzył Ieruzalem, i obaczył, iako wielka iest szerokość iego, i iako wielka długość iego.
 II. 3. A oto, gdy on Anioł, który rozmawiał zemną, wychodził, inszy Anioł wychodził przeciwko niemu,
 4. I rzekł do niego: Bież, rzecz do tego młodzieńca, mówiąc: Ieruzalemczycy po wsiach mieszkać będą dla mnóstwa ludu i bydła w pośrzodku iego.
 III. 5. A Ia będę, mówi Pan, murem iego ognistym w około, i będę sławą w pośrzodku iego.
 IV. 6. Nuże, nuże! Ucieczcie^[4] iuż z ziemi północnéy, mówi Pan, ponieważ na cztery strony świata, mówi Pan, rozproszyłem was.
 7. Nuże Syonie! który mieszkasz u córki Babilońskiéy, wyswobodź się.
 8. Bo tak mówi Pan zastępów: Posłał mię po sławę przeciwko tym narodom, którzy was złupili; bo kto się was dotyka, dotyka się^[5] źrzenicy oka mego.
 9. Albowiem oto, Ia podniosę rękę moię przeciwko nim, i będą łupem sługom swoim, a dowiecie się, iż mię Pan zastępów posłał.
 V. 10. Zaśpieway a rozraduy^[6] się, córko Syońska! bo oto, Ia przyidę, a mieszkać będę^[7] w pośrzodku ciebie, mówi Pan.
 11. I przyłączy się w on dzień wiele narodów do Pana, i będą ludem moim, i będę mieszkał w [971]pośrzód ciebie, a dowiesz się, iż Pan zastępów posłał mię do ciebie.
 12. Tedy Pan Iudę weźmie w osiadłość za dział swóy w ziemi świętéy, i obierze zaś Ieruzalem.
 13. Niech umilknie wszelkie ciało przed obliczem Pańskiém; albowiem się ocuci z mieszkania świętobliwości swoiéy.

[971]ROZDZIAŁ III.

 I. Widzenie o Kapłanie Iesuem 1 — 5. II. i obietnica temu i innym wiernym uczyniona 6 — 10.
Zatym mi okazał Iesuego, Kapłana naywyższego, stoiącego przed Aniołem Pańskim, i szatana stoiącego po prawicy iego, aby mu się sprzeciwił.
 2. Ale Pan rzekł do szatana: Niech cię Pan^[8] zgromi, szatanie! niech cię, mówię, zgromi Pan, który obrał^[9] Ieruzalem. Izali ten nie iest iako głownia wyrwana z ognia?
 3. Ale Iesua był obleczon w szatę plugawą, a stał przed Aniołem.
 4. A odpowiadaiąc rzekł do tych, którzy stali przed nim, mówiąc: Zdeymicie tę szatę plugawą z niego. I rzekł do niego: Otom przeniósł z ciebie nieprawość twoię, a oblekłem cię w szaty odmienne.
 5. Znowu rzekł: Niech włożą piękną czapkę na głowę iego; i włożyli piękną czapkę na głowę iego, i oblekli go w szaty, a Anioł Pański stał przytém.
 II. 6. I oświadczał się Anioł Pański przed Iesuem, mówiąc:
 7. Tak mówi Pan zastępów: Ieźli drogami moiemi chodzić będziesz, a ieźli ustaw moich przestrzegać będziesz, tedy téż ty będziesz sądził dom móy, i będziesz strzegł sieni moich; i dam ci to zapewne, abyś chodził między tymi, którzy tu stoią.
 8. Słuchayże tedy teraz, Iesue, Kapłanie naywyższy! ty i towarzysze twoi, którzy siedzą przed tobą: Aczkolwiek ci mężowie są dziwem, wszakże oto, Ia przywiodę sługę mego Latorośl.^[10]
 9. Albowiem oto, ten kamień, który kładę przed Iesuego, na ten kamień ieden obrócone będą siedm oczy; oto, Ia wyrzeżę na nim rzezanie, mówi Pan zastępów, a odeymę nieprawość téy ziemi dnia iednego.
 10. Dnia onego, mówi Pan zastępów, wezwie każdy bliźniego swego pod macicę winną i pod figowe drzewo.

[971]ROZDZIAŁ IV.

 I. Posilenie Proroka od Anioła 1. II. ukazanie mu w widzeniu świecznika, czasze, siedmi lamp 2. III. i dwu oliw 3. 4. IV. Wykład tego widzenia 5 — 14.
Potym nawrócił się Anioł, który mówił zemną, i obudził mię iako gdy kto budzony bywa ze snu swego;
 II. 2. I rzekł do mnie: Cóż widzisz? I rzekłem: Widzę, a oto, świecznik wszystek złoty, a czasza na wierzchu iego, i siedm lamp iego na nim, siedm téż nalewek do onych siedmi lamp, które są na wierzchu iego;
 III. 3. Dwie téż oliwy przytém, iedna po prawéy stronie czaszy, a druga po lewéy stronie iéy.
 4. Tedy odpowiadaiąc rzekłem do Anioła, który mówił zemną, mówiąc: Cóż to iest Panie móy?
 IV. 5. I odpowiedział Anioł, który mówił zemną, i rzekł mi: Izaż nie wiesz, co to iest? I rzekłem: Nie wiem, Panie moy!
 6. Tedy odpowiadaiąc rzekł do mnie, mówiąc: Toć iest słowo Pańskie do Zorobabela mówiące: Nie woyskiem ani siłą stanie się to, ale duchem moim, mówi Pan zastępów.
 7. Cóżeś ty iest, o góro wielka! przeciwko Zorobabelowi? Równina; bo on wywiedzie kamień główny z głośnym okrzykiem: Łaska, łaska nad nim.
 8. I stało się słowo Pańskie do mnie, mówiąc:
 9. Ręce Zorobabelowe założyły dom ten, i ręce iego dokonaią go; a dowiesz się, że Pan zastępów posłał mię do was.
 10. Bo któżby wzgardził dniem małych początków? ponieważ się weselą, patrząc na ten kamień, to iest, na prawidło w ręce Zorobabelowéy, na te siedm oczy Pańskich przechodzących wszystkę ziemię.
[972] 11. Tedy odpowiadaiąc rzekłem mu: Cóż są te dwie oliwi po prawéy stronie tego świécznika, i po lewéy stronie iego?
 12. Znowu odpowiadaiąc rzekłem mu: Cóż są te dwie oliwki, które są między dwoma rurkami złotemi, które z siebie złoto wylewaią?
 13. Tedy rzekł do mnie, mówiąc: Izali nie wiesz, co to iest? Rzekłem: Nie wiem, Panie móy.
 14. I rzekł: Teć są one dwie^[11] oliwy, które są u Panuiącego na wszystkiéy ziemi.^[12]

[972]ROZDZIAŁ V.

 I. Widzenie ksiąg lataiących 1 — 4. II. Miary Efa 5. 6. III. Blachy ołowney 7. IV. Niewiasty w pośrzodku miary 7. 8. V. i innych dwu z skrzydłami 9 — 11.
Potymem się obrócił, a^[13] podniosłszy oczy swych uyrzałem, a oto, księga leciała.
 2. I rzekł do mnie: Cóż widzisz? I rzekłem: Widzę księgę lecącą, któréy długość na dwadzieścia łokci, a szerokość na dziesiąci łokci.^[14]
 3. I rzekł do mnie: Toć iest przeklęstwo, które wynidzie na oblicze wszystkiéy ziemi; bo każdy złodziéy według tego przeklęctwa, iako i ta ziemia, wygładzony, i każdy fałszywie przysięgaiący według niego, iako i ona, wygładzony będzie.
 4. Wywiodę ie, mówi Pan zastępów, aby przyszło na dom złodzieia, i na dom kłamliwie przez imię moie przysięgaiącego; owszem mieszkać będzie w pośrzodku domu iego, i zniszczy go, i drzewo iego i kamienie iego.
 II. 5. Wyszedł tedy Anioł on, który zemną mówił, i rzekł mi: Podnieśże teraz oczy swych, a obacz, co to iest, co wychodzi.
 6. I rzekłem: Cóż iest? A on odpowiedział: To iest Efa wychodzące. Potym rzekł: Toć iest oko ich przypatruiące się wszystkiéy ziemi.
 III. IV. 7. A oto, sztukę ołowiu niesiono, a przy tym była niewiasta iedna, która siedziała w pośrzodku Efa.
 8. Tedy rzekł Anioł: Toć iest ona niezbożność; i wrzucił ią w pośrzód Efa, wrzucił i onę sztukę ołowiu na wierzch Efy.
 V. 9. A^[15] podniosłszy oczu swych uyrzałem, a oto, dwie niewiasty wychodziły maiące wiatr w skrzydłach swych, a miały skrzydła, iako skrzydła bocianie, i podniosły ono Efa między ziemię i między niebo.
 10. Tedym rzekł do onego Anioła, który mówił zemną: Dokądże niosą to Efa?
 11. I rzekł do mnie: Aby mu zbudowano dom w ziemi^[16] Senaar, gdzieby umocnione było i postawione na podstawku swoim.

[972]ROZDZIAŁ VI.

 I. Widzenie wozów, gór i koni 1 — 4. II. Wykład tego widzenia 5 — 8. III. Sprawienie i wstawienie korony na głowę Iesuego 9 — 11. IV. Proroctwo o królestwie i kapłaństwie Chystusowém 12 — 15.
Potym obróciwszy się^[17] podniosłem oczu swych i uyrzałem, a oto, cztery wozy wychodziły z pośrzodku dwu gór, a góry one były góry miedziane.
 2. W pierwszym wozie były konie rydze, a w drugim wozie konie wrone (kare;)
 3. W trzecim wozie konie białe, a w czwartym wozie były konie strokate, a wszystkie mocne.
 4. Tedy odpowiadaiąc rzekłem do Anioła, który mówił zemną:^[18] Co to iest, Panie móy?
 II. 5. I odpowiedział Anioł a rzekł do mnie: Te są cztery wiatry niebieskie wychodzące z mieysca, gdzie stały, przed^[19] panuiącym nad wszystką ziemią.
 6. Konie wrone zaprzężone wychodzą do ziemi północnéy, a białe wychodzą za nimi, strokate zaś wychodzą do ziemi południowéy.
 7. Te tedy mocne konie wyszedłszy chciały iść, aby obeszły ziemię; tedy rzekł: Idźcie, a^[18] obeydźcie ziemię! I obeszły ziemię.
[973] 8. A zawoławszy mię rzekł do mnie, mówiąc: Oto te, które wyszły do ziemi północnéy, uspokoiły ducha mego w ziemi północnéy.
 III. 9. I stało się słowo Pańskie do mnie, mówiąc:
 10. Weźmi od tych, co byli poimani od Cheldaiego i od Tobiasza, i od Iedaiasza, (a ty przyidziesz tegoż dnia, i wnidziesz do domu Iosyasza, syna Sofoniaszowego) którzy idą z Babilonu;
 11. Weźmi, mówię, śrebro i złoto, a uczyń korony, a włoż ie na głowę Iesuego, syna Iozedekowego, Kapłana naywyższego,
 IV. 12. I rzecz do niego, mówiąc: Tak powiada Pan zastępów, mówiąc: Oto mąż, którego imię iest^[20] Latorosl, który z mieysca swego wyroście, ten wystawi kościół Panu.
 13. Bo ten ma wystawić kościół Panu, ten zaś przyniesie sławę, i siedzieć i panować będzie na stolicy swoiéy, i będzie Kapłanem na stolicy swoiéy, a rada pokoiu będzie między nimi obiema.
 14. A te korony zostaną Chelemowi, i Tobiaszowi, i Iedaiaszowi, i Chenowi, synowi Sofoniaszowemu, na pamiątkę w kościele Pańskim.
 15. Bo dalecy przyidą, a będą budować kościół Pański; i dowiecie się, że Pan zastępów posłał mię do was; a to się stanie, ieźli pilnie słuchać będziecie głosu Pana, Boga swego.

[973]ROZDZIAŁ VII.

 I. Odpowiedź ludowi Iudskiemu od Boga dana z strony postów 1 — 7. II. Woli Bożéy ogłaszenie, i obwinienie ich z ociątności 8 — 14.
Potym stało się roku czwartego Daryusza Króla, stało się słowo Pańskie do Zacharyasza dnia czwartego, miesiąca dziewiątego, który iest Kislef;
 2. Gdy posłał lud do domu Bożego Sarassara i Regiemmelecha, i męże iego, aby się modlili przed obliczem Pańskiém;
 3. I aby mówili do Kapłanów, którzy byli w domu Pana zastępów, także i do Proroków, mówiąc: Izali ieszcze płakać będę miesiąca piątego, wyłączywszy się tak, iakom iuż czynił przez kilka lat?
 4. I stało się słowo Pana zastępów do mnie, mówiąc:
 5. Rzecz do wszystkiego ludu téy ziemi, i do Kapłanów, mówiąc: Gdyście^[21] pościli i płakali piątego i siodmego miesiąca przez te siedmdziesiąt lat, izażeście mnie, mnie, mówię, post pościli?
 6. A gdy iecie albo piiecie, izali nie sobie iecie i nie sobie piiecie?
 7. Izaliście nie tak czynić mieli według słowa, które przepowiedział Pan przez Proroki przeszłe, gdy ieszcze Ieruzalem bezpieczeństwa i pokoiu używało, i miasta iego około niego, i lud w stronie południowéy i po polach mieszkał (w pokoiu?)
 II. 8. I stało się słowo Pańskie do Zacharyasza, mówiąc:
 9. Tak powiedział Pan zastępów, mówiąc: Sprawiedliwie^[22] sądźcie, a miłosierdzie i litość pokazuycie każdy nad bliźnim swoim;
 10. A wdowy i sieroty, i przychodnia, i ubogiego^[23] nie uciskaycie, i złego ieden przeciwko drugiemu nie myślcie w sercu swoiém.
 11. Ale nie^[24] chcieli dbać; i obrócili się tyłem, a uszy swe zatulili, aby nie słuchali.
 12. Serca téż swe zatwardzili iako dyament, aby nie słuchali zakonu tego i słów, które posyłał Pan zastępów duchem swoim przez Proroki przeszłe, zkąd przyszedł wielki gniew od Pana zastępów.
 13. Bo iako oni, gdy ich wołano, nie słuchali, tak téż, gdy oni wołali,^[25] nie wysłuchałem, mówi Pan zastępów.
 14. I rozproszyłem ie iako wicher między wszystkie narody, których nie znali, i ta ziemia spustoszała po nich, tak że nie był przechodzący i wracaiący się; a tak ziemię pożądaną w spustoszenie obrócili.

[974]ROZDZIAŁ VIII.

 I. Obietnica ludowi Iudskiemu od Boga uczyniona 1 — 15. II. przymierze Boże z nimi 16. 17. III. proroctwo o nawróceniu Poganów 18 — 23.
Potym stało się słowo Pana zastępów, mówiąc:
 2. Tak mówi Pan zastępów: Zapaliłem się nad Syonem^[26] gorliwóścią wielką, owszem rozgniewaniem wielkiém zapaliłem się.
 3. Tak mówi Pan: Nawróciłem się do Syonu, i mieszkam w pośrzód Ieruzalemu, aby Ieruzalem zwano miastem wierném, a górą Pana zastępów, górą świętobliwości.^[27]
 4. Tak mówi Pan zastępów: Ieszcze siadać będą starcy i baby na ulicach Ieruzalemskich, maiąc każdy z nich laskę w ręce swéy dla zeszłości wieku.
 5. Ulice także miasta pełne będą chłopiąt i dziéwcząt graiących na ulicach iego.
 6. Tak mówi Pan zastępów: Izali, że się to^[28] niepodobna widzi przed oczyma ostatków ludu tego tych dni, będzie téż to niepodobna przed oczyma moiemi; mówi Pan zastępów.
 7. Tak mówi Pan zastępów: Oto, Ia wybawię lud móy z ziemi na wschód, i z ziemi na zachód słońca.
 8. I przywiodę ie zaś; a będą mieszkać w pośrzód Ieruzalemu, i będą^[29] ludem moim, a Ia będę Bogiem ich w prawdzie i w sprawiedliwości.
 9. Tak mówi Pan zastępów: Niech się zmocnią^[30] ręce wasze, którzyście słuchali w tych dniach słów tych z ust Proroków, którzy byli ode dnia, którego założony iest dom Pana zastępów, że kościół ma bydź dobudowany.
 10. Bo się przed tymi dniami praca ludzka i praca bydląt nie nadgradzała, nawet wychodzącemu i wchodzącemu nie było pokoiu dla nieprzyiaciela; bom Ia spuścił wszystkie ludzie iednego z drugim.^[31]
 11. Lecz teraz nie tak iako za dni przeszłych czynię ostatkowi ludu tego, mówi Pan zastępów:
 12. Ale siewy macie spokoyne; winna macica wydawa owoc swóy, i^[32] ziemia wydawa urodzay swóy, niebiosa także wydawaią rosę swoię, a to wszystko dawam w osiadłość ostatkom ludu tego.
 13. I stanie się, że iakoście byli przeklęctwem między Pogany, o domie Iudski i domie Izraelski! tak was zaś będę ochraniał, i będziecie^[33] błogosławieństwem; nie^[34] bóycie się, niech się zmacniaią ręce wasze.
 14. Bo tak mówi Pan zastępów: Iakom wam był umyślił źle uczynić, gdy mię do gniewu pobudzali oycowie wasi, mówi Pan zastępów, a nie żałowałem tego,
 15. Tak nawróciwszy się umyśliłem w te dni dobrze czynić Ieruzalemowi i domowi Iudskiemu; nie bóycież się.
 II. 16. Teć są rzeczy, które czynić będziecie: Prawdę mówcie^[35] każdy z bliźnim swoim, prawy^[36] i spokoyny sąd czyńcie w bramach waszych;
 17. A ieden drugiemu nic złego nie myślcie w sercach waszych, a w krzywoprzysięstwie się nie kochaycie; bo to wszystko iest, czego nienawidzę, mówi Pan.
 III. 18. I stało się słowo Pana zastępów do mnie, mówiąc:
 19. Tak mówi Pan zastępów:^[37] Post czwartego i post piątego i post siodmego, i post dziesiątego miesiąca obróci się domowi Iudskiemu w radość i wesele, i w roskoszne uroczyste święta; ale prawdę i pokóy miłuycie.
 20. Tak mówi Pan zastępów: Ieszczeć będą przychodzić narodowie i obywatele wielu miast;
 21. Przychodzić, mówię, będą obywatele iednego miasta do drugiego, mówiąc:^[38] Póydźmy ochotnie, błagać oblicze Pańskie, a szukać Pana zastępów; i rzecze każdy: Póydę i ia.
 22. A tak wiele ludu i narodów niezliczonych przyidzie, szukać Pana [975]zastępów w Ieruzalemie, i błagać oblicze Pańskie.
 23. Tak mówi Pan zastępów: W one dni uchwycą się dziesięć mężów ze wszystkich ięzyków onych narodów; uchwycą się, mówię, podołka iednego Żyda, mówiąc: Póydziemy z wami, bo słyszymy, że Bóg iest z wami.

[975]ROZDZIAŁ IX.

 I. Przegrożka Damaszczeńczykom, Ematczykom, Tyryyczykom, Sydończykom, Filistyńczykom 1 — 8. II. Proroctwo o Chrystusie 9. III. i o wyswobodzeniu, a wielkimi darami obdarzeniu kościoła Bożego 10 — 17.
Brzemię słowa Pańskiego przeciwko ziemi, która iest w około ciebie, a Damaszek będzie odpoczynieniem iego. Albowiem oko Pańskie przypatruie się ludziom i wszystkim pokoleniom Izraelskim;
 2. Nawet i do Emat dosięże, i do^[39] Tyru i do Sydonu, choć iest mądry^[40] bardzo.
 3. Bo sobie Tyr obronę zbudował, i nazbierał śrebra iako prochu, a złota, iako błota po ulicach.
 4. Oto, Pan go wypędzi, a wrazi w morze siłę iego, a sam od ognia pożarty będzie.
 5. Co widząc Aszkalon, ulęknie się, także Gaza wielce żałosne będzie, i Akaron, przeto że ie zawstydziła nadzieia ich; i zginie Król z Gazy, a Aszkalon nie będzie osadzone;
 6. I będzie mieszkał bękart w Azocie, a tak wykorzenię pychę Filistyńczyków.
 7. I odeymę krew każdego od ust iego, i obrzydliwości iego od zębów iego; zostawiony téż będzie i on Bogu naszemu, aby był iako Książę w Iudzie, a Akaron iako Iebuzeyczycy.
 8. I położę się obozem u domu swego dla woyska, i dla przechodzącego a wracaiącego się; i nie przeydzie więcéy przez nie łupieżca, przeto że się tak teraz podoba w oczach moich.
 III^[41]. 9. Wesel się bardzo^[42] córko Syońska! wykrzykay córko Ieruzalemska! Oto, Król twóy przyidzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to iest, na oślęciu źrzebiątku oślicy.
 III. 10. Bo wytracę wozy z Efraima, i konie z Ieruzalemu, i będzie połamany łuk woienny; i ogłosi pokóy narodom, a władza iego (będzie) od morza aż do morza, i od rzeki^[43] aż do kończyn ziemi.
 11. Owszem ty wesel się dla krwi przymierza swego; albowiem wypuściłem więźnie twoie z dołu, w którym niemasz wody.
 12. Wróćcież się tedy do twierdzy, o więźniowie, którzy nadzieię macie! albowiemci i dziś^[44] dwoiako opowiadam i nadgrodzę.
 13. Gdyż sobie naciągnę Iudę, a łuk napełnię Efraimem; i wzbudzę syny twoie, o Syonie! przeciwko synom twoim, o Iawanie! i zgotuię cię iako miecz mocarza.
 14. Bo się Pan ukaże przeciwko nim, a iako blask wyniknie strzała iego; panuiący, mówię, Pan zatrąbi w trąbę a póydzie w wichrzech południowych.
 15. Pan zastępów ochraniać będzie ludu swego, aby podbiwszy sobie kamienie z procy, iedli i pili wykrzykaiąc iako od wina, i napełnią, iak miednice, tak i rogi ołtarza.
 16. A tak wybawi ie dnia onego Pan, Bóg ich, iako trzodę ludu swego; bo kamienie wieńcami ozdobione, wystawione będą miasto chorągwie w ziemi iego.
 17. Albowiem oto, o iakie błogosławieństwo iego! i iako wielka ozdoba iego! Zboże młodzieńce, a moszcz panny mowne uczyni.

[975]ROZDZIAŁ X.

 I. Napomnienie ludu Iudskiego do modlitew 1. 2. II. z ogłoszeniem pomst Bożych nad pasterzami ludu Izraelskiego, i z obietnicą wiernym uczynioną 3 — 12.
Żądaycie od Pana dżdżu czasu potrzebnego, a Pan uczyni obłoki dżdżyste, a deszcz obfity da wam, i każdemu trawę na polu.
 2. Bo obrazy mówią^[45] próżność, a wieszczkowie prorokuią kłamstwo i sny próżne opowiadaią, daremnie cieszą; dla tego poszli w niewolą [976]iako trzoda, utrapieni są, że niemieli pasterza.
 II. 3. Przeciwko takim pasterzom zapaliła się popędliwość moia, a te kozły nawiedzę; ale trzodę swoię, dom Iudski, nawiedzi Pan zastępów, i wystawi ie iako ubranego konia do boiu.
 4. Od niego węgiel, od niego gwoźdź, od niego łuk woienny, od niego także wynidzie wszelki poborca;
 5. I będą iako mocarze depcący w błoto po ulicach w bitwie, i walczyć będą, bo Pan z nimi; a zawstydzą tych, którzy wsiadaią na koń.
 6. I umocnię dom Iudów, a dom Iózefów wybawię, i w pokoiu ie osadzę, bo mam litość nad nimi; i będą, iakobym ich nie odrzucił; bom Ia iest Pan, Bóg ich, a wysłucham ie.
 7. I będą Efraimczycy iako mocarz, a rozweseli się iako od wina serce ich;^[46] a synowie ich widząc to weselić się będą, i rozraduie się serce ich w Panu.
 8. Zaświsnę na nie, a zgromadzę ie, bo ie odkupię; i będą rozmnożeni, iako przed tym rozmnożeni byli.
 9. I rozsieię ie między narody, aby na mieyscach dalekich wspomnieli na mię, a żywi będąc z synami swoimi nawrócili się.
 10. A tak ie przywiodę z ziemi Egipskiéy, i z Assyryi zgromadzę ie, a do ziemi Galaad i do Libanu przywiodę ie; ale im mieysca stawać nie będzie.
 11. Przetoż dla ciasności przez morze przeydzie, i rozbiie na morzu wały, i wyschną wszystkie głębokości rzeki; tedy będzie zniżona pycha Assyryi, a sceptr od Egiptu odięty będzie.
 12. Zmocnię ie téż w Panu, a w imieniu iego chodzić będą, mówi Pan.

[976]ROZDZIAŁ XI.

 I. Proroctwa o zburzeniu Ieruzalemu 1 — 3. II. Niewdzięczność Żydów ku Panu Chrystusowi, pasterzowi swemu 4 — 14. III. Przegrożka złym pasterzom 15 — 17.
Otwórz, Libanie! wrota swe, niech pożrze ogień cedry twoie.
 2. Rozkwil się iodło! bo upadł cedr, bo wielmożni spustoszeni są; kwilcie dęby Basańskie, bo wyciety iest las ogrodzony.
 3. Głos narzekania pasterzów słyszany iest, iż zburzona iest wielmożność ich; głos ryku lwiąt, iż zburzona iest pycha Iordanu.
 II. 4. Tak mówi Pan, Bóg móy: Paś owce na rzeź zgotowane;
 5. Które dzierzawcy ich zabiiaią, a nie bywaią obwinieni, i owszem przedawaiący ie, mówią: Błogosławiony Pan, żeśmy się zbogacili, a którzy ie pasą, nie maią litości nad nimi.
 6. Przetoż nie zfolguię więcéy obywatelom téy ziemi, mówi Pan; bo oto, Ia podam te ludzie każdego w rękę bliźniego iego, i w rękę Króla ich, i potrą ziemię, a nie wyrwie iéy z ręku ich.
 7. Bom pasł owce zgotowane na rzeź, was, mówię, o nędzne owce! i wziąwszy sobie dwie laski, iednęm nazwał Uciechą, a drugąm nazwał Zwięzuiących, a pasłem one owce.
 8. I zgładziłem trzech pasterzów w iednym miesiącu; ale utęskniła sobie dusza moia z nimi, przeto że dusza ich brzydziła się mną.
 9. Rzekłem tedy: Nie będęć was pasł; co zdycha,^[47] niech zdechnie, a co ma bydź wygładzono, niech będzie wygładzono, a które pozostaną, niech pożera mięso iedna drugiéy.
 10. Przetoż wziąwszy laskę moię Uciechy, porąbałem ią, wzruszywszy przymierze moie, którem postanowił z tym wszystkim ludem.
 11. A dnia onego, gdy wzruszone było, pewnie poznali nędzni z trzody, którzy się na nię oglądali, że to słowo Pańskie.
 12. Bom rzekł do nich: Ieźli to iest dobre w oczach waszych, daycie zapłatę moię, a ieźli nie, zaniechaycież; tedy odważyli^[48] zapłatę moię trzydzieści śrebrników.
 13. Zatym rzekł Pan do mnie: Porzuć ie^[49] przed garncarza; zacnaż to zapłata, którąm iest od nich tak drogo oszacowany! Wziąłem tedy trzydzieści śrebrników, a porzuciłem ie w domu Pańskiém przed garncarza.
[977] 14. Potym porąbałem laskę moię drugą Zwięzuiących, wzruszywszy braterstwo między Iudą i między Izraelem.
 III. 15. I rzekł Pan do mnie: Weźmi sobie ieszcze oręże pasterza głupiego.
 16. Bo oto, Ia wzbudzę pasterza w téy ziemi, który nie będzie obłąkanych nawiedzał, ani będzie iagniątek szukał, złamanego téż leczyć, i tego, co ustanie, nosić nie będzie; ale mięso tłustych ieść będzie, a kopyta ich postrąca.
 17. Biada pasterzowi^[50] niepożytecznemu, który opuszcza trzodę! miecz nad ramieniem iego i nad prawém okiem iego; ramię iego cale uschnie, a prawe oko iego cale zaćmione będzie.

[977]ROZDZIAŁ XII.

 I. Przegrożka nieprzyiaciołom ludu Bożego 1 — 3. II. Obietnica o ochronie Bożéy 4 — 9. III. o Duchu świętym Pokuta ludu Izraelskiego 10 — 14.
Brzemię słowa Pańskiego nad Izraelem. Tak mówi Pan, który rozpostarł niebiosa, a ugruntował ziemię, który tworzy ducha człowieczego we wnętrznościach iego:
 2. Oto, Ia postawię Ieruzalem kubkiem opoienia wszystkim narodom okolicznym, którzy będą przeciwko Iudzie na oblężenie, i przeciwko Ieruzalemowi.
 3. Owszem stanie się dnia onego, że uczynię Ieruzalem kamieniem ciężkim wszystkim narodom; wszyscy, którzy go dźwigać będą, bardzo się urażą, choćby się zgromadziły przeciwko niemu wszystkie narody ziemi.
 II. 4. Dnia onego, mówi Pan, zarażę każdego konia zdrętwieniem i ieźdźca iego szaleństwem; ale nad domem Iuda otworzę oczy moie, a każdego konia narodów zarażę ślepotą.
 5. I rzeką Książęta Iudskie w sercu swém: Mamy siłę i obywatele Ieruzalemscy w Panu zastępów, Bogu swoim.
 6. Dnia onego położę Książęta Iudskie iako węgle ogniste między drwy, a iako pochodnią goraiącą między snopy; i pożrą na prawą i na lewą stronę wszystkie narody okoliczne, i zostanie ieszcze Ieruzalem na mieyscu swém w Ieruzalemie.
 7. Zachowa Pan i namioty Iudskie pierwéy, aby się nie wywyższała chwała domu Dawidowego, i chwała obywatelów Ieruzalemskich przeciwko Iudzie.
 8. Dnia onego Pan będzie bronił obywatelów Ieruzalemskich, a któryby był między nimi naysłabszy stanie się dnia onego podobny Dawidowi, a dom Dawidów podobny bogom, podobny Aniołowi Pańskiemu przed nimi.
 9. Bo się stanie dnia onego, że szukać będę wszystkich narodów, które przyciągną przeciwko Ieruzalemowi, abym ie wytracił.
 III. 10. I wyleię na dom^[51] Dawidów, i na obywatele Ieruzalemskie Ducha łaski i modlitew, a patrzać będą na mię, którego^[52] przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, iako nad iednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim, iako gorzko płaczą nad pierworodnym.
 11. Dnia onego będzie wielkie kwilenie w Ieruzalemie, iako kwilenie w Adadrymon na polu^[53] Magieddon;
 12. Bo ziemia kwilić będzie, każde pokolenie osobno; pokolenie domu Dawidowego osobno, i niewiasty ich osobno; pokolenie domu Natanowego osobno, i niewiasty ich osobno;
 13. Pokolenie domu Lewiego osobno, i niewiasty ich osobno; pokolenie Semeiego osobno, i niewisty ich osobno;
 14. Wszystkie insze pokolenia, każde pokolenie osobno, i niewiasty ich osobno.

[977]ROZDZIAŁ XIII.

 I. Proroctwo o oczyścieniu grzechów przez Chrystusa 1. II. i bałwanów, i fałszywych Proroków wygubienie 2 — 6. III. O ucierpieniu Chrystusowém. 7. IV. o zachowaniu ostatków ludu Iudskiego 8. 9.
W on dzień będzie otworzona studnica domowi Dawidowemu i [978]obywatelom Ieruzalemskim na omycie grzechu i nieczystości.
 II. 2. I stanie się dnia onego, mówi Pan zastępów, że wykorzneię^[54] imiona bałwanów^[55] z ziemi, tak że nie będą więcéy wspominane; do tego i te Prorok i ducha nieczystego zniosę z ziemi.
 3. I stanie się, gdyby kto daléy prorokował, że mu rzeką oyciec iego i matka iego, którzy go spłodzili: Nie będziesz żył, przeto żeś kłamstwo mówił w imieniu Pańskiém; i przebiią go oyciec iego i matka iego, którzy go spłodzili, że prorokował.
 4. I stanie się dnia onego, że się zawstydzą oni Prorocy, każdy za widzenie swoie, gdyby prorokowali, i nie obleką się w suknią kosmatą, aby kłamali;
 5. Ale każdy rzecze: Nie iestem ia Prorokiem, ale rolnikiem; bo mię tego nauczono od dzieciństwa mego.
 6. A ieżeli mu kto rzecze: Cóż to masz za rany na ręku twoich! Tedy rzecze: Temi iestem zraniony w domu tych, którzy mię miłuią.
 III. 7. O mieczu! ockni się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz^[56] pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moię ku maluczkim.
 IV. 8. Bo się stanie po téy wszystkiéy ziemi, mówi Pan, że dwie części w niéy wytracone będą i pomrą, a trzecia zostanie w niéy.
 9. I wwiodę i onę trzecią część do^[57] ognia, a wypławię ie iako pławią śrebro, a doświadczać ich będę, iako doświadczaią złota; każdy będzie wzywał imienia mego, a Ia go wysłucham; rzekę: Tyś lud móy, a on rzecze: Tyś Pan^[58] Bóg móy.

[978]ROZDZIAŁ XIV.

 I. Proroctwo o zburzeniu Ieruzalemu 1. 2. II. o obronie i zbawieniu kościoła 3 — 11. III. o kaźniach prześladowców kościoła Bożego 12 — 15. IV. o wezwaniu Poganów do Chrystusa 16 — 19. V. i o gorliwości ludu Bożego 20. 21.
Oto,^[59] przychodzi dzień Pański, a rozdzielone będą korzyści twoie w pośrzodku ciebie.
 2. Bo zgromadzę^[60] wszystkie narody przeciwko Ieruzalemowi na woynę, a miasto wzięte będzie, i domy rozchwycone będą, i niewiasty pogwałcone będą; a gdy póydzie część miasta w poimanie, ostatek ludu nie będzie wygładzony z miasta.
 II. 3. Bo wynidzie Pan, i będzie walczył przeciwko onym narodom, iako zwykł woiować w dzień potykania.
 4. I staną nogi iego w on dzień na^[61] górze oliwnéy, która iest przeciwko Ieruzalemowi na wschód słońca, a góra oliwna się na poły rozszczepi na wschód i na zachód słońca rozpadliną bardzo wielką, i odwali się połowa onéy góry na północ, a połowa iéy na południe.
 5. Tedy ucieczecie przed doliną gór; (bo dolina tych gór dosięże aż do Azal) będziecie, mówię, uciekać, iakoście uciekali przed trzęsieniem^[62] ziemi za dni Ozyasza, Króla Iudskiego, gdy^[63] przyidzie Pan, Bóg móy, i wszyscy Swięci z nim.
 6. I stanie się dnia onego, że nie będzie światłości drogiéy, ani ciemności gęstéy;
 7. Lecz będzie dzień^[64] ieden, który iest wiadomy Panu, a nie będzie dnia ani nocy; wszakże czasu wieczornego będzie światło.^[65]
 8. A dnia onego wynidą wody^[66] żywe z Ieruzalemu; połowa ich do morza na wschód słońca, a połowa ich do morza ostatniego, a to będzie w lecie i w zimie.
 9. A Pan będzie Królem nad wszystką ziemią; w on dzień będzie Pan ieden, i imię iego iedno.
 10. I uczyniona będzie ta wszystka ziemia, iako równina od Gabaa aż do Remmon na południe ku Ieruzalemu, który wywyższony będąc stać będzie na mieyscu swoiém od bramy Beniaminowéy aż do mieysca bramy pierwszéy i do bramy węgiełnéy, a od wieży Chananeel aż do pras królewskich.
[979] 11. I będą w nim mieszkać, a nie będzie więcéy przeklęctwem, a Ieruzalem bezpiecznie mieszkać będzie.
 III. 12. A tać będzie plaga, którą uderzy Pan wszystkie narody, któreby walczyły przeciwko Ieruzalemowi: Ciało każdego stoiącego na nogach swoich schnąć będzie, a oczy ich wypłyną z dołków swoich, i ięzyk ich uschnie w uściech ich.
 13. I stanie się dnia onego wielkie uciśnienie Pańskie między nimi, tak iż rękę ieden drugiego uchwyci, a ręka iego podniesie się na rękę bliźniego swego.^[67]
 14. I tyć téż, Iudo! walczyć będziesz w Ieruzalemie, a zgromadzone będą bogactwa wszystkich narodów okolicznych, złoto i śrebro i szat obfitość wielka.
 15. A takaż będzie plaga na konie, muły, wielbłądy, i osły, i na wszystkie bydlęta, które będą w onym obozie, iako i ta plaga.
 IV. 16. A ile ich pozostanie z onych wszystkich narodów, któreby przyciągnęły przeciwko Ieruzalemowi, będą przychodzić od roku do roku, pokłon oddawać Królowi, Panu zastępów, i obchodzić święto Kuczek;^[68]
 17. A ktoby nie szedł z pokolenia ziemi do Ieruzalemu, pokłon oddawać Królowi, Panu zastępów, na te deszcz padać nie będzie.
 18. A ieźli pokolenie Egipskie nie wstąpi, i nie przyidzie, choć^[69] na nie deszcz nie pada, przyidzie iednak ta plaga, którą uderzy Pan narody, które nie przyszły, obchodzić święta Kuczek.
 19. A tać będzie kaźń grzechu Egipskiego, i kaźń grzechu wszystkich narodów, któreby nie przechodziły ku obchodzeniu święta Kuczek.
 V. 20. Dnia onego będzie na rzędziech końskich napisano: Swiętobliwość Pańska; a kotłów będzie w domu Pańskim, iako miednic przed ołtarzem.
 21. Owszem każdy kocieł w Ieruzalemie i w Iudzie poświęcony będzie Panu zastępów; a przychodząc wszyscy, którzy ofiarować maią, brać ie i warzyć w nich będą, a nie będzie Chananeyczyka^[70] więcéy w domu Pana zastępów dnia onego.

1. Izai. 31, 6. Ier. 3, 12. r. 8, 11. Ezech. 18, 30. r. 33, 11. Ozeasz. 14, 2. Ioel. 2, 12. Mal. 3, 7.
2. Ier. 25, 5. r. 35, 15.
3. Zach. 8, 2.
4. Izai. 52, 11. Ier. 51, 45. Obiaw. 18, 4.
5. 5 Moy. 32, 10. Ps. 17, 8.
6. Izai. 12, 6. r. 54, 1.
7. 3 Moy. 27, 12. Ezech. 37, 27.
8. Iudas. w. 9.
9. Zach. 1, 17. r. 2, 12.
10. Izai. 11, 1. Ier. 23, 5. r. 33, 15. Zach. 6, 12. Łuk. 1, 78.
11. Obiaw. 11, 4.
12. Zach. 6, 5.
13. Zach. 1, 18. r. 6, 1.
14. Ier. 1, 11. 13.
15. Zach. 1, 18. r. 2, 1. r. 5, 9.
16. 1 Moy. 10, 10. r. 11, 2.
17. Zach. 5, 9.
18. Zach. 1, 19.
19. Zach. 4, 14.
20. Ier. 23, 5.
21. Izai. 58, 5. Zach. 8, 13.
22. Zach. 8, 16.
23. 2 Moy. 22, 21. 22. 3 Moy. 19, 33. Izai. 1, 23. Ier. 5, 28.
24. Iz. 42, 23. Ier. 2, 27.
25. Przyp. 1, 24. 25. 28. Izai. 1, 15. Ier. 11, 11. r. 14, 12. r. 65, 12. Ezech. 8, 18.
26. Zach. 1, 14.
27. Zach. 1, 16. r. 2, 12.
28. Matt. 19, 26. Łuk. 1, 37.
29. Ier. 7, 23. Ez. 11, 20.
30. Iz. 35, 3.
31. Aggieusz. 1, 6.
32. 3 Moy. 26, 4.
33. Aggieusz. 2, 20.
34. Iz. 35, 3. 4.
35. Efez. 4, 25.
36. Zach. 7, 9.
37. Zach. 7, 5.
38. Iz. 2, 3.
39. Iz. 23, 1.
40. Ezech. 28, 3.
41.  Błąd w druku; powinno być – II.
42. Iz. 62, 11. Matt. 21, 5. Ian. 12, 15.
43. Ps. 72, 8.
44. Iz. 40, 2.
45. Ier. 10, 8. Abak. 2, 18.
46. Ps. 104, 15.
47. Ier. 15, 2.
48. Matt. 26, 15.
49. Matt. 27, 5. 9. 10.
50. Ier. 23, 1. Ezech. 34, 2. Ian. 10, 12.
51. Izai. 2, 28.
52. Ian. 19, 37.
53. 2 Kron. 35, 22.
54.  Błąd w druku; powinno być – wykorzenię.
55. Ezech. 30, 13.
56. Matt. 26, 31. Mark. 14, 27.
57. Przyp. 17, 3.
58. Ian. 20, 18.
59. Iz. 39, 6.
60. Zach. 12, 3.
61. Dzie. 1, 12.
62. Amos. 1, 1.
63. Obiaw. 19, 14. Iud. w. 14.
64. Obiaw. 21, 25.
65. Izai. 60, 20. Obiaw. 21, 23.
66. Ezech. 47, 1. Ioel. 3, 18. Obiaw. 22, 1.
67. Sędz. 7, 22.
68. Mal. 1, 14.
69. Iz. 5, 6.
70. Izai. 35, 8. Ioel. 3, 17. Obiaw. 21, 27. r. 22, 15.

Proroctwo Aggieuszowe (całość)

Proroctwo Zacharyaszowe (całość)

Proroctwo Malachyaszowe (całość)