Biblia Gdańska/Proroctwo Ioelowe (całość)

[941]Proroctwo Ioelowe.

[941]ROZDZIAŁ I.

 I. Ogłasza ludowi ludskiemu kaźni Boże 1 — 4. II. pobudza do pokuty 5 — 12. III. i sposób iéy pokazuie 13 — 20.
Słowo Pańskie, które się stało do Ioela, syna Petuelowego.
 2. Słuchaycie tego starcy, a bierzcie w uszy wszyscy obywatele téy ziemi! Izali się to stało za dni waszych, albo za dni oyców waszych?
 3. Powiadaycie o tém synom waszym, a synowie wasi synom swoim, a synowie ich rodzaiowi potomnemu.
 4. Co zostało po gąsienicach, poiadła szarańcza, a co zostało po szarańczy, poiadł chrząszcz, a co zostało po chrząszczu, poiadł czerw.
 II. 5. Ocućcie się piiani a płaczcie, i narzekaycie wszyscy, którzy piiecie wino, dla moszczu; bo wydarty iest od ust waszych.
 6. Albowiem naród przyciągnął do ziemi moiéy mocny a niezliczony; zęby iego zęby lwie, a trzonowe zęby iako lwa srogiego.
 7. Winną macicę moię podał na spustoszenie, a figowe drzewo moie [942]na obłupienie; w szcząt ie obnażył i porzucił, tak że zbielało gałęzie ich.
 8. Narzekay, iako panna przepasana worem nad mężem młodości swoiéy.
 9. Odięta iest śniedna i mokra ofiara od domu Pańskiego; płaczą Kapłani, słudzy Pańscy.
 10. Spustoszone iest pole, i smęci się ziemia, przeto że popsowano zboże; wysechł moszcz, oliwa zginęła.
 11. Wstydzą się oracze, narzekaią winiarze dla pszenicy i dla ięczmienia; bo zginęło żniwo polne.
 12. Winna macica uschła, a figowe drzewo uwiędło; drzewo granatowe i palma, i iabłoń, i wszystkie drzewa polne poschły, i wesele zginęło od synów ludskich.
 III. 13. Przepaszcie się, a płaczcie o Kapłani! narzekaycie słudzy ołtarza; wnidźcie a legaycie w nocy w worzech, słudzy Boga moiego! bo zawściągniona iest od domu Boga waszego ofiara śniedna i ofiara mokra.
 14. Poświęćcie post, zwołaycie^[1] zgromadzenia, zbierzcie starce i wszystkie obywatele ziemi do domu Pana, Boga waszego, i wołaycie do Pana:
 15. Ach biada na ten dzień! bo bliski iest^[2] dzień Pański, a przychodzi iako spustoszenie od Wszechmocnego.
 16. Izali przed oczyma naszemi nie zginęła żywność, a z domu Boga naszego radość i wesele?
 17. Pogniły ziarna pod skibami swemi, spustoszone są gumna, zburzone są szpichlerze; bo wyschło zboże.
 18. Czemu wzdycha bydło? Błąkaią się stada wołów, że nie maią pastwisk, nawet i trzody owiec wyginęły.
 19. Do ciebie wołam o Panie! bo ogień pożarł pastwiska na puszczy, a płomień popalił wszystkie drzewa polne;
 20. Także i zwierzęta polne ryczą do ciebie, krzeto że wyschły strumienie wód, a ogień pożarł pastwiska na puszczy.

[942]ROZDZIAŁ II.

 I. Bóg ogłoszeniem strasznych kaźni swoich 1 — 11. II. do pokuty prowadzi 12 — 17. III. a iakim się chce pokutuiącym stawić, pokazuie 18 — 32.
Trąbcie w trąbę na Syonie, a krzyczcie na świętéy górze moiéy! niechay zadrzą wszyscy obywatele ziemi; bo przychodzi dzień Pański, bo iuż bliski iest;
 2. Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i chmury, (rychły) iako ranna zorza rozciągniona po górach; lud wielki a mocny, któremu równego nie było od wieku, i nie będzie po nim nigdy aż do lat rodzaiu i rodzaiu.
 3. Przed obliczem iego^[3] ogień pożeraiący, a za nim płomień pałaiący; ta ziemia iest przed nim iako ogród Eden, ale po nim będzie pustynią pustą, i nie uydzie nikt przed nim.
 4. Kształt ich iest iako kształt koni, a tak pobieżą iako ieźdni.
 5. Po wierzchu gór skakać będą, iako grzmot wozów, a iako szum płomienia ognistego pożeraiącego ściernisko, iako lud możny uszykowany do bitwy.
 6. Ulękną się narodowie przed obliczem iego, wszystkie twarzy ich iako garniec poczernieią.
 7. Pobieżą iako mocarze, a wbieżą na mury iako mężowie waleczni; każdy z nich drogę swoią póydzie, a nie ustąpią z ścieżek swoich.
 8. Ieden drugiego nie ściśnie, każdy drogę swoią póydzie, a choć i na miecz upadną, nie będą zranieni.
 9. Po mieście chodzić będą, po murze biegać, na domy wstąpią, a okny wlezą iako złodziéy.
 10. Przed obliczem iego ziemia zadrzy,^[4] niebiosa się poruszą, słońce i miesiąc się zaćmi, a gwiazdy zawścięgną iasność swoię.
 11. A Pan wyda głos swóy przed woyskiem swoiém, przeto że bardzo wielki będzie obóz iego, przeto że mocny ten, co wykona słowo iego; wielki bowiem dzień^[5] Pański będzie, i straszliwy bardzo, i któż go zniesie?
[943] II. 12. A przetoż ieszcze i teraz mówi Pan: Nawróćcie^[6] się do mnie samego całém sercem swoiém i w poście i w płaczu i w kwileniu.
 13. Rozedrzyycie serce wasze a nie szaty wasze, i nawróćcie się do Pana, Boga waszego; boć on iest^[7] łaskawy i miłosierny, nierychły ku gniewu, a hoyny w miłosierdziu, i żałuiący złego.
 14. Któż wie, nie obrócili^[8] się, a nie będzieli mu żal, i nie zostawili po sobie błogosławieństwa na śniedną i mokrą ofiarę Panu Bogu waszemu.
 15. Trąbcie w trąbę^[9] na Syonie, poświęćcie post, zwołaycie zgromadzenie.
 16. Zgromadźcie lud, poświęćcie zgromadzenie, zbierzcie starce, znieście maluczkie i sące piersi; niech wynidzie oblubieniec z łożnicy swoiéy, a oblubienica z pokoiu swego.
 17. Kapłany, słudzy Pańscy, między przysionkiem a ołtarzem niech płaczą i mówią: Przepuść, Panie! ludowi twemu, a nie day dziedzictwa swego na pohańbienie, aby nad nimi Poganie panować mieli. Przeczżeby mówiono^[10] między narody: Gdzież iest Bóg ich?
 III. 18. I zapali się Pan miłością ku ziemi swoiéy, a zmiłuie się nad ludem swoim.
 19. I ozwie się Pan, a rzecze do ludu swego: Oto, Ia poślę wam zboże, i moszcz, i oliwę, a będziecie nimi nasyceni, i nie podam was więcéy na pohańbienie między Pogany.
 20. Bo północne woysko oddalę od was, a zapędzę ie do ziemi suchéy i spustoszonéy; przedni huf iego obróci się ku morzu wschodniemu, a koniec iego ku morzu ostatecznemu, i wynidzie z niego smród i zgniłość, choć sobie hardzie poczyna.
 21. Nie bóy się, ziemio! wesel się a raduy się; bo Pan wielkie rzeczy uczyni.
 22. Nie bóycie się zwierzęta pól moich; boć wzrosło pastwisko na pustyni, a drzewa przyniosą owoce swoie, figowe drzewo i macica winna wydadzą moc swoię.
 23. I wy, synowie^[11] Syońscy! weselcie się i raduycie się w Panu, Bogu waszym; bo wam da deszcz wczesny, a ześle wam deszcz obfity w iesieni i na wiosnę.
 24. I będą gumna zbożem^[12] napełnione, a prasy opływać będą moszczem i oliwą.
 25. A tak nadgrodzę wam lata, które ziadła^[13] szarańcza, czerw, chrząszcze i gąsienice, woysko moie wielkie, którem posyłał na was.
 26. Tedy iedząc ieść będziecie, a^[14] nasyceni będąc chwalić będziecie imię Pana, Boga swego, który uczynił z wami dziwne rzeczy, i nie będzie pohańbiony lud móy na wieki.
 27. I dowiecie się, żem Ia iest w pośrzód Izraela, a żem Ia Panem, Bogiem waszym, a że niemasz inszego; boć nie będzie pohańbiony lud móy na wieki.
 28. A potym wyleię^[15] Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze; starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą.
 29. Nawet i na sługi i na służebnice wyleię w one dni Ducha mego.
 30. I dam cuda na niebie i na ziemi, krew i ogień i słupy dymowe.
 31. Słońce obroci^[16] się w ciemność, a miesiąc w krew, pierwéy niż dzień Pański wielki a straszny przyidzie.
 32. Wszakże stanie się, że^[17] któbykolwiek wzywał imienia Pańskiego, wybawiony będzie; bo na górze Syon i w Ieruzalemie będzie wybawienie, iako rzekł Pan, to iest w ostatkach, których Pan powoła.

[943]ROZDZIAŁ III.

 I. Bóg grozi karaniem nieprzyiaciołom ludu swego 1 — 16. II. a ludowi swemu [944]mnóstwo wszelakiéy pociechy obiecuie 16 — 21.
Bo oto, w one dni i w on czas, gdy nawrócę poimany lud Iudski i Ieruzalemski,
 2. Zgromadzę téż wszystkie narody, i zprowadzę ie na dolinę Iozafat, i będę się tam z nimi sądził o lud swóy, i o dziedzictwo swoie Izraelskie, które rozproszyli między Pogany, i ziemię moię rozdzielili.
 3. O lud téż móy los miotali, a dawali młodzieniaszka za wszetecznicę, a dziéweczkę przedawali za wino, aby pili.
 4. Ale wy cóż przeciwko mnie macie, o Tyryyczycy i Sydończycy i wszystkie granice Filistyńskie? Izali wy mnie nagrodę czynicie? Ieźli mi tak nagrodę czynicie, snadnieć i prędko i Ia obrócę nagrodę waszę na głowę waszę,
 5. Którzy śrebro moie i złoto moie zabieracie, a klenoty moie wyborne wnosicie do kościołów swoich;
 6. A syny Iudskie i syny Ieruzalemskie przedawacie synom Iawanowym, abyście ie oddalili od granic ich.
 7. Oto, Ia wzbudzę ie z tego mieysca, na któreście ie zaprzedali, a obrócę nagrodę waszę na głowę waszę;
 8. I zaprzedam syny wasze i córki wasze w ręce synów Iudskich, i zaprzedadzą ie Sabeyczykom do narodu dalekiego; bo Pan mówił.
 9. Obwołaycie to między narody, ogłoście woynę, pobudźcie mocarzów, niech przyciągną a dadzą się naiąć wszyscy mężowie waleczni.
 10. Przekuycie lemiesze wasze na miecze, a kosy wasze na oszczepy; kto słaby, niech rzecze: Mocnym ia.
 11. Zgromadźcie się, a zbieżcie się wszyscy narodowie okoliczni, zbierzcie się; spraw to o Panie! że tam zstąpią mocarze twoi.
 12. Niech się ocucą i przyciągną ci narodowie na dolinę Iozafat; bo tam siedzieć będę, abym sądził wszystkie narody okoliczne.
 13. Zapuścież^[18] sierp, bo się dostało żniwo; póydźcie, zstąpcie, bo pełna iest prasa; opływaią kadzi, bo wiele iest złości ich.
 14. Gromady, gromady leżeć będą w dolinie posieczenia; bo bliski iest dzień Pański w dolinie posieczenia.
 15. Słońce i miesiąc^[19] zaćmią się, a gwiazdy stracą iasność swoię.
 16. Nad to Pan z Syonu^[20] zaryczy, a z Ieruzalemu wyda głos swóy, tak że zadrzą niebiosa i ziemia;
 II. Ale Pan iest ucieczką ludu swego i siłą synów Izraelskich.
 17. I^[21] dowiecie się, żem Ia Pan, Bóg wasz, mieszkaiący na Syonie, górze świętobliwości swoiéy; a tak Ieruzalem będzie święte, a obcy nie przeydą więcéy przez nie.
 18. I stanie się dnia onego, że góry kropić będą^[22] moszczem, a pagórki opływać mlekiem, i wszystkie strumienie Iudskie będą pełne wody, a z domu^[23] Pańskiego wynidzie źrzódło, które obleie dolinę Syttym.
 19. Egipt przyidzie na spustoszenie, a ziemia Edomska w straszną się pustynią obróci dla gwałtu synom Iudskim uczynionego; bo wylewali krew niewinną w ziemi ich.
 20. Ale Iuda na wieki trwać będzie, a Ieruzalem od narodu do narodu;
 21. I oczyścię te, którychem krwi nie oczyścił; a Pan^[24] mieszka na Syonie.

1. Ioel. 2, 15.
2. Izai. 13, 6.
3. Ps. 50, 3.
4. Izai. 13, 10. Ezech. 32, 7. Matt. 24, 29.
5. Ier. 30, 7. Amos. 5, 18. Sofon. 1, 15.
6. Ier. 4, 1.
7. 2 Moy. 31, 6. Ps. 86, 5. Ionas. 4, 2.
8. Ionas. 3, 9.
9. Ioel. 1, 14.
10. Ps. 42, 11. Ps. 79, 10. Ps. 115, 2.
11. Iz. 61, 10. Ez. 34, 26.
12. Przyp. 3, 10.
13. Ioel. 1, 4.
14. 5 Moy. 8, 10.
15. Izai. 44, 3. Dzie. 2, 17.
16. Izai. 13, 10. Ezech. 32, 7. Ioel. 3, 15. Matt. 24, 29. Mark. 13, 24. Łuk. 21, 25.
17. Rzym. 10, 13. Dzie. 2, 21.
18. Obiaw. 14, 15. 18.
19. Ioel. 2, 10. 31.
20. Ier. 25, 30. Amos. 1, 2.
21. Ezech. 34, 30.
22. Amos. 9, 13.
23. Ezech. 17, 1.
24. Ps. 9, 12. 74, 2.

Proroctwo Ozeaszowe (całość)

Proroctwo Ioelowe (całość)

Proroctwo Amosowe (całość)