Biblia Gdańska/Proroctwo Ioelowe (całość)

Poniżej znajduje się Proroctwo Ioelowe w całości. Jeżeli chcesz skorzystać z tekstu podzielonego na rozdziały przejdź tutaj.


Biblia Gdańska - Stary Testament

Rdz - Wj - Kpł - Lb - Pwt - Ioz - Sdz - Rt - 1 Sm - 2 Sm - 1 Krl - 2 Krl - 1 Krn - 2 Krn - Ezd - Ne - Est - Hi -
Ps - Prz - Koh - Pnp - Iz - Jr - Lm - Ez - Dn - Oz - Jl - Am - Ab - Jon - Mi - Na - Ha - So - Ag - Za - Ml


Proroctwo Ioelowe.


ROZDZIAŁ I.


I. Ogłasza ludowi ludskiemu kaźni Boże 1 — 4. II. pobudza do pokuty 5 — 12. III. i sposób iéy pokazuie 13 — 20.
Słowo Pańskie, które się stało do Ioela, syna Petuelowego.
2. Słuchaycie tego starcy, a bierzcie w uszy wszyscy obywatele téy ziemi! Izali się to stało za dni waszych, albo za dni oyców waszych?
3. Powiadaycie o tém synom waszym, a synowie wasi synom swoim, a synowie ich rodzaiowi potomnemu.
4. Co zostało po gąsienicach, poiadła szarańcza, a co zostało po szarańczy, poiadł chrząszcz, a co zostało po chrząszczu, poiadł czerw.
II. 5. Ocućcie się piiani a płaczcie, i narzekaycie wszyscy, którzy piiecie wino, dla moszczu; bo wydarty iest od ust waszych.
6. Albowiem naród przyciągnął do ziemi moiéy mocny a niezliczony; zęby iego zęby lwie, a trzonowe zęby iako lwa srogiego.
7. Winną macicę moię podał na spustoszenie, a figowe drzewo moie na obłupienie; w szcząt ie obnażył i porzucił, tak że zbielało gałęzie ich.
8. Narzekay, iako panna przepasana worem nad mężem młodości swoiéy.
9. Odięta iest śniedna i mokra ofiara od domu Pańskiego; płaczą Kapłani, słudzy Pańscy.
10. Spustoszone iest pole, i smęci się ziemia, przeto że popsowano zboże; wysechł moszcz, oliwa zginęła.
11. Wstydzą się oracze, narzekaią winiarze dla pszenicy i dla ięczmienia; bo zginęło żniwo polne.
12. Winna macica uschła, a figowe drzewo uwiędło; drzewo granatowe i palma, i iabłoń, i wszystkie drzewa polne poschły, i wesele zginęło od synów ludskich.
III. 13. Przepaszcie się, a płaczcie o Kapłani! narzekaycie słudzy ołtarza; wnidźcie a legaycie w nocy w worzech, słudzy Boga moiego! bo zawściągniona iest od domu Boga waszego ofiara śniedna i ofiara mokra.
14. Poświęćcie post, zwołaycie[1] zgromadzenia, zbierzcie starce i wszystkie obywatele ziemi do domu Pana, Boga waszego, i wołaycie do Pana:
15. Ach biada na ten dzień! bo bliski iest[2] dzień Pański, a przychodzi iako spustoszenie od Wszechmocnego.
16. Izali przed oczyma naszemi nie zginęła żywność, a z domu Boga naszego radość i wesele?
17. Pogniły ziarna pod skibami swemi, spustoszone są gumna, zburzone są szpichlerze; bo wyschło zboże.
18. Czemu wzdycha bydło? Błąkaią się stada wołów, że nie maią pastwisk, nawet i trzody owiec wyginęły.
19. Do ciebie wołam o Panie! bo ogień pożarł pastwiska na puszczy, a płomień popalił wszystkie drzewa polne;
20. Także i zwierzęta polne ryczą do ciebie, krzeto że wyschły strumienie wód, a ogień pożarł pastwiska na puszczy.

ROZDZIAŁ II.


I. Bóg ogłoszeniem strasznych kaźni swoich 1 — 11. II. do pokuty prowadzi 12 — 17. III. a iakim się chce pokutuiącym stawić, pokazuie 18 — 32.
Trąbcie w trąbę na Syonie, a krzyczcie na świętéy górze moiéy! niechay zadrzą wszyscy obywatele ziemi; bo przychodzi dzień Pański, bo iuż bliski iest;
2. Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i chmury, (rychły) iako ranna zorza rozciągniona po górach; lud wielki a mocny, któremu równego nie było od wieku, i nie będzie po nim nigdy aż do lat rodzaiu i rodzaiu.
3. Przed obliczem iego[3] ogień pożeraiący, a za nim płomień pałaiący; ta ziemia iest przed nim iako ogród Eden, ale po nim będzie pustynią pustą, i nie uydzie nikt przed nim.
4. Kształt ich iest iako kształt koni, a tak pobieżą iako ieźdni.
5. Po wierzchu gór skakać będą, iako grzmot wozów, a iako szum płomienia ognistego pożeraiącego ściernisko, iako lud możny uszykowany do bitwy.
6. Ulękną się narodowie przed obliczem iego, wszystkie twarzy ich iako garniec poczernieią.
7. Pobieżą iako mocarze, a wbieżą na mury iako mężowie waleczni; każdy z nich drogę swoią póydzie, a nie ustąpią z ścieżek swoich.
8. Ieden drugiego nie ściśnie, każdy drogę swoią póydzie, a choć i na miecz upadną, nie będą zranieni.
9. Po mieście chodzić będą, po murze biegać, na domy wstąpią, a okny wlezą iako złodziéy.
10. Przed obliczem iego ziemia zadrzy,[4] niebiosa się poruszą, słońce i miesiąc się zaćmi, a gwiazdy zawścięgną iasność swoię.
11. A Pan wyda głos swóy przed woyskiem swoiém, przeto że bardzo wielki będzie obóz iego, przeto że mocny ten, co wykona słowo iego; wielki bowiem dzień[5] Pański będzie, i straszliwy bardzo, i któż go zniesie?
II. 12. A przetoż ieszcze i teraz mówi Pan: Nawróćcie[6] się do mnie samego całém sercem swoiém i w poście i w płaczu i w kwileniu.
13. Rozedrzyycie serce wasze a nie szaty wasze, i nawróćcie się do Pana, Boga waszego; boć on iest[7] łaskawy i miłosierny, nierychły ku gniewu, a hoyny w miłosierdziu, i żałuiący złego.
14. Któż wie, nie obrócili[8] się, a nie będzieli mu żal, i nie zostawili po sobie błogosławieństwa na śniedną i mokrą ofiarę Panu Bogu waszemu.
15. Trąbcie w trąbę[9] na Syonie, poświęćcie post, zwołaycie zgromadzenie.
16. Zgromadźcie lud, poświęćcie zgromadzenie, zbierzcie starce, znieście maluczkie i sące piersi; niech wynidzie oblubieniec z łożnicy swoiéy, a oblubienica z pokoiu swego.
17. Kapłany, słudzy Pańscy, między przysionkiem a ołtarzem niech płaczą i mówią: Przepuść, Panie! ludowi twemu, a nie day dziedzictwa swego na pohańbienie, aby nad nimi Poganie panować mieli. Przeczżeby mówiono[10] między narody: Gdzież iest Bóg ich?
III. 18. I zapali się Pan miłością ku ziemi swoiéy, a zmiłuie się nad ludem swoim.
19. I ozwie się Pan, a rzecze do ludu swego: Oto, Ia poślę wam zboże, i moszcz, i oliwę, a będziecie nimi nasyceni, i nie podam was więcéy na pohańbienie między Pogany.
20. Bo północne woysko oddalę od was, a zapędzę ie do ziemi suchéy i spustoszonéy; przedni huf iego obróci się ku morzu wschodniemu, a koniec iego ku morzu ostatecznemu, i wynidzie z niego smród i zgniłość, choć sobie hardzie poczyna.
21. Nie bóy się, ziemio! wesel się a raduy się; bo Pan wielkie rzeczy uczyni.
22. Nie bóycie się zwierzęta pól moich; boć wzrosło pastwisko na pustyni, a drzewa przyniosą owoce swoie, figowe drzewo i macica winna wydadzą moc swoię.
23. I wy, synowie[11] Syońscy! weselcie się i raduycie się w Panu, Bogu waszym; bo wam da deszcz wczesny, a ześle wam deszcz obfity w iesieni i na wiosnę.
24. I będą gumna zbożem[12] napełnione, a prasy opływać będą moszczem i oliwą.
25. A tak nadgrodzę wam lata, które ziadła[13] szarańcza, czerw, chrząszcze i gąsienice, woysko moie wielkie, którem posyłał na was.
26. Tedy iedząc ieść będziecie, a[14] nasyceni będąc chwalić będziecie imię Pana, Boga swego, który uczynił z wami dziwne rzeczy, i nie będzie pohańbiony lud móy na wieki.
27. I dowiecie się, żem Ia iest w pośrzód Izraela, a żem Ia Panem, Bogiem waszym, a że niemasz inszego; boć nie będzie pohańbiony lud móy na wieki.
28. A potym wyleię[15] Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze; starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą.
29. Nawet i na sługi i na służebnice wyleię w one dni Ducha mego.
30. I dam cuda na niebie i na ziemi, krew i ogień i słupy dymowe.
31. Słońce obroci[16] się w ciemność, a miesiąc w krew, pierwéy niż dzień Pański wielki a straszny przyidzie.
32. Wszakże stanie się, że[17] któbykolwiek wzywał imienia Pańskiego, wybawiony będzie; bo na górze Syon i w Ieruzalemie będzie wybawienie, iako rzekł Pan, to iest w ostatkach, których Pan powoła.

ROZDZIAŁ III.


I. Bóg grozi karaniem nieprzyiaciołom ludu swego 1 — 16. II. a ludowi swemu mnóstwo wszelakiéy pociechy obiecuie 16 — 21.
Bo oto, w one dni i w on czas, gdy nawrócę poimany lud Iudski i Ieruzalemski,
2. Zgromadzę téż wszystkie narody, i zprowadzę ie na dolinę Iozafat, i będę się tam z nimi sądził o lud swóy, i o dziedzictwo swoie Izraelskie, które rozproszyli między Pogany, i ziemię moię rozdzielili.
3. O lud téż móy los miotali, a dawali młodzieniaszka za wszetecznicę, a dziéweczkę przedawali za wino, aby pili.
4. Ale wy cóż przeciwko mnie macie, o Tyryyczycy i Sydończycy i wszystkie granice Filistyńskie? Izali wy mnie nagrodę czynicie? Ieźli mi tak nagrodę czynicie, snadnieć i prędko i Ia obrócę nagrodę waszę na głowę waszę,
5. Którzy śrebro moie i złoto moie zabieracie, a klenoty moie wyborne wnosicie do kościołów swoich;
6. A syny Iudskie i syny Ieruzalemskie przedawacie synom Iawanowym, abyście ie oddalili od granic ich.
7. Oto, Ia wzbudzę ie z tego mieysca, na któreście ie zaprzedali, a obrócę nagrodę waszę na głowę waszę;
8. I zaprzedam syny wasze i córki wasze w ręce synów Iudskich, i zaprzedadzą ie Sabeyczykom do narodu dalekiego; bo Pan mówił.
9. Obwołaycie to między narody, ogłoście woynę, pobudźcie mocarzów, niech przyciągną a dadzą się naiąć wszyscy mężowie waleczni.
10. Przekuycie lemiesze wasze na miecze, a kosy wasze na oszczepy; kto słaby, niech rzecze: Mocnym ia.
11. Zgromadźcie się, a zbieżcie się wszyscy narodowie okoliczni, zbierzcie się; spraw to o Panie! że tam zstąpią mocarze twoi.
12. Niech się ocucą i przyciągną ci narodowie na dolinę Iozafat; bo tam siedzieć będę, abym sądził wszystkie narody okoliczne.
13. Zapuścież[18] sierp, bo się dostało żniwo; póydźcie, zstąpcie, bo pełna iest prasa; opływaią kadzi, bo wiele iest złości ich.
14. Gromady, gromady leżeć będą w dolinie posieczenia; bo bliski iest dzień Pański w dolinie posieczenia.
15. Słońce i miesiąc[19] zaćmią się, a gwiazdy stracą iasność swoię.
16. Nad to Pan z Syonu[20] zaryczy, a z Ieruzalemu wyda głos swóy, tak że zadrzą niebiosa i ziemia;
II. Ale Pan iest ucieczką ludu swego i siłą synów Izraelskich.
17. I[21] dowiecie się, żem Ia Pan, Bóg wasz, mieszkaiący na Syonie, górze świętobliwości swoiéy; a tak Ieruzalem będzie święte, a obcy nie przeydą więcéy przez nie.
18. I stanie się dnia onego, że góry kropić będą[22] moszczem, a pagórki opływać mlekiem, i wszystkie strumienie Iudskie będą pełne wody, a z domu[23] Pańskiego wynidzie źrzódło, które obleie dolinę Syttym.
19. Egipt przyidzie na spustoszenie, a ziemia Edomska w straszną się pustynią obróci dla gwałtu synom Iudskim uczynionego; bo wylewali krew niewinną w ziemi ich.
20. Ale Iuda na wieki trwać będzie, a Ieruzalem od narodu do narodu;
21. I oczyścię te, którychem krwi nie oczyścił; a Pan[24] mieszka na Syonie.




 Proroctwo Ozeaszowe (całość) Proroctwo Ioelowe (całość) Proroctwo Amosowe (całość)