Biblia Gdańska/Księgi Iozuego (całość)
I stało się po śmierci Moyżesza, sługi Pańskiego, że mówił Pan do Iozuego, syna Nunowego, sługi Moyżeszowego, i rzekł:
2. Moyżesz, sługa móy, umarł; przetoż teraz wstań, przepraw się przez ten Iordan, ty, i wszystek lud ten, do ziemi, którą Ia im, synom Izraelskim, dawam.
3. Każde[1] mieysce, po którem deptać będzie stopa nogi waszéy, dałem wam, iakom obiecał Moyżeszowi.
4. Od puszczy[2] i od Libanu tego, i aż do rzeki wielkiéy, rzeki Eyfrates, wszystka ziemia Hetteyczyków, i aż do morza wielkiego na zachód słońca, będzie granica wasza.
5. Nie ostoi się nikt przed tobą po wszystkie dni żywota twego; iakom był z Moyżeszem, tak będę z tobą, nie[3] odstąpię cię, ani cię opuszczę.
6. Zmacniayże się i mężnie sobie poczynay; albowiem ty podasz w dziedzictwo ludowi temu ziemię, o którąm przysiągł oycom ich, że im ią dam.
7. Tylko się zmacniay, i bardzo mężnie sobie poczynay, abyś strzegł, i czynił wszystko[4] według zakonu, któryć rozkazał Moyżesz, sługa móy; nie uchylay się od niego ani na prawą ani na lewą, żebyś się roztropnie sprawował we wszystkiém, do czego się udasz.
8. Niech nie odstępuią księgi zakonu tego od ust twoich; ale rozmyślay w nich, we dnie i w nocy, abyś strzegł i czynił wszystko, co napisano w nim; albowiem na ten czas poszczęścią się drogi twoie, i na[5] ten czas rostropnym będziesz.
9. Azażemci nie rozkazał: zmocniy się, i mężnie sobie poczynay, nie lękay się, a nie trwoż sobą, albowiem z tobą iest Pan, Bóg twóy, we wszystkiém, do czegokolwiek się obrócisz?
II. 10. A przetoż rozkazał Iozue przełożonym nad ludem, mówiąc:
11. Przeydźcie przez pośrzodek obozu, a rozkażcie ludowi, mówiąc: Gotuycie sobie żywność; albowiem po trzech dniach przeydziecie przez ten Iordan, abyście weszli, a posiedli ziemię, którą Pan, Bóg wasz, dawa wam w osiadłość.
12. Rubenitom téż, i Gadytom, i połowie pokolenia Manasesowego rzekł Iozue, mówiąc:
13. Pamiętaycie na słowo, które[6] wam rozkazał Moyżesz, sługa Pański, mówiąc: Pan, Bóg wasz, sprawił wam odpoczynienie, i dał wam tę ziemię;
14. Żony wasze, dziatki wasze, i bydła wasze niech zostaną w ziemi, którą wam dał Moyżesz z téy strony Iordanu; ale wy póydziecie zbroyni przed bracią waszą, wszyscy duży w sile, a będziecie ich posiłkować,
15. Aż odpoczynienie sprawi Pan braci waszym, iako i wam, a oni posiędą ziemię, którą im dawa Pan, Bóg wasz; potym się wrócicie[7] do ziemi osiadłości waszéy, a będziecie ią trzymać, którą wam dał Moyżesz, sługa Pański, z téy strony Iordanu na wschód słońca.
III. 16. I odpowiedzieli Iozuemu, mówiąc: Wszystko, coś nam rozkazał, uczynimy, a gdziekolwiek nas poślesz, póydziemy.
17. Iakośmy byli posłuszni Moyżeszowi, tak posłuszni będziemy i tobie; tylko niech będzie Pan, Bóg twóy, z tobą, iako był z Moyżeszem.
18. Ktobykolwiek przeciwił się ustom twoim, a nie byłby posłusznym słowom twoim we wszystkiém, co mu rozkażesz, niechay umrze; tylko się zmacniay, a mężnie sobie poczynay.
A tak posłał Iozue, syn Nunów, z Syttym dwu szpiégów, potaiemnie, mówiąc: Idźcie, wypatruycie ziemię, i Ierycho; szli tedy i weszli[8] w dom niektóréy niewiasty wszetecznéy, któréy imię Rachab, i odpoczynęli tam.
2. I powiedziano to Królowi Ierycha, mówiąc: Oto, mężowie iacyś przyszli tu téy nocy z synów Izraelskich, aby przeszpiegowali tę ziemię.
II. 3. Tedy posłał Król Ierycha do Rachaby, mówiąc: Wywiedź męże, którzy przyszli do ciebie, a weszli do domu twego; bo na przeszpiegowanie wszystkiéy ziemi przyszli.
III. 4. Ale wziąwszy ona niewiasta tych dwu mężów, skryła ie, i rzekła: Prawdać iest, przyszli do mnie mężowie; ale nie wiedziała zkąd byli.
5. Ale gdy bramę zamykano w zmierzch, oni mężowie wyszli; i nie wiem, dokąd poszli; gońcież ich co nayrychléy, bo ich dościgniecie.
6. A ona wwiodła ie była na dach, i tam ie przykryła lnem nietartym, który była rozstawiła na dachu.
7. Mężowie tedy wysłani gonili ie drogą ku Iordanu aż do brodu; a bramę zamkniono, skoro wyszli ci, którzy szli z nimi w pogoń.
8. A tak pierwéy niż posnęli, ona wstąpiła do nich na dach;
9. I rzekła do onych mężów: Wiem, że wam dał Pan ziemię tę; bo strach wasz przypadł na nas, i osłabiali wszyscy obywatele téy ziemi przed wami.
10. Bośmy słyszeli, iako wysuszył Pan wody morza[9] czerwonego[10] przed wami, gdyście wychodzili[11] z Egiptu, i coście uczynili dwiema Królom Amorreyskim, którzy byli z onéy strony Iordanu, Sehonowi, i Ogowi, któreście pobili.
11. Co gdyśmy usłyszeli, upadło serce nasze i nie ostał się więcéy duch w nikim przed wami; albowiem[12] Pan, Bóg wasz, iest Bogiem na niebie w zgórę, i na ziemi nisko.
IV. 12. Przetoż teraz przysiężcie mi proszę przez Pana, iż iakom ia uczyniła z wami miłosierdzie, także uczynicie i wy z domem oyca mego miłosierdzie, a daycie mi znak pewny,
13. Iż zachowacie żywo, oyca mego, i matkę moię, i bracią moię, i siostry moie, i wszystko, co ich iest, a wybawicie dusze nasze od śmierci.
14. I odpowiedzieli iéy oni mężowie: Dusza nasza będzie za was na śmierć, ieźli nie wydacie téy sprawy naszéy, i będzie to, gdy nam poda Pan tę ziemię, że uczynimy z tobą miłosierdzie i prawdę.
15. I spuściła ie na powrozie z okna; bo dom iéy był przy murze, i ona na murze mieszkała.
16. I rzekła im: Na górę idźcie, by się snadź nie potkali z wami, którzy was gonią; i tam się kryycie przez trzy dni, aż się wrócą, którzy was gonią, a potym póydziecie drogą waszą.
17. I rzekli iéy mężowie oni: Będziemy wolni od przysięgi téy, którąś nas poprzysięgła,
18. Ieźli, gdy wnidziemy do ziemi, tego czerwonego sznura nie uwiążesz u okna, po którymeś nas spuściła, a oyca twego, i matkę twoię, i braci twoiey, i wszystkiego domu oyca twego nie zbierzeszli do siebie w dom;
19. Albowiem ktobykolwiek wyszedł ze drzwi domu twego, krew iego będzie na głowę iego, a my będziemy bez winy; ale każdego, ktokolwiek będzie z tobą w domu, krew iego obróci się na głowę naszę, ieźli się go kto ręką dotknie.
20. Lecz ieźli wydasz te sprawę naszę, tedy będziemy wolni od przysięgi twoiéy, którąś naś poprzysięgła.
21. I odpowiedziała: Iakoście powiedzieli, niechże tak będzie. Tedy ie wypuściła, i poszli; i uwiązała sznur czerwony w oném oknie.
22. A odszedłszy przyszli na górę, i zostali tam przez trzy dni, aż się wrócili, którzy ie gonili; bo ich szukali ci, którzy ie gonili, po wszystkich drogach, ale nie naleźli.
V. 23. I wrócili się oni dwa mężowie, a zstąpiwszy z góry, przeprawili się, i przyszli do Iozuego, syna Nunowego, i powiedzieli mu wszystko, co się z nimi działo;
24. I mówili do Iozuego: Dał Pan w ręce nasze tę wszystkę ziemię; bo się strwożyli wszyscy obywatele ziemi przed twarzą naszą.
Tedy Iozue wstał bardzo rano, i ruszyli się z Syttym, a przyszli aż do Iordanu, on, i wszyscy synowie Izraelscy, i tamże przenocowali, niźli się przeprawili.
2. A po trzecim dniu przeszli przełożeni przez pośrzodek obozu,
3. I rozkazali ludowi, mówiąc: Gdy uyrzycie skrzynię przymierza Pana, Boga waszego, i Kapłany Lewity, niosące ią, wy téż ruszycie się z mieysca swego, a póydziecie za nią;
4. Wszakże plac między wami i między nią będzie na dwa tysiące łokci miary zwyczaynéy; nie przystępuycie blisko do niéy, abyście wiedzieli drogę, którą iść macie; albowiem nie chodziliście tą drogą przed tym.
5. Tedy rzekł Iozue do ludu: Poświęćcie się; albowiem iutro uczyni Pan między wami dziwne rzeczy.
6. Przytym rzekł Iozue do Kapłanów, mówiąc: Weźmicie skrzynię przymierza, a idźcie przed ludem; i wzięli skrzynię przymierza, i szli przed ludem.
7. I rzekł Pan do Iozuego: Dziś cię pocznę wywyższać przed oczyma wszystkiego Izraela, aby poznali, iż iakom był z Moyżeszem, tak będę[13] i z tobą.
II. 8. Rozkażże ty Kapłanom, niosącym skrzynię przymierza, a rzecz im: Gdy wnidziecie w brzeg wód Iordańskich, w Iordanie staniecie.
9. Rzekł téż Iozue do synów Izraelskich: Przystąpcie sam, a słuchaycie słów Pana, Boga waszego.
10. I rzekł Iozue: W tym poznacie, że Bóg żywiący iest w pośrzodku was, a iż koniecznie wypędzi przed twarzą waszą Chananeyczyka, i Hetteyczyka, i Heweyczyka, i Ferezeyczyka, i Gergiezeyczyka, i Amorreyczyka, i Iebuzeyczyka.
11. Oto, skrzynia przymierza Panuiącego nad wszystką ziemię póydzie przed wami przez Iordan.
12. Przetoż teraz[14] obierzcie sobie dwanaście mężów z pokoleń Izraelskich, po iednym mężu z każdego pokolenia;
13. A gdy się zastanowią stopy nóg Kapłanów, niosących skrzynię Pana, Panuiącego nad wszystką ziemią, w wodzie Iordańskiéy, tedy się wody Iordańskie rozstąpią, tak iż woda płynąca z góry stanie w iednéy kupie.
14. I stało się, gdy się ruszył lud z namiotów swych, aby się przeprawili przez Iordan, a Kapłani, niosący skrzynię przymierza, szli przed ludem;
15. A gdy przyszli niosący skrzynię aż do Iordanu, a nogi Kapłanów, którzy nieśli skrzynię omoczyły się w brzegu wód, (bo Iordan wzbiera i wylewa na wszystkie brzegi swoie, na każdy czas żniwa.)
III. 16. Tedy się zastanowiły wody płynące z gór, a stanęły w iednéy kupie bardzo daleko od Adama miasta, które iest ku stronie Sartan, a które płynęły na dół do morza pustego, morza słonego, zginęły i ustały; a tak lud przeprawiał się przeciwko Ierychu.[15]
IV. 17. A Kapłani, którzy nieśli skrzynię przymierza Pańskiego, stali na suszy w pośrzod Iordanu porządnie, a wszyscy Izraelczycy szli po suszy, aż się lud wszystek przeprawił przez Iordan.
A gdy się wszystek lud przeprawił za Iordan, (bo rzekł był Pan do Iozuego, mówiąc:
2. Obierzcie sobie[16] z ludu dwanaście mężów, po iednym mężu z każdego pokolenia,
3. I rozkażcie im, mówiąc: Weźmiycie sobie ztąd z pośrzodku Iordanu, z tego mieysca, gdzie stały nogi Kapłanów porządnie, dwanaście kamieni, które z sobą wyniosłszy postawicie na stanowisku, gdzie będziecie leżeć przez tę noc.)
4. Tedy wezwał Iozue dwanaście mężów, które był wybrał z synów Izraelskich, po iednym mężu z każdego pokolenia.
5. I rzekł do nich Iozue: Idźcie przed skrzynią Pana, Boga waszego, w pośrzodek Iordanu, a weźmiy każdy kamień ieden na ramię swoie według liczby pokolenia synów Izraelskich,
6. Aby to było na znak między wami, gdyby potym[17] pytali synowie wasi mówiąc: Co wam znaczy to kamienie?
7. Tedy im powiecie, iż się rozstąpiły wody w Iordanie przed skrzynią przymierza Pańskiego; albowiem gdy szła przez Iordan, rozstąpiły się wody Iordańskie; i będzie to kamienie na pamiątkę synom Izraelskim aż na wieki.
8. I uczynili tak synowie Izraelscy, iako rozkazał Iozue, i wzięli dwanaście kamieni z pośrzod Iordanu, iako mówił Pan do Iozuego, według liczby pokolenia synów Izraelskich, a zanieśli ie z sobą aż do stanowiska, i tam[18] ie złożyli.
9. Iozue téż wystawił dwanaście kamieni w pośrzod Iordanu, na mieyscu, kędy stały nogi Kapłanów, niosących skrzynię przymierza, które tam zostały aż po dziś dzień.
10. A tak Kapłani niosący skrzynię stali w pośrzod Iordanu, aż się wypełniło to wszystko, co był rozkazał Pan Iozuemu mówić do ludu według wszystkiego, co był przykazał Moyżesz Iozuemu. Spieszył się tedy lud, i przeszedł Iordan.
11. I stało się, gdy wszystek lud przeszedł, że téż przeszła i skrzynia Pańska i Kapłani przed oblicznością ludu.
12. Przeszli téż synowie Rubenowi, i synowie Gadowi, z połową pokolenia Manasesowego, zbroyno przed syny Izraelskimi, iako[19] im był powiedział Moyżesz.
13. Około czterdziestu tysięcy ludu zbroynego przeszło przed Panem do boiu na pola Ierycha.
14. Dnia onego, wywyższył Pan Iozuego przed oczyma wszystkiego Izraela, i bali się go, iako się bali Moyżesza po wszystkie dni żywota iego.
15. Potym rzekł Pan do Iozuego, mówiąc:
16. Rozkaż Kapłanom, niosącym skrzynię świadectwa, aby wystąpili z Iordanu.
17. I rozkazał Iozue Kapłanom, mówiąc: Wystąpcie z Iordanu.
II. 18. I stało się, gdy wystąpili Kapłani, niosący skrzynię przymierza Pańskiego, z pośrzodku Iordanu, a stanęły stopy nóg Kapłanów na suszy, wróciły się wody Iordańskie na mieysce swoie, a płynęły, iako przed tym, we wszystkich brzegach swoich.
19. A lud, wyszedłszy z Iordanu dziesiątego dnia miesiąca pierwszego, położyli się obozem w Galgal ku stronie wschodniéy Ierycha.
III. 20. A dwanaście onych kamieni, które wynieśli z Iordanu, postawił Iozue w Galgal.
21. I rzekł do synów Izraelskich, mówiąc: Gdy spytaią synowie wasi potym oyców swoich, mówiąc: Co znaczy to kamienie?
22. Tedy oznaymiycie synom waszym, mówiąc: Po suszy przeszedł Izrael ten Iordan;
23. Albowiem osuszył Pan Bóg wody Iordańskie przed wami, ażżeście przeszli, iako uczynił Pan, Bóg wasz,[20] morzu czerwonemu, które wysuszył przed nami, ażżeśmy przeszli;
24. Aby poznali wszyscy narodowie ziemi rękę Pańską, że można iest, żebyście się bali Pana, Boga waszego, po wszystkie dni.
I stało się, gdy usłyszeli wszyscy Królowie Amorreyscy, którzy mieszkali za Iordanem ku zachodowi, i wszyscy Królowie Chananeyscy, którzy mieszkali nad morzem, że wysuszył Pan wody Iordańskie przed syny Izraelskimi, aż się przeprawili, upadło serce[21] ich, tak iż nie został więcéy w nich duch przed oblicznością synów Izraelskich.
II. 2. Onegoż czasu rzekł Pan do Iozuego: Uczyń sobie noże ostre, a znowu obrzeż syny Izraelskie powtóre.
3. I uczynił sobie Iozue noże ostre i obrzezał syny Izraelskie na pagórku nieobrzezek.
4. A tać była przyczyna, dla czego ie obrzezał Iozue: Wszystek lud, który wyszedł z Egiptu, płci męskiéy, wszyscy mężowie woienni, pomarli byli na puszczy, w drodze, gdy wyszli z Egiptu.
5. Bo obrzezan był wszystek on lud, co wyszedł; ale wszystek lud, który się zrodził na puszczy, w drodze po wyściu z Egiptu, nie był obrzezany.
6. (Albowiem[22] przez czterdzieści lat chodzili synowie Izraelscy po puszczy, aż poginął wszystek on naród mężów woiennych, którzy byli wyszli z Egiptu, którzy nie słuchali głosu Pańskiego, którym[23] przysiągł Pan, iż im niemiał okazać ziemi, o którą przysiągł Pan oycom ich, iż nam ią dać miał, ziemię opływaiącą mlekiem i miodem.)
7. Ale[24] syny ich, które wystawił na mieysca ich, te obrzezał Iozue, bo byli w nieobrzezce; bo ich nie obrzezano w drodze.
8. A gdy iuż wszystek lud był obrzezany, mieszkał na mieyscu swém w obozie, aż się wygoili.
9. Potym rzekł Pan do Iozuego: Dzisiam ziął pohańbienie Egipskie z was; i nazwano imię mieysca onego Galgal, aż do dnia tego.
II. 10. Tedy położyli się obozem synowie Izraelscy w Galgal, a obchodzili święto prześcia[25] czternastego dnia miesiąca w wieczór na polach Ierycha.
11. I iedli z urodzaiów onéy ziemi nazaiutrz po święcie prześcia chleby przaśne, i kłosy prażone onegoż dnia.
III. 12. I przestała manna nazaiutrz, gdy poczęli ieść zboża onéy ziemi; i niemieli więcéy synowie Izraelscy manny, ale iedli z urodzaiów ziemi Chananeyskiéy onegoż roku.
IV. 13. I stało się, gdy Iozue był u Ierycha, że podniosł oczu swych a[26] uyrzał, a oto mąż stał przeciwko niemu, maiąc miecz swóy dobyty w ręce swéy; i przystąpiwszy do niego Iozue, rzekł mu: Z naszychżeś ty, czy z nieprzyiaciół naszych?
14. A on rzekł: Nie; alem Ia Hetman[27] woyska Pańskiego, terazem przyszedł. Tedy upadłszy Iozue obliczem swém na ziemię, pokłonił się, i rzekł mu: Cóż Pan móy mówi do sługi swego?
15. I rzekł Hetman woyska Pańskiego do Iozuego: Zzuj[28] obuwie twoie z nog twoich, bo mieysce, na którém stoisz, święte iest; i uczynił tak Iozue.
A Ierycho było zamknione, i opatrzone przed synami Izraelskimi, i nikt z niego nie wychodził, ani do niego wchodził.
2. Tedy rzekł Pan do Iozuego: Otom dał w ręce twoie Ierycho, i Króla iego, i możne woyska iego.
3. A tak obchodzić będziecie miasto, wszyscy mężowie waleczni, około miasta chodząc raz na dzień; tak uczynicie po sześć dni.
4. Przytym siedm Kapłanów poniosą siedm trąb z rogów baranich, przed skrzynią; a dnia siodmego obeydziecie miasto siedm kroć, a Kapłani trąbić będą w trąby.
5. A gdy przewłocznie trąbić będą w trąby z rogów baranich, skoro usłyszycie głos trąby, wszystek lud uczyni okrzyk bardzo wielki, i upadnie mur miasta na mieyscu swém, i wnidzie lud do miasta, każdy przeciw mieyscu, gdzie stał.
II. 6. Tedy wezwawszy Iozue, syn Nunów, Kapłanów, rzekł do nich: Weźmiécie skrzynię przymierza, a siedm Kapłanów niech niosą siedm trąb z baranich rogów przed skrzynią Pańską.
7. Potym rzekł do ludu: Idźcie, a obeydźcie miasto, a zbroyni niech idą przed skrzynią Pańską.
8. A gdy to Iozue ludowi powiedział, siedm Kapłanów wziąwszy siedm trąb z rogów baranich, szli przed skrzynią Pańską, i trąbili w trąby, a skrzynia przymierza Pańskiego szła za nimi.
9. A zbroyni szli przed Kapłany trąbiącymi w trąby; ostatek téż ludu pospolitego szedł za skrzynią, gdy idąc trąbiono w trąby.
10. A ludowi przykazał Iozue, mówiąc: Nie będziecie wołać, ani będzie słyszan głos wasz, ani wynidzie z ust waszych słowo, aż do dnia, którego wam rzekę: Wołaycie; i uczynicie okrzyk.
11. Tedy obeszła skrzynia Pańska miasto w około raz; i wrócili się do obozu, i zostali w obozie przez noc.
12. Wstał zasię Iozue rano, a Kapłani wzięli skrzynię Pańską.
13. A siedm Kapłanów wziąwszy siedm trąb z baranich rogów, przed skrzynią Pańską szli, idąc i trąbiąc w trąby; a zbroyni szli przed nimi, ostatek téż ludu pospolitego szedł za skrzynią Pańską, gdy idąc trąbiono w trąby.
14. A tak obeszli miasto drugi raz dnia wtórego, i wrócili się do obozu; i tak czynili po sześć dni.
15. Ale dnia siodmego wstali rano na świtaniu, i obeszli miasto tymże sposobem siedm kroć; tylko dnia tego obeszli miasto siedm kroć.
16. I stało się, gdy siodmy raz obchodzili, a Kapłani trąbili w trąby, rzekł Iozue do ludu: Krzyczcież teraz; albowiem Pan podał wam miasto.
17. I niech będzie to miasto przeklęctwem Panu, ono, i wszystko co w niém iest; tylko Rachab wszetecznica żywo zostanie, ona, i wszyscy, którzy z nią są w domu, gdyż utaiła posłów, któreśmy byli posłali.
18. A wszakże się wy strzeżcie od rzeczy przeklętych, abyście się nie stali przeklęctwem, biorąc co z rzeczy przeklętych, abyście nie wprawili obozu Izraelskiego w przeklęctwo, i nie zamieszali go.
19. Ale wszystko śrebro i złoto, naczynia miedziane i żelazne, święte będą Panu; do skarbu Pańskiego złożone będą.
20. Tedy krzyczał lud, gdy zatrąbiono w trąby, albowiem gdy usłyszał lud głos trąb, krzyczał i lud wielkim głosem, i[29] upadł mur na mieyscu swém, i wszedł lud do miasta, każdy przeciw mieyscu, gdzie stał, i wzięli miasto;
21. I wytracili wszystko, co było w mieście, męże i niewiasty, dzieci i starce; woły téż i owce, i osły ostrzem miecza pobili.
22. Ale dwiema mężom, którzy szpiegowali onę ziemię, rzekł Iozue: Wnidźcie do domu niewiasty wszetecznéy, a wywiedźcie ztamtąd niewiastę, i wszystko, co iest iéy, iakoście[30] iéy przysięgli.
23. Tedy wszedłszy młodzieńcy oni, co byli wyszpiegowali ziemię, Rachabę, i oyca iéy, matkę iéy i bracią iéy, i wszystko, co było iéy, i wszystkę rodzinę iéy wywiedli, i zostawili ie za obozem Izraelskim.
24. Ale miasto spalili ogniem, i wszystko, co w nim było; tylko śrebro i złoto, i naczynie miedziane, i żelazne, złożyli do skarbu domu Pańskiego.
25. Rachabę także wszetecznicę, i dom oyca iéy, i wszystko, co było iéy, Iozue żywo zostawił, i mieszkała w pośrzodku Izraela aż do teraźnieyszego dnia, dla tego, iż utaiła posłów, które był posłał Iozue ku przeszpiegowaniu Ierycha.
III. 26. I wydał klątwę Iozue onego czasu, mówiąc: Przeklęty mąż przed Panem, któryby powstał a budował to miasto Ierycho; na pierworodnym swoim założy ie,[31] a na naymnieyszym postawi bramy iego.
27. I był Pan z Iozuem, a rozchodziła się sława iego po wszystkiéy ziemi.
Ale zgrzeszyli synowie Izraelscy przestępstwem przy rzeczach przeklętych; albowiem[32] Achan, syn Charmiego, syna Zabdy, syna Zare z pokolenia Iuda, wziął nieco z rzeczy przeklętych; zaczym zapalił się gniew Pański przeciw synom Izraelskim.
II. 2. Bo gdy posłał Iozue kilka mężów z Ierycha do Hay, które było blisko Betawen na wschód słońca od Bethel, i rzekł do nich, mówiąc: Idźcie, a wyszpieguycie ziemię; tedy szedłszy oni mężowie, wyszpiegowali Hay.
3. A wróciwszy się do Iozuego, rzekli mu: Niech nie ciągnie wszystek lud; około dwu tysięcy mężów, albo około trzech tysięcy mężów niech idą, a zburzą Hay; nie trudź tam wszystkiego ludu, bo ich tam trocha.
4. Poszło tedy około trzech tysięcy mężów z ludu, i uciekli przed mężami z Hay.
5. A porazili z nich mężowie z Hay około trzydziestu i sześci mężów, goniąc ie od bramy aż do Sabarym, a porazili ie, gdy uciekali z góry, i dla tego rozpłynęło się serce ludu, i było iako[33] woda.
III. 6. Tedy rozdarłszy Iozue odzienie swoie, upadł twarzą swoią na ziemię przed skrzynią Pańską, a leżał aż do wieczora, on i starsi Izraelscy, posypawszy prochem głowy swoie.
7. Zatym rzekł Iozue: Ach! Panie Panuiący, przeczżeś przeprowadził lud ten za Iordan, abyś nas podał w rękę Amorreyczyka na wytracenie? O byśmy byli raczéy mieszkali za Iordanem!
8. O Panie, cóż rzekę, ponieważ podawa Izrael tył nieprzyiaciołom swoim?
9. Bo usłyszawszy Chananeyczycy, i wszyscy obywatele téy ziemi, obtoczą nas zewsząd, a wytracą imię nasze z ziemi. I cóż to uczynisz imieniowi twemu wielkiemu?
IV. 10. Tedy rzekł Pan do Iozuego: Wstań; przeczżeś upadł na oblicze twoie?
11. Zgrzeszył Izrael, i przestąpili przymierze moie, którem im przykazał; albowiem wzięli z rzeczy przeklętych, a ukradli ie, i skłamali, i schowali ie między naczynie swoie.
12. A dla tegoć synowie Izraelscy nie będą się mogli ostać przed nieprzyiacioły swymi, tył będą podawali nieprzyiaciołom swym, bo się zmazali rzeczą przeklętą; nie będę więcéy z wami, ieźli nie wykorzenicie przeklęctwa tego z pośrzodku was.
V. 13. Wstań, poświęć lud, i rzecz: Poświęćcie się na iutro; bo tak mówi Pan, Bóg Izraelski: przeklęctwo iest w pośrzodku ciebie,[34] Izraelu; nie ostoisz się przed nieprzyiacioły twymi, aż odeymiecie przeklęctwo z pośrzodku siebie.
14. A tak przystąpicie rano według pokoleń waszych; a pokolenie, które okaże Pan, przystąpi według familii; a familia, którą okaże Pan, przystąpi według domów, a dom, który okaże Pan, przystąpi według osob.
15. A kto będzie naleziony w przeklęctwie, będzie spalony ogniem, on, i wszystko, co iego iest, dla tego że przestąpił przymierze Pańskie, a dopuścił się niegodnéy rzeczy w Izraelu.
IV. 16. Przetoż wstawszy Iozue rano, rozkazał przystępować Izraelowi według pokoleń ich; znalazło się pokolenie Iuda.
17. I kazał przystąpić familii Iuda, i znalazła się familia Zare, i kazał przystąpić familii Zarego według osob, i znalazł się dom Zabdy.
18. I kazał przystąpić domowi iego według osob, i znalazł się Achan, syn Charmiego, syna Zabdy, syna Zare, z pokolenia Iuda.
19. I rzekł Iozue do Achana: Synu móy, day proszę chwałę Panu, Bogu Izraelskiemu, i wyznay przed nim, a oznaymiy[35] mi proszę, coś uczynił, nie tay przedemną.
20. Tedy odpowiedział Achan Iozuemu, mówiąc: Zaprawdę, iam zgrzeszył Panu, Bogu Izraelskiemu, tak a tak uczyniłem.
21. Widziałem między łupy płaszcz Babyloński ieden piękny, i dwieście syklów śrebra, i pręt złoty ieden, pięćdziesiąt syklów ważący, i pożądałem tego, i wziąłem to, a oto, te rzeczy są zakopane w ziemi, w pośrzod namiotu męgo, a śrebro pod nimi.
22. Tedy posłał Iozue posły, którzy bieżeli do namiotu, a oto te rzeczy były skryte w namiecie iego, a śrebro pod nimi.
23. A wziąwszy ie z namiotu przynieśli ie do Iozuego, i do wszystkich synów Izraelskich, a położyli ie przed obliczem Pańskiém.
24. A tak wziąwszy Iozue, i wszystek Izrael z nim, Achana, syna Zarego, i śrebro, i płaszcz, i pręt złoty, i syny iego, i córki iego, i woły iego, i osły iego, i owce iego, i namiot iego, i wszystko co miał, wywiedli ie na dolinę Achor.
25. I rzekł Iozue: Przeczżeś nas potrwożył? niechże cię téż Pan zatrwoży dnia tego. I ukamionował go wszystek Izrael,[36] spalili ie ogniem, ukamionowawszy ie kamieńmi;
26. Potym wystawili na nim wielką kupę kamieni, która trwa aż do dnia tego. I odwrócił się Pan od gniewu zapalczywości swoiéy; przetoż nazwane iest imię mieysca onego dolina Achor aż do dnia dzisieyszego.
Potym rzekł Pan do Iozuego: Nie bóy się, ani się lękay; weźmiy z sobą wszystek lud woienny, a wstawszy ciągniy do Hay, otom dał w ręce twoie Króla Hay, i lud iego, i miasto iego, i ziemię iego.
2, A uczynisz Haiowi i Królowi iego, iakoś[37] uczynił Ierychu i Królowi iego, wszakże łupy iego, i bydła iego rozbierzecie[38] między się; uczyńże zasadzkę na miasto z tyłu iego.
II. 3. A tak wstał Iozue i wszystek lud waleczny, aby ciągnęli ku Hay; przebrał Iozue trzydzieści tysięcy mężów bardzo mocnych, i posłał ie nocą.
4. I rozkazał im, mówiąc: Patrzaycie wy, abyście uczynili zasadzkę za miastem; nie oddalaycie się od miasta daleko bardzo, a bądźcie wszyscy pogotowiu.
5. A ia, i wszystek lud, który ze mną iest, przyciągniemy pod miasto; a gdy oni wynidą przeciwko nam, iako pierwéy ucieczemy przed nimi.
6. A oni póydą za nami, aż ie uwiedziemy od miasta; bo rzeką: Uciekaią przed nami, iako i pierwéy, gdyż uciekać będziemy przed nimi.
7. Tedy wy wstaniecie z zasadzki, i wyprzecie ostatek ludu z miasta, i da ie Pan, Bóg wasz, w rękę waszę.
8. A wziąwszy miasto, zapalicie ie ogniem, według słowa Pańskiego[39] uczynicie; patrzaycież, rozkazałem wam.
III. 9. Posłał ie tedy Iozue, i szli na zasadzkę; a zostali między Bethel, i między Hay na zachód Haiowi; a Iozue przez onę noc został w pośrzodku ludu.
10. Potym wstawszy Iozue bardzo rano, obliczył lud, a szedł sam i starsi z Izraela przed ludem przeciw Hay.
11. Wszystek téż lud woienny, który z nim był, ruszyli się, i przyciągnąwszy przyszli pod miasto, i położyli się obozem na stronie północnéy ku Hay, a była dolina między nim, i między Hay.
12. Nad to wziął około piąci tysiący mężów, które postawił na zasadzce między Bethel, i między Hay od strony zachodniéy miasta.
13. I przybliżył się lud, to iest, wszystko woysko, które było od północy miasta, i którzy byli na zasadzce iego od zachodu miasta; i przyciągnął Iozue onéy nocy w pośrzodek doliny.
14. I stało się, gdy ie uyrzał Król Hay, pospieszyli się, i wstali rano, i wyszli ludzie z miasta przeciw Izraelowi ku bitwie, sam Król, i wszystek lud iego, na czas naznaczony przed równinę, niewiedząc, że zasadzka była uczyniona nań za miastem.
15. Tedy Iozue i wszystek Izrael, iakoby od nich porażeni, uciekali drogą ku puszczy.
16. I zwołany iest wszystek lud, który był w mieście, aby ie gonili, i gonili Iozuego; i tak uwiedzieni byli od miasta.
17. I nie został nikt w Hay i w Bethel, któryby nie wyszedł za Izraelem; i zostawili miasto otworzone, a gonili Izraela.
18. Tedy rzekł Pan do Iozuego: Podnieś chorągiew, którą masz w ręce swéy przeciwko Hay; bo ią w ręce twoie dam. I podniosł Iozue chorągiew, którą miał w ręce swéy, przeciwko miastu.
19. A oni, co byli na zasadzce, wstawszy prędko z mieysca swego, bieżeli, gdy on podniosł rękę swą, a ubieżawszy miasto wzięli ie, i zaraz ie zapalili ogniem.
20. A obeyrzawszy się mężowie miasta Hay uyrzeli, a oto, wstępował dym miasta ku niebu, i nie mieli mieysca do uciekania, ani tam, ani sam; bo lud, który uciekał ku puszczy, obrócił się na one, co ie gonili.
21. Tedy Iozue i wszystek lud Izraelski, widząc, iż oni, co byli na zasadzce, wzięli miasto, a iż wychodził dym z miasta, obrócili się, i pobili męże miasta Hay.
22. Oni téż drudzy wyszli z miasta przeciwko nim, i obtoczyli ie Izraelczycy, iedni ztąd, a drudzy zowąd, i porazili ie tak, iż z nich żaden nie został, ani uszedł.
23. Tamże Króla Hay poymali żywo, i przywiedli go przed Iozuego.
24. Gdy tedy Izraelscy pobili wszystkie obywatele Hay na polu przy puszczy, tedy za nimi szli w pogoń, a polegli oni wszyscy od miecza, aż wygładzeni są; obrócili się wszyscy Izraelczycy do Hay, i wysiekli ie ostrzem miecza.
25. I było wszystkich, którzy polegli dnia onego, od męża aż do niewiasty, dwanaście tysięcy, wszystkich obywatelów Hay.
26. A Iozue nie spuścił[40] ręki swéy, którą był podniosł z chorągwią, aż pobił wszystkie obywatele Hay.
27. Tylko bydło, i łupy[41] miasta onego rozebrali między się Izraelczycy według słowa Pańskiego, które rozkazał Iozuemu.
28. Tedy zapalił Iozue Hay, i uczynił ie mogiłą wieczną, i pustynią aż do dnia tego.
29. A Króla Hay obiesił na drzewie aż do wieczora; a gdy słońce zaszło, rozkazał Iozue, aby zięto[42] trupa iego z drzewa, a porzucono go w samém weściu bramy mieyskiéy, i namiotali nań kupę wielką kamieni, która iest aż do dnia tego.
IV. 30. Tedy Iozue zbudował ołtarz Panu, Bogu Izraelskiemu, na górze Hebal,
31. Iako był rozkazał Moyżesz, sługa Pański, synom Izraelskim, a iako napisano w księgach[43] zakonu Moyżeszowego, ołtarz z całego kamienia, na którym żadne żelazo nie postało; i sprawowali na nim całopalenia Panu, ofiarowali téż spokoyne ofiary.
V. 32. Tamże napisał na kamieniach powtórzenie zakonu Moyżeszowego, który napisał przed oblicznością synów Izraelskich.
33. A wszystek Izrael, i starsi iego, i przełożeni, i sędziowie iego stali po obu stron skrzyni przed Kapłanami Lewitami, którzy nosili skrzynię przymierza Pańskiego, tak przychodzień, iako doma zrodzony, połowa ich przeciw górze Garyzym, a[44] połowa ich przeciw górze Hebal, iako był przedtym rozkazał Moyżesz, sługa Pański, aby błogosławiono ludowi Izraelskiemu.
34. A potym czytał wszystkie słowa zakonu, błogosławieństwo, i przeklęctwo, według[45] wszystkiego, co napisano w księgach zakonu.
35. Nie było i słowa ze wszystkiego, co rozkazał Moyżesz, czegoby nie czytał Iozue przed wszystkiém zgromadzeniem Izraelskim, przed niewiastami, i przed dziatkami, i przed przychodniami, którzy mieszkali między nimi.
A gdy usłyszeli wszyscy Królowie, którzy byli za Iordanem na górach, i na równinach, i nad wszystkim brzegiem morza wielkiego przeciw Libanowi, Hetteyczyk,[46] i Amorreyczyk, Chananeyczyk, Ferezeyczyk, Heweyczyk, i Iebuzeyczyk.
2. Zebrali się pospołu, aby walczyli przeciw Iozuemu, i przeciw Izraelowi, iednomyślnie.
II. 3. Ale obywatele Gabaon, usłyszawszy, co uczynił Iozue Ierichowi, i Haiowi,
4. Postąpili sobie i oni chytrze, a poszedłszy zmyślili się, bydź posłami, i wzięli wory stare na osły swe, i łagwie winne stare, i potarte, i łatane;
5. I obuwie stare i łatane na nogi swoie, i szaty stare na się, a wszystek chléb, co go z sobą nabrali w drogę, suchy był i spleśniały.
6. Tedy przyszli do Iozuego, do obozu w Galgal, i rzekli do niego, i do mężów Izraelskich: Z ziemieśmy dalekiéy przyszli; przetoż teraz uczyńcie z nami przymierze.
7. Ale odpowiedzieli mężowie Izraelscy Heweyczykowi: Podobno ty mieszkasz między nami, a iakoż z tobą możemy uczynić przymierze?
8. A oni rzekli do Iozuego: Słudzy twoi iesteśmy. I rzekł do nich Iozue: Coście wy zacz, a zkądeście przyszli?
9. I odpowiedzieli mu: Z ziemi dalekiéy bardzo przyszli słudzy twoi w imieniu Pana, Boga twego; bośmy słyszeli sławę iego, i wszystko, co uczynił w Egipcie;
10. I wszystko[47], co uczynił dwiema Królom Amorreyskim, którzy byli za Iordanem, Sehonowi Królowi Hesebon, i Ogowi Królowi Basan, którzy mieszkali w Astarot.
11. I rozkazali nam starsi nasi, i wszyscy obywatele ziemi naszéy, mówiąc: Nabierzcie sobie żywności na drogę, a idźcie przeciwko nim, i mówcie im: Słudzy wasi iesteśmy, przetoż teraz uczyńcie z nami przymierze.
12. Ten chléb nasz ciepłyśmy na drogę wzięli z domów naszych tego dnia, gdyśmy wyszli, abyśmy szli do was; a teraz oto wysechł, i popleśniał.
13. I te łagwie winne, któreśmy byli napełnili, były nowe, a oto się popękały; także te szaty nasze, i obuwie nasze zwiotszały dla bardzo dalekiéy drogi.
14. A tak wzięli oni mężowie Izraelscy z onéy żywności ich, a ust się Pańskich nie pytali.
15. Tedy z nimi uczynił Iozue pokoy, i postanowił z nimi przymierze, aby ich zachował przy żywocie; także przysięgły im Książęta zgromadzenia,
16. Ale po trzech dniach po uczynieniu z nimi przymierza, usłyszeli, że blisko ich byli, a iż w pośrzodku ich mieszkali.
17. A ruszywszy się synowie Izraelscy, przyciągnęli do miast ich dnia trzeciego, a miasta ich te były: Gabaon, i Kafira, i Beerot, i Karyatyarym.
18. I nie wytracili ich synowie Izraelscy; albowiem przysięgły im były Książęta zgromadzenia przez Pana, Boga Izraelskiego, zkąd szemrało wszystko zgromadzenie przeciw Książętom.
III. 19. I rzekły wszystkie Książęta do całego zgromadzenia: Myśmy im przysięgli przez Pana, Boga Izraelskiego; przetoż teraz nie możemy się ich tknąć.
20. To im uczynimy, a zachowamy ie żywo, iżby nie przyszło na nas rozgniéwanie dla przysięgi, którąśmy im przysięgli.
21. Nad to rzekły do nich Książęta: Niech żyią, a niech rąbią drwa, i niech noszą wodę wszystkiemu zgromadzeniu; i przestali na tym, iako im powiedziały Książęta.
22. Potym wezwał ich Iozue, i rzekł do nich, mówiąc: Przeczżeście nas oszukali, powiadaiąc: dalekimiśmy od was bardzo? a wy w pośrzodku nas mieszkacie.
23. A tak teraz przeklęci iesteście, i nie ustaną z was słudzy, i rąbiący drwa, i noszący wodę do domu Boga mego.
24. Którzy odpowiedzieli Iozuemu, i rzekli: Zapewne oznaymiono było sługom twoim, iako był rozkazał Pan, Bóg twóy, Moyżeszowi, słudze swemu, aby wam dał wszystkę ziemię, a iżby wygładził wszystkie mieszkaiące w téy ziemi przed twarzą waszą; przetoż baliśmy się bardzo[48] o żywot nasz przed wami, i uczyniliśmy tę rzecz.
25. A teraz otośmy w ręku twoich; coć się dobrego i słusznego widzi uczynić z nami, uczyń.
26. I uczynił im tak, a wybawił ie z rąk synów Izraelskich, że ich nie pobili.
27. I postanowił ie Iozue dnia onego, aby rąbali drwa, i nosili wodę zgromadzeniu, i do ołtarza Pańskiego aż do tego dnia, na mieyscu, któreby obrał.
A gdy usłyszał Adonisedek, Król Ierozolimski, iż wziął Iozue Hay, i zburzył ie, (bo iako uczynił Ierychowi i Królowi iego, tak uczynił Haiowi i Królowi iego,) a iż uczynili pokóy obywatele Gabaon z Izraelem, i mieszkaią w pośrzodku ich;
2. Tedy się uląkł bardzo, przeto że miasto wielkie było Gabaon, iako iedno z miast królewskich, a że było większe niż Hay, a wszyscy mężowie iego waleczni.
3. Przetoż posłał Adonisedek, Król Ierozolimski, do Hohama, Króla Hebron, i do Faran, Króla Ierymota, i do Iafia, Króla Lachys, i do Dabir, Króla Eglon, mówiąc:
4. Przyiedźcie do mnie, a daycie mi pomoc, abyśmy pobili Gabaonity, którzy uczynili pokóy z Iozuem, i z syny Izraelskimi.
5. Zebrało się tedy, a wyciągnęło pięć Królów Amorreyskich, Król Ierozolimski, Król Hebron, Król Ierymoth, Król Lachys, Król Eglon, sami, i wszystkie woyska ich, i położyli się obozem u Gabaon, i dobywali go.
II. 6. Tedy posłali obywatele Gabaon do Iozuego, i do obozu w Galgal, mówiąc: Nie zawściągay ręki swéy od sług twoich; przyciągniy do nas rychło, a wybaw nas, i pomoż nam; boć się zebrali przeciwko nam wszyscy Królowie Amorreyscy, którzy mieszkaią po górach.
7. Ruszył się tedy Iozue z Galgal, sam, i wszystek lud woienny z nimi i wszyscy mężowie waleczni.
8. (Bo był rzekł Pan do Iozuego: Nie bóy się ich; albowiem w ręce twoie podałem ie, a nie ostoi się żaden z nich przed tobą.)
9. I przypadł na nie Iozue nagle; bo całą noc ciągnął z Galgal.
10. I potrwożył ie Pan przed obliczem Izraela, który ie poraził porażką wielką[49] w Gabaon, i gonił ie drogą, którą chodzą ku Betoron, a bił ie aż do Asek i aż do Maceda.
11. I stało się, gdy uciekali przed Izraelem, bieżąc z góry do Betoron, że Pan spuścił na nie kamienie wielkie z nieba aż do Aseka, i umierali; więcéy ich pomarło od kamienia gradowego, niż ich pobili synowie Izraelscy mieczem.
III. 12. Tedy mówił Iozue do Pana, dnia, którego podał Pan Amorreyczyka w ręce synom Izraelskim, i rzekł przed oczyma Izraela: Słońce w Gabaon zastanów się, a miesiącu w dolinie Aialon.
13. I zastanowiło się słońce, a miesiąc stanął, aż się lud pomścił nad nieprzyiacioły swymi. Izali to nie iest napisano w księgach sprawiedliwego? Tedy stanęło słońce w pośrzod nieba, a nie pospieszało się zachodzić, iakoby przez cały dzień.
14. I nie był takowy dzień przed tym, ani potym, w któryby usłuchać miał Pan głosu człowieczego; bo Pan[50] walczył za Izraelem.
15. Potym się wrócił Iozue, i wszystek Izrael z nim, do obozu do Galgal.
IV. 16. A uciekło było onych pięć Królów, i skryli się w iaskinią przy Maceda.
17. I dano znać Iozuemu, mówiąc: Naleziono pięć Królów, którzy się pokryli w iaskini w Maceda.
18. I rzekł Iozue: Przywalcie kamienie wielkie do dziury iaskini, a postawcie u niéy męże, aby ich strzegli.
19. A wy nie stóycie, gońcie nieprzyiacioły wasze, a biycie ostatek ich, ani im daycie uchodzić do miast ich; boć ie podał Pan, Bóg wasz, w rękę waszę.
20. A gdy przestał Iozue z syny Izraelskimi bić ich porażką bardzo wielką, aż ie do szczętu wytracili, a którzy żywo zostali z nich, uszli do miast obronnych;
21. Tedy wrócił się wszystek lud zdrowo do obozu, do Iozuego w Maceda, a nie ruszył przeciwko synom Izraelskim nikt ięzykiem swoim.
22. Potym rzekł Iozue: Otwórzcie tę dziurę iaskini, a wywiedźcie do mnie tych piąci Królów z iaskini.
23. I uczynili tak, i wywiedli do niego piąci Królów onych z iaskini, Króla Ierozolimskiego, Króla Hebron, Króla Ierymot, Króla Lachys, Króla Eglon.
24. A gdy wywiedli one Króle do Iozuego, tedy przyzwał Iozue wszystkich mężów Izraelskich, i rzekł do Rotmistrzów, mężów walecznych, którzy z nim chodzili: Przystąpcie sam, a nastąpcie nogami waszymi na szyie tych Królów; którzy przystąpiwszy nastąpili nogami swymi na szyie ich.[51]
25. Zatym rzekł do nich Iozue; Nie bóycie się, ani się lękaycie; zmacniaycie się, i mężnie sobie poczynaycie; boć tak uczyni Pan wszystkim nieprzyiaciołom waszym, przeciw którym walczycie.
26. Potym pobił ie Iozue, i pomordował ie, i zawiesił ie na piąci drzewach, a wisieli na drzewach aż do wieczora.
27. A gdy zaszło słońce, rozkazał Iozue, że ie[52] złożono z drzewa, i wrzucono ie do iaskini, w któréy się byli skryli, a zawalono kamieńmi wielkimi dziurę u iaskini, które tam są ieszcze i do dnia tego.
V. 28. Tegoż dnia wziął Iozue Maceda, i wysiekł ie ostrzem miecza, i Króla ich zamordował wespołek z nimi, i wszelką duszę, która była w nim; nie zostawił żadnego żywo, i uczynił Królowi Maceda, iako uczynił Królowi[53] Ierycha.
29. Potym ciągnął Iozue, i wszystek Izrael z nim, z Maceda do Lebny, i dobywał Lebny.
30. A podał Pan i ono w ręce Izraela, i Króla iego, i wysiekł ie ostrzem miecza, i wszelką duszę, która była w nim; nie zoztawił w nim żadnego żywo, i uczynił Królowi iego, iako uczynił Królowi Ierycha.
31. Potym ciągnął Iozue, i wszystek Izrael z nim, z Lebny do Lachys, a położywszy się przy nim obozem, dobywał go.
32. I podał Pan Lachys w ręce Izraela, i wziął ie dnia drugiego, i wysiekli ie ostrzem miecza, i wszelką duszę, która była w nim, tak właśnie iako uczynił Lebnie.
33. Tedy przyszedł Horam, Król Gazer, na ratunek Lachysowi; ale go poraził Iozue, i lud iego, tak iż nie zostawił mu żadnego żywo.
34. Potym ciągnął Iozue, i wszystek Izrael z nim, z Lachys do Eglon, i położyli się obozem przeciwko niemu, i dobywali go;
35. Które wziąwszy onegoż dnia, wysiekli ie ostrzem miecza, i wszelką duszę, która była w nim, onegoż dnia zabił, tak właśnie iako uczynił Lachys.
36. Potym się ruszył Iozue, i wszystek Izrael z nim, z Eglonu do Hebronu, i dobywał go;
37. I wzięli ie, a wysiekli ie ostrzem miecza, i Króla iego, i wszystkie miasta iego, i wszelką duszę, która była w nim; nie zostawił żadnego żywo, tak właśnie iako uczynił Eglonowi, i wytracił ie, i wszelką duszę, która w nim była.
38. Ztamtąd obrócił się Iozue, i wszystek Izrael z nim, do Dabir, i dobywał go.
39. I wziął ie, i Króla iego, i wszystkie miasta iego, i wysiekli ie ostrzem miecza, i pomordował wszystkie dusze, które w nim były; nie zostawił żadnego żywo; iako uczynił Hebronowi, tak uczynił Dabirowi i Królowi iego, i iako uczynił Lebnie i Królowi iego.
40. A tak pobił Iozue wszystkę ziemię górną, i południową, i polną, i podgórną, i wszystkie Króle ich; nie zostawił żadnego żywo, ale wszystkie dusze wytracił, iako mu był przykazał[54] Pan, Bóg Izraelski.
41. I poraził ie Iozue od Kades Barny aż do Gazy, i wszystkę ziemię Gosen, i aż do Gabaon.
42. A wszystkie te Króle, i ziemię ich, wziął Iozue iednym razem; albowiem[55] Pan, Bóg Izraelski, walczył za Izraelem.
43. Zatym się wrócił Iozue i wszystek Izrael z nim do obozu do Galgal.
To gdy usłyszał Iabin, Król Hasor, posłał do Iohaba, Króla Madon, i do Króla Symron, i do Króla Achsaf,
2. I do Królów, którzy byli na północy, na górach i na polach, na południe[56] Cynneroth, i w równinach, i w krainach Dor, ku zachodowi;
3. Do Chananeyczyka na wschód i na zachód słońca, i do Amorreyczyka, i do Hetteyczyka, i do Ferezeyczyka, i do Iebuzeyczyka po górach, i do Heweyczyka pod górą Hermon, w ziemi Masfa.
4. I wyciągnęli sami, i wszystkie woyska ich z nimi, lud wielki, iako piasek, który iest na brzegu morskim, i koni, i wozów bardzo wiele.
5. A zgromadziwszy się wszyscy oni Królowie przyszli, i położyli się pospołu obozem u wód Merom, aby zwiedli bitwę z Izraelem.
6. I rzekł Pan do Iozuego: Nie bóy się ich, albowiem iutro o tym czasie Ia podam te wszystkie pobite przed Izraelem; koniom ich żyły poderzniesz, a wozy ich ogniem spalisz.
7. Wyciągnął tedy Iozue, i wszystek lud waleczny z nim przeciwko nim ku wodom Merom z nagła, i uderzyli na nie.
8. I podał ie Pan w rękę Izraelowi, i porazili ie, a gonili ie aż do Sydonu wielkiego, i aż do wód gorących, i aż do pola Masfa na wschód słońca, i pobili ie, tak iż i iednego z nich nie zostawili żywego.
9. I uczynił im Iozue, iako mu był rozkazał Pan; koniom ich żyły poderznął, a wozy ich popalił ogniem.
II. 10. Potem wróciwszy się Iozue tegoż czasu wziął Hasor, a Króla iego zabił mieczem; a Hasor było przedtym głową wszystkich tych królestw.
11. Zabili téż[57] każdą duszę, która była w nim, ostrzem miecza morduiąc, tak iż nie zostało nic żywego; a Hasor spalił ogniem.
12. Także uczynił wszystkim miastom Królów onych, i wszystkie Króle ich poymał Iozue, i pobił ie ostrzem miecza, morduiąc ie, iako był[58] rozkazał Moyżesz, sługa Pański.
13. Tylko tych wszystkich miast, które były obronne, nie palił Izrael, oprócz samego Hasora, które spalił Iozue,
14. Wszystkie téż łupy miast onych, i bydła, pobrali sobie synowie Izraelscy, tylko wszystkie ludzie zabiiali ostrem miecza, aż ie wytracili, nie zostawuiąc nikogo żywego.
15. Iako był[59] rozkazał Pan Moyżeszowi, słudze swemu, tak rozkazał Moyżesz Iozuemu; tak téż uczynił Iozue, nie opuścił niczego ze wszystkiego, co był rozkazał Pan Moyżeszowi.
16. A tak wziął Iozue wszystkę onę ziemię górną, i wszystkę na południe leżącą, i wszystkę ziemię Gosen, i równiny, i pola, i górę Izrael z równiną iéy;
17. Od góry Halak, która idzie ku Seyr, aż do Baalgad, w równinie Libańskiey pod górą Hermon; i wszystkie Króle ich poymał, i poraził ie, i pozabiiał ie.[60]
18. Przez wiele dni prowadził Iozue z onymi wszystkimi Królmi woynę.
19. A nie było miasta, któreby pokóy uczyniło z syny Izraelskimi, oprócz Heweyczyków, którzy mieszkali w Gabaon;[61] wszystkie insze wzięli przez woynę.
20. Albowiem od Pana się to stało, że zatwardził serca ich, aby szli ku bitwie przeciw Izraelowi, żeby ie wyniszczył, nie maiąc nad nimi miłosierdzia, ale żeby ie wytracił, iako był rozkazał Pan[62] Moyżeszowi.
III. 21. I ciągnął Iozue onegoż czasu, i wybił syny Enakowe z gór, z Hebronu, z Dabiru, z Anab, i ze wszystkich gór Iudskich, i ze wszystkich gór Izraelskich, pospołu z miasty ich wykorzenił ie Iozue.
22. Nie został nikt z Enakitów, w ziemi synów Izraelskich; tylko w Gazie, w Gad, i w Azdod zostali.
23. Wziął tedy Iozue wszystkę onę ziemię, tak iako mówił Pan do Moyżesza: i podał ią Iozue w dziedzictwo Izraelowi według działów ich, i według pokolenia ich, a uspokoiła się ziemia od woien.
A cić są Królowie ziemi, które pobili synowie Izraelscy, i posiedli ziemię ich za Iordanem ku wschodu słońca, od potoku Arnon aż do góry Hermon, i wszystkę równinę ku wschodu słońca:
2. Sehon, Król Amorreyski, który mieszkał w Hesebon, a panował od Aroer, które[63] leży nad brzegiem potoku Arnon, i od połowy tegoż potoku, i połowy Galaadu aż do potoku Iakub, gdzie są granice synów Ammonowych;
3. A od równin aż do morza[64] Cyneroth na wschód słońca, i aż do morza pustyni, do morza słonego na wschód, idąc ku Betsemot, i od południa pod górę Fasga.
4. I granice Oga, Króla Bazańskiego, który był pozostał z Refaimów, a mieszkał w Astarot i w Edréy.
5. Który téż panował na górze Hermon, i w Selecha, i we wszystkim Basan, aż do granic Gessurytów, i Mabachatytów, i nad połową Galaad ku granicy Sehona, Króla Hesebońskiego.
6. Moyżesz, sługa Pański, i synowie Izraelscy, pobili ie; i podał tę ziemię Moyżesz, sługa Pański, w dziedzictwo Rubenitom, i Gadytom, i połowie pokolenia Manasesowego.[65]
II. 7. Ci téż są Królowie ziemi, które pobił Iozue, i synowie Izraelscy za Iordanem na zachód słońca, od[66] Baalgad na polu Libańskiém, i aż do góry Halak, która idzie ku Seyr, którą podał Iozue pokoleniom Izraelskim w dziedzictwo według działu ich.
8. Na górach, i na równinach, i w polach, i w niżynach, i na puszczy, i na południe ziemi Hetteyczyka, Amorreyczyka, i Chananeyczyka, Ferezeyczyka, Heweyczyka, i Iebuzeyczyka.
9. Król Ierycha ieden; Król Hay, które iest w bok Bethel, ieden.
10. Król Ieruzalem ieden; Król Hebron ieden.
11. Król Ierymoth ieden; Król Lachys ieden.
12. Król Heglon ieden; Król Gazer ieden.
13. Król[67] Gabir ieden; Król Gader ieden.
14. Król Horma ieden; Król Hered ieden.
15. Król Lebni ieden; Król Adullam ieden.
16. Król Maceda ieden; Król Bethel ieden.
17. Król Taffua ieden; Król Hefer ieden.
18. Król Afek ieden; Król Saron ieden.
19. Król Madon ieden; Król Hasor ieden.
20. Król Symron Meron ieden; Król Aksaf ieden.
21. Król Tenach ieden; Król Mageddo ieden.
22. Król Kades ieden; Król Iachanam z Karmelu ieden.
23. Król Dor z krainy Dor ieden; Król Goim w Galgal ieden;
24. Król Torsa ieden. Wszystkich Królów trzydzieści i ieden.
I zstarzał się Iozue, a był zeszły w leciech. I rzekł Pan do niego: Tyś się zstarzał, a zszedłeś w leciech, a ziemi zostawa bardzo wiele ku posiadaniu.
2. Tać iest ziemia, która pozostawa: Wszystkie granice Filistynów, i wszyscy Gessurytowie,
3. Od Nylu, który oblewa Egipt, aż do granicy Akaronu na północy, przynależy Chananeyczykowi, pięcioro Księstw Filistyńskich; Asackie, i Asdodzieyskie, Askalońskie, Geteyskie, i Akaronickie, i Haweyczycy.
4. Od półudnia wszystka ziemia Chananeyska, i Mara, które iest Sydończyków, aż do Afeka, i aż do granicy Amorreyczyka;
.5 I ziemia Gablitów ze wszystkim Libanem na wschód słońca, od Baalgad pod górę Hermon, aż gdzie chodzą do Emath.
6. Wszystkie mieszkaiące na górach od Libanu aż do wód[68] gorących, wszystkie Sydończyki Ia wypędzę przed syny Izraelskimi; tylko ią podziel Izraelitom w dziedzictwo iakomci rozkazał.
7. Przetoż teraz rozdziel tę ziemię w dziedzictwo, dziewięciorgu pokoleniu, i połowie pokolenia Manasesowego.
8. Gdyż z drugą połową Rubenitowie i Gadytowie wzięli dziedzictwo swoie, które im dał Moyżesz[69] za Iordanem na wschód słońca, iako im dał Moyżesz, sługa Pański;
9. Od Aroer, które iest nad brzegiem potoku Arnon, i miasto, które iest w pośrzod potoku, i wszystkę równinę Medeba aż do Dybon;
10. I wszystkie miasta Sehona, Króla Amorreyskiego, który królował w Hesebon, aż do granicy synów Ammonowych;
11. Także Galaad, i granice Gessurytów, i Machatytów, i wszystkę górę Hermon, i wszystko Basan aż do Salecha:
12. Wszystko królestwo Oga w Basan, który królował w Astarot, i w Edréy; ten był pozostał z Refaimitów, a pobił ie Moyżesz, i wygładził ie.
II. 13. Ale nie wygnali synowie Izraelscy Gessurytów i Machatytów; przetoż mieszkał Gessur i Machat w pośrzod Izraelczyków aż do dnia tego.
14. Tylko[70] pokoleniu Lewi nie dał dziedzictwa; ofiary ogniste Pana Boga Izraelskiego, są dziedzictwem iego, iako mu powiedział Bóg.
III. 15. A tak oddał Moyżesz pokoleniu synów Rubenowych dziedzictwo według familii ich.
16. I była granica ich od Aroer, które iest nad brzegiem potoku Arnon, i miasto, które iest w pośrzod potoku, i wszystkę równinę ku Medeba.
17. Hesebon, i wszystkie miasta iego, które były w równinie; Dybon i Bamat Baal, i Bet Baal Meon;
18. I Iassa, i Cedymot, i Mefaat;
19. I Karyathaim, i Sebama, i Saratasar na górze w dolinie,
20. I Betfegor, i Asdod,[71] Fasga, i Betiesymot,
21. Wszystkie téż miasta w równinie, i wszystko królestwo Sehona, Króla Amorreyskiego, który królował w Hesebon, którego zabił Moyżesz, i Książęta Madyańskie Ewi,[72] i Recew, i Sur, i Hur, Reba; Książęta Sehonowe, obywatele ziemi.
22. I Balaama, syna Beorowego, wieszczka, zabili synowie Izraelscy mieczem z innymi pobitymi.
23. Była tedy granica synów Rubenowych Iordan z granicami swemi. Toć iest dziedzictwo synów Rubenowych według domów ich, miast i wsi ich.
24. Dał téż Moyżesz pokoleniu Gad, synom Gadowym, według domów ich dziedzictwo.
25. A były ich granice Iazer i wszystkie miasta Galaad, i połowę ziemi synów Ammonowych aż do Aroer, które iest przeciw Rabba;
26. I od Hesebon aż do Ramat Massa i Betonim, a od Mahanaim aż do granicy[73] Dabir.
27. W dolinie téż Betaram, i Betnimra, i Sochot, i Safon, ostatek królestwa Sehona, Króla Hesebońskiego, Iordan i pogranicze iego aż do końca morza Cynneret za Iordanem na wschód słońca.
28. Toć iest dziedzictwo synów Gad według domów ich, miast i wsi ich.
29. Nad to dał Moyżesz osiadłość połowie pokolenia Manasesowego, i była ta połowa pokolenia synów Manasesowych według domów ich.
30. Była granica ich od Mahanaim wszystko Basan i wszystko krolestwo Oga, Króla Basańskiego, i wszystkie wsi Iairowe, które są w Basan, sześćdziesiąt miast.
31. I połowę Galaad, i Astarot, i Edréy, miasta królestwa Oga w Basan, dał synom Machyra, syna Manasesowego, połowie synów Mamyrowych według domów ich.
32. Teć są osiadłości, które podzielił Moyżesz w polach Moabskich za Iordanem przeciw Ierychu na wschód słońca.
33. Ale pokoleniu Lewi nie dał Moyżesz dziedzictwa; bo Pan, Bóg Izraelski, sam iest dziedzictwem ich, iako im powiedział.[74]
A toć iest, co dziedzictwem wzięli synowie Izraelscy w ziemi Chananeyskiéy, a co prawem dziedziczném oddali im w osiadłość Eleazar Kapłan i Iozue, syn Nunów, i przednieysi z oyców z pokolenia synów Izraelskich.
2. Losem dzieląc dziedzictwo ich,[75] iako był rozkazał Pan przez Moyżesza, dziewięciorgu pokoleniu i połowie pokolenia.
3. Albowiem Moyżesz[76] był oddał dziedzictwo dwoygu pokoleniu i połowie pokolenia za Iordanem; ale Lewitom nie dał był dziedzictwa między nimi.
4. Bo było synów Iózefowych dwoie pokolenia, Manasesowe i Efraimowe; ani dali działu[77] Lewitom w ziemi, oprócz miast ku mieszkaniu, z przedmieściami ich dla bydła ich i dla trzód ich.
5. Iako rozkazał Pan Moyżeszowi, tak uczynili synowie Izraelscy, i podzielili ziemię.
II. 6. Tedy przyszli synowie Iudowi do Iozuego w Galgal; i rzekł do niego Kaleb, syn Iefuna Kenezeyskiego: Ty wiesz,[78] co mówił Pan do Moyżesza, męża Bożego, o mnie i o tobie w Kades Barnie.
7. Czterdzieści mi lat było, gdy mię słał Moyżesz, sługa Pański, z Kades Barny ku przeszpiegowaniu ziemi, i odniosłem mu tę rzecz, iako było w sercu moiém.
8. Lecz bracia moi, którzy chodzili ze mną, skazili serce ludowi; alem ia przecię szedł statecznie za Panem, Bogiem moim.
9. I przysiągł Moyżesz dnia onego, mówiąc: Zaiste ziemia, którą[79] deptała noga twoia, przyydzie tobie w dziedzictwo, i synom twoim aż na wieki, przeto żeś statecznie chodził za Panem, Bogiem moim.
10. A teraz oto przedłużył żywota mego Pan, iako powiedział; iuż są czterdzieści i pięć lat od onego czasu, iako to mówił Pan do Moyżesza, a iako chodzili Izraelczycy po puszczy; a teraz oto ia dziś mam ośmdziesiąt i pięć lat:
11. A ieszcze i dziś takiem duży, iakom był w on czas, gdy mię wysłał Moyżesz; a iaka moc moia była na on czas, taka iest moc moia i teraz ku boiowaniu, i ku wychodzeniu i przychodzeniu.
12. A tak teraz day mi tę górę, o któréy powiedział Pan dnia onego; boś ty słyszał dnia onego, iż tam są Enakitowie, i miasta wielkie a obronne; będzieli Pan ze mną, wypędzę ie, iako mi obiecał Pan.
13. I błogosławił mu Iozue, a dał Hebron Kalebowi, synowi Iefunowemu, w dziedzictwo.[80]
14. A tak dostał się Hebron Kalebowi, synowi Iefuna Kenezeyskiego, w dziedzictwo aż do dnia tego, przeto że statecznie chodził za Panem, Bogiem Izraelskim.
15. A zwano przed tym Hebron miasto Arba, który Arba był człowiekiem wielkim między Enakity; i uspokoiła się ziemia od woien.
I był los pokolenia synów Iudowych według domów ich przy granicach[81] Edom, i przy puszczy Syn na południe od ostatecznéy granicy południowéy.
2. A była ich granica od południa, od końca morza słonego, i od skały, która iest ku południowi,
3. I wychodzi ku południowi, ku pagórkowi niedźwiadkowemu, a ciągnie się aż do Syn; a idąc od południa do Kades Barny bieży aż ku Esronowi, i ciągnie się aż do Adar, obtaczaiąc Karkaa.
4. Ztamtąd idąc do Asemona idzie ku rzece Egipskiéy, a idzie koniec tych granic na zachód; tać będzie granica napołudnia.
5. Granica zasię od wschodu słońca iest morze słone aż do końca Iordanu, a granica z strony północnéy iest od skały morskiéy, od końca Iordanu.
6. A ciągnie się ta granica do Betaglu, i bieży od północy aż do Betaraba; a ztamtąd idzie ta granica aż do kamienia Boen, syna Rubenowego.
7. Idzie także ta granica do Dabir od doliny Achor, a ku północy się udawa do Galgal, które iest przeciw górze, gdzie wstępuią do Adommim, która iest na południe od rzeki, a idzie ta granica do wód Ensemes, a kończy się u studnicy Rogiel.
8. Bieży téż ta granica przez dolinę Hennomowego po bok Iebuzeyczyka od południa, co iest Ieruzalem. Ztamtąd bieży ta granica na wierzch góry, która iest przeciwko dolinie Hennom na zachód, a która iest na końcu doliny Refaimitów na północy.
9. Obtacza téż ta granica od wierzchu góry aż do źrzódła wody Neftoah, i bieży aż do miast góry Hefron; potym się ciągnie ta granica ku Baala, które iest Karyatyarym.
10. Potym kołem bieży ta granica od Baala na zachód do góry Seyr, a ztamtąd przechodzi po bok góry Iarym od północy, która iest Cheslon, i spuszcza się do Betsemes, i przychodzi do Temna.
11. I wychodzi ta granica po bok Akaronu na północy, a idzie kołem ta granica, aż do Sechronu, i bieży przez górę Baala; ztamtąd wychodzi do Iabneel, i kończą się te granice u morza.
12. A granica zachodnia iest przy morzu wielkiém, i przy granicach iego; tać iest granica synów Iuda w okrąg podług domów ich.
II. 13. Ale Kalebowi, synowi Iefunomemu, dał[82] Iozue dział między syny Iuda, iako Pan powiedział Iozuemu, miasto Arbe, oyca olbrzymów, to iest Hebron.
14. I wypędził[83] ztamtąd Kaleb trzech synów Enakowych: Sesaia, i Ahymana, i Talmaia, syny Enakowe.
15. A wyszedł ztamtąd do mieszkaiących[84] w Dabir, które zwano przed tym Karyatsefer.
16. I rzekł Kaleb:[85] Ktoby dobył Karyatsefer, a wziął ie, tedy mu dam Achsę, córkę swoię, za żonę.
17. I dobył go Othoniel, syn Keneza, brata Kalebowego; i dał mu Achsę, córkę swoię, za żonę.
18. I stało się, gdy ona przyszła do niego, namawiała go, aby prosił oyca iéy o pole; przetoż zsiadła z osła, i rzekł do niéy Kaleb: Cóż ci?
III. 19. A ona odpowiedziała: Day mi błogosławieństwo; gdyżeś mi dał ziemię suchą, przyday mi téż źrzódła wód. I dał iéy źrzódła wyższe, i źrzódła dolne.
20. Toć iest dziedzictwo pokolenia synów Iudowych według domów ich.
21. I były miasta w granicach pokolenia synów Iudowych podle granicy Edom ku południowi: Kabseel, i Eder, i Iagur;
22. I Cyna, i Dymona, i Adada;
23. I Kades, i Hasor, i Ietnan;
24. I Zyf, i Telem, i Balot;
25. I Hasor Hadata, i Karyot Chesron, toć iest Hasor;
26. Amam, i Sama, i Molada;
27. I Asorgadda, i Hessemon, i Betfalet;
28. I Hafersual, i Beerzeba, i Bazotia;
29. Baala, i Iim, i Esem;
30. I Eltolad, i Kesyl, i Horma;
31. I Syceleg, i Medemena, i Sensenna;
32. I Lebaot, i Selim, Ain, i Remmon; wszystkich miast dwadzieścia i dziewięć, i wsi ich.
33. W równinach zaś Estaol, i Sarea, i Asena;
34. I Zanoe, i Engannim, Tepnach, i Enaim;
35. Ierymot, i Adullam, Socho, i Aseka;
36. I Saraim, i Adytaim, i Gedera, i Gederotaim, miast czternaście, i wsi ich;
37. Sanany, i Hadasa, i Mygdalgad;
38. I Delean, i Mesfa, i Iektel;
39. Lachys, i Bassekat, i Eglon;
40. I Chabbon, i Lachmas, i Chytlis;
41. I Kiederot, Bet Dagon, i Naama, i Maceda, miast szesnaście, i wsi ich;
42. Labana, i Ether, i Asan;
43. I Iftach, i Esna, i Nesyb; 44. I Ceila, i Achzyb, i Maresa, miast dziewięć, i wsi ich;
45. Akkaron, i miasteczku iego, i wioski iego;
46. Od Akkaronu aż do morza wszystko, co leży po bok Asotu, i ze wsiami ich;
47. Azot, miasteczka iego, i wsi iego; Gaza, miasteczka iego, i wsi iego, aż do potoku Egipskiego, i morze wielkie za granicą iego.
48. A na górze leżą Sam, i Ieter, i Soko;
49. I Dana, i Karyatsenna, które iest Dabir;
50. I Anab, i Istemo, i Anim;
51. I Gosen, i Holon, i Gilo, miast iedenaście, i wsi ich;
52. Arab, i Duma, i Esaan;
53. I Ianum, i Bet Tafua, i Afeka;
54. I Chumta, i Karyat Arbe, a toć iest Hebron, i Syor, miast dziewięć, i wsi ich.
55. Maon, Karmel, i Zyf, i Iuta;
56. I Iezrael, i Iukiedam, i Zanoe;
57. Kain, Gabaa, i Tamna, miast dziesięć, i wsi ich.
58. Halhul, Betsur, i Giedor;
59. I Maret, i Bet Anoth, i Eltekon, miast sześć, i wsi ich.
60. Karyat Baal, które iest Karyathyarym, i Rabba, miasta dwa, i wsi ich.
61. A na puszczy: Bet Araba, Meddyn, i Sechacha;
62. I Nebsan, i miasto Soli, i Engaddy, miast sześć, i wsi ich.
63. Ale Iebuzeyczyka, obywatela Ieruzalemskiego, nie mogli synowie Iudowi wypędzić; przetoż mieszkał Iebuzeyczyk z syny Iuda w Ieruzalem aż do dnia tego.
Padł téż los synom Iózefowym od Iordanu ku Ierychu przy wodach Ierycha na wschód słońca, puszcza, która idzie od Ierycha przez górę Bethel.
2. A wychodzi od Bethel do Luzy, a idzie do granicy Archy do Attarot.
3. Potym się ciągnie ku morzu do granicy Iaflety, aż do granicy Bet Horonu dolnego, i aż do Gazer, a kończy się aż u morza.
4. I wzięli dziedzictwo synowie Iózefowi, Manase i Efraim.
II. 5. A była granica synów Efraimowych według domów ich; była mowię granica dziedzictwa ich na wschód słońca od Attarot Adar aż do Bet Horon wyższego.
6. I wychodzi ta granica do morza od Machmeta ku północy, a idzie kołem ta granica pod wschód słońca do Thanat Selo, i przechodzi ią od wschodu aż do Ianoe;
7. I ciągnie się od Ianoe do Attarot i Naaratha, a przychodzi do Ierycha, a wychodzi ku Iordanowi.
8. Od Tafua bieży ta granica ku zachodowi do potoku Kana, a kończy się przy morzu. Toć iest dziedzictwo pokolenia synów Efraimowych według domów ich.[86]
9. Miasta téż oddzielone synom Efraimowym były w pośrzod dziedzictwa synów Manasesowych, wszystkie miasta i wsi ich.
10. I nie wygnali Chananeyczyka, mieszkaiącego w Gazer; i mieszkał Chananeyczyk w pośrzodku Efraimitów aż do dnia tego, i hołdował im, dań dawaiąc.[87]
Padł téż los pokoleniu Manasesowemu, (bo on iest pierworodny Iózefów.) Machyrowi pierworodnemu Manasesowemu, oycu Galaada, przeto, że był mężem walecznym, i dostał mu się Galaad i Basan.
2. Dostało się téż innym synom Manasesowym według domów ich, synom Abiezer, i synom Helek, i synom Esryel, i synom Sychem, i synom Heler, i synom Semida. Cić są synowie Manasesowi, syna Iózefowego, męszczyzny według domów ich.[88]
II. 3. Ale Salfaad, syn Heferów, syna Galaadowego, syna Machyrowego, syna Manasesowego, nie miał synów, iedno[89] córki, a te imiona córek iego: Machla, i Noa, Hegla, Melcha, i Tersa.
4. Te przyszedłszy przed Eleazara Kapłana, i przed Iozuego, syna Nunowego, i przed Książęta rzekły: Pan rozkazał Moyżeszowi, aby nam dał dziedzictwo w pośrzod braci naszych; i dał im Iozue według rozkazania Pańskiego dziedzictwo w pośrzodku braci oyca ich.
5. I przypadło sznurów na Manasesa dziesięć, oprócz ziemi Galaad i Basan, które były za Iordanem.
6. Albowiem córki Manasesowe otrzymały dziedzictwo między syny iego, a ziemia Galaad dostała się drugim synom Manasesowym.
7. I była granica Manasesowa od Aser do Machmatat, które iest przeciwko Sychem, a idzie granica ta po prawéy stronie do mieszkaiących w En Tafua.
8. (Manasesowa była ziemia Tafua; ale Tafua przy granicy Manasesowéy była synów Efraimowych.)
9. I bieży ta granica do[90] potoku Kana na południe tegoż potoku, a miasta Efraimitów są między miasty Manasesowemi; ale granica Manasesowa idzie od północy onego potoku, a kończy się u morza.
10. Na południe był dział Efraimów, a na północy Manasesów, a morze iest granica iego; a w pokoleniu Aser schodzą się na północy, a w Isaschar na wschodu słońca.
11. I dostało się Manasesowi w pokoleniu Isaschar i w Aser, Betsan i miasteczka iego, i Ieblaam i miasteczka iego; przytym mieszkaiący w Dor i miasteczka ich, także mieszkaiący w Endor i miasteczka ich; i mieszkaiący téż w Tenach i miasteczka ich, i mieszkaiący w Magieda i miasteczka ich; trzy powiaty.
12. Ale nie mogli synowie Manasesowi wypędzić z onych[91] miast obywatelów; przetoż począł Chananeyczyk mieszkać w onéy ziemi.
13. A gdy się zmocnili synowie Izraelscy, uczynili Chananéyczyka hołdownikiem: ale go nie[92] wygnali do szczętu.
IV. 14. Tedy rzekli synowie Iózefowi do Iozuego, mowiąc: Przeczżeś nam dał w dziedzictwo los ieden, i sznur ieden? a myśmy[93] lud wielki i dotąd błogosławił nam Pan.
15. I rzekł do nich Iozue: Ieźliś iest ludem wielkim, idźże do lasa, a wysiecz sobie tam mieysca w ziemi Ferezeyskiéy, i Refaimskiéy, ieźlić ciasna góra Efraimowa.
16. Któremu odpowiedzieli synowie Iózefowi: Nie dosyć nam na téy górze; do tego wozy żelazne są u wszystkich Chananeyczyków, którzy mieszkaią w ziemi nadolnéy, i u tych, którzy mieszkaią w Betsan i w miasteczkach iego, także u tych, którzy mieszkaią w dolinie Iezreel.
17. Rzekł tedy Iozue do domu Iózefowego, do Efraima i do Manasesa, mówiąc: Ludeś ty wielki, i moc twoa wielka, nie będziesz miał tylko losu iednego.
18. Ale górę będziesz miał; a iż tam iest las, tedy go wyrąbisz, i będziesz miał granice iego; bo wypędzisz Chananeyczyka, choć ma wozy żelazne i choć iest potężny.
Tedy się zebrało wszystko zgromadzenie synów Izraelskich do Sylo, i postawili tam namiot zgromadzenia, gdy ziemia była od nich opanowana.
2. A zostało było z synów Izraelskich, którym było nie oddzielono dziedzictwa ich, siedmioro pokolenie.
II. 3. Tedy rzekł Iozue do synów Izraelskich: Dokądże zaniedbywacie wniść, abyście posiedli ziemię, którą wam dał Pan, Bóg oyców waszych?
4. Obierzcie między sobą po trzech mężach z każdego pokolenia, które poślę, aby wstawszy obeszli ziemię, a rozpisali ią według dziedzictwa ich, potym się wrócą do mnie.
5. I rozdzielą ią na siedm części: Iuda stanie na granicach swoich od południa, a dom Iózefów stanie na granicach swoich od północy.
6. Wy tedy rozpiszecie ziemię na siedm części a przyniesiecie tu do mnie, tedy wam rzucę los[94] tu przed Panem, Bogiem naszym.
7. Albowiem Lewitowie nie maią działu między wami, gdyż kapłaństwo Pańskie iest dziedzictwo ich; ale Gad, i Ruben, i połowa pokolenia Manasesowego wzięli dziedzictwa swe za Iordanem na wschód słońca, które im oddał Moyżesz, sługa Pański.
8. Przetoż wstawszy mężowie oni odeszli: a Iozue rozkazał tym, którzy szli, aby rozpisali ziemię, mówiąc: Idźcie a obeydźcie ziemię, i popiszcie ią, a potym wróćcie się do mnie, a tu wam rzucę los przed Panem w Sylo.
9. Odeszli tedy mężowie oni i obchodzili ziemię, i popisowali ią według miast na siedm części w księgi; potym się wrócili do Iozuego, do obozu w Sylo.
10. I rzucił im los Iozue w Sylo przed Panem, a podzielił tam Iozue ziemię synom Izraelskim według działów ich.
III. 11. Tedy padł los pokoleniu synów Beniaminowych według domów ich, a przyszła granica losu ich między syny Iudowe, i między syny Iózefowe.
12. I była granica ich ku stronie północnéy od Iordanu, a szła taż granica po bok Ierycha od północy, ciągnąc się na górę ku zachodowi, a kończyła się przy puszczy Betawen.
13. A ztamtąd idzie ta granica do Luz, od strony południowéy Luzy, która iest Bethel, a puszcza się ta granica do Atarot Adar podle góry, która iest od południa Betoron dolnego.
14. I bieży ta granica kołem po bok morza na południe od góry, która iest przeciw Betoron, na południe, i kończy się w Karyat Baal, które iest Karyat Iarym, miasto synów Iudowych; a toć iest strona zachodnia.
15. Strona zasię na południe od końca Karyat Iarym; a wychodziła granica ku morzu, i bieży ku zrzodłu wód Nefton.
16. I ciągnie się ta granica do końca góry, która iest przeciwko dolinie synów Ennon, a iest w dolinie Refraim[95] na północy, i idzie przez dolinę Ennon po stronie Iebuzeyczyka na południe, ztamtąd bieży do źrzódła Rogiel.
17. A idzie kołem od północy, a dochodzi do Ensemes, a wychodzi do Gelilot, które iest przeciwko górze, wstępuiąc do Adommim, bieżąc ztamtąd do kamienia Bohena,[96] syna Rubenowego.
18. Ztamtąd idzie ku stronie, która iest przeciwko równinom na północy, i ciągnie się ku Araba.
19. Ztamtąd bieży ta granica ku stronie Betogla na północy, a kończy się u skały morza słonego na północy, ku końcowi Iordanu na południe; toć iest granica południowa.
20. Iordan zaś kończy ią ku stronie na wschód słońca; a toć iest dziedzictwo synów Beniaminowych według granic ich w okrąg wedle domów ich.
21. Były tedy te miasta pokolenia synów Beniaminowych według domów ich: Ierycho i Bethagla, i dolina Kasys.
22. I Betaraba, i Samraim, i Bethel;
23. I Awim, i Afara, i Ofera;
24. I Kazar Hammonay, i Ofni, i Gaba, miast dwanaście, i wsi ich;
25. Gabaon, i Rama, i Berot;
26. I Misfe, i Kafara, i Mosa;
27. I Bekiem, i Ierefel, i Tarela;
28. I Sela, Elef, i Iebuz, (które iest Ieruzalem,) Gibeat, Kiryat, miast czternaście, i wsi ich. Toć iest dziedzictwo synów Beniaminowych według domów ich.
Potym padł los wtóry Symeonowi pokoleniu synów Symeonowych według domów ich, a było dziedzictwo ich w pośrzod dziedzictwa[97] synów Iudowych.
2. A dostało się im w dziedzictwo ich Beersaba,[98] i Seba, i Molada;
3. I Hasersual, i Bala, i Asem;
4. I Etolat, i Betul, i Horma;
5. I Syceleg, i Bet Marchobot, i Hasersusa;
6. I Betlebaot, i Sarohem, trzynaście miast, i wsi ich;
7. Ain, Remmon, i Atar, i Asan, miasta cztery, i wsi ich,
8. I wszystkie wsi, które były w około tych miast, aż do Baalatbeer, i Ramat ku stronie południowéy. Toć iest dziedzictwo pokolenia synów Symeonowych według domów ich.
9. Z działu synów Iudowych dostało się dziedzictwo synom Symeonowym, bo dział synów Iudowych był wielki dla nich; przetoż wzięli dziedzictwo synowie Symeonowi pośrzod dziedzictwa ich.
II. 10. Potym padł los trzeci synom Zabulonowym według domów ich, a iest granica dziedzictwa ich aż do Saryd.
11. A idzie granica ich do morza Marala, i przychodzi do Debbaset, ciągnąc się aż do potoku, który iest przeciw Ieknoam.
12. I wraca się od Saryd na wschód słońca ku granicy Chaselek Tabor, a ztamtąd bieży do Daberet, i ciągnie się do Iafie;
13. Potym ztamtąd bieży na wschód słońca do Gethefer i do Itakasyn, a wychodzi w Rymmon, i kołem idzie do Nehy.
14. Idzie także kołem taż granica od północy ku Hannaton, a kończy się u doliny Ieftael,
15. I Katet, i Nahalal, i Symeron, i Iedala, i Betlehem, miast dwanaście, i wsi ich.
16. Toć iest dziedzictwo synów Zabulonowych według domów ich, te miasta i wsi ich.
III. 17. Isascharowi téż padł los czwarty, to iest, synom Isascharowym według domów ich.
18. A była granica ich Iezreel, i Chasalot, i Sunem;
19. I Hafaraim, i Seon, i Anaharat;
20. I Rabbot, i Cesyon, i Abes;
21. I Ramet, i Engannim, i Enhadda, i Betfeses.
22. A przychodzi granica ich do Taboru, i do Sehesyma, i do Betsemes, a kończą się granice ich u Iordanu, miast szesnaście, i wsi ich.
23. Toć iest dziedzictwo pokolenia synów Isascharowych według domów ich, te miasta i wsi ich.
IV. 24. Potym padł los piąty pokoleniu synów Aser według domów ich.
25. I była granica ich: Helkat, i Chali, i Beten, i Achsaf;
26. I Elmelech, i Amaad, i Messal, a idzie na Karmel do morza, i do Sychor, i Lobanat.
27. Ztamtąd się obraca na wschód słońca ku Betdagon, i bieży aż do Zabulon, i do doliny Ieftach El na północy Betemek i do Nehyel, wychodząc do Kabul ku lewéy stronie;
28. I do Hebronu, i Rohob, i Hamon, i Kana, aż do Sydonu wielkiego.
29. A wraca się ta granica od Rama aż do miasta Zor obronnego; ztamtąd się obraca ta granica aż do Hosa, a kończy się u morza podle działu Achsyba.
30. I Amma, i Afek, i Rohob, miast dwadzieścia i dwa, i wsi ich.
31. Toć est dziedzictwo pokolenia synów Aser według domów ich; te miasta i wsi ich.
V. 32. Potym synom Neftalimowym padł los szosty, synom Neftalimowym według domów ich.
33. I była granica ich od Helef, i od Helon, do Saannanim, i Adami, które iest Necheb, i Iebnael, aż ku Lekum, i kończy się u Iordanu.
34. Potym się obraca ta granica ku morzu do Asanot Tabor; a ztamtąd bieży ku Hukoka, i idzie do Zabulonu na południe, a do Aser przychodzi ku zachodu, a do Iuda ku Iordanowi na wschód słońca.
35. A miasta obronne są: Assedym Ser, i Emat, Rekat, i Cyneret;
36. I Edema, i Arama, i Asor;
37. I Kiedes, i Edréy, i Enhasor;
38. I Ieron, i Magdalel, Horem, i Betanat, i Betsemes, miast dziewiętnaście, i wsi ich.
39. Toć iest dziedzictwo pokolenia synów Neftalimowych według domów ich; te miasta i wsi ich.
VI. 40. Potym pokoleniu synów Dan według domów ich, padł los siodmy.
41. A była granica dziedzictwa ich: Saraa, i Estaol, i Irsemes;
42. I Selebin, i Aialon, i Ietela;
43. I Elon, i Temnata, i Ekron;
44. I Eltekie, i Gebbeton, i Baalat;
45. I Iehud, i Bane Barak, i Getremmon;
46. I Mehaiarkon, i Rakon z granicą przeciwko Ioppie.
47. Ale granica synów Danowych była bardzo mała; przetoż wyszedłszy synowie Dan dobywali Lesem, i wzięli ie, i wysiekli ie ostrzem miecza, a wziąwszy ie w dziedzictwo, mieszkali w nim; i przezwali Lesem Dan według imienia Dana, oyca swego.
48. Toć iest dziedzictwo pokolenia synów Danowych według domów ich: te miasta i wsi ich.
VII. 49. A gdy przestali dzielić ziemię według granic iéy, tedy dali synowie Izraelscy dziedzictwo Iozuemu, synowi Nunowemu, w pośrzod siebie.
50. Według rozkazania Pańskiego dali mu miasto, którego żądał, Tamnat Saraa na górze Efraim, gdzie zbudował miasto, i mieszkał w nim.
51. Teć są dziedzictwa, które losem podzielili w osiadłość Eleazar Kapłan, i Iozue, syn Nunów, i przednieysi z oyców pokolenia synów Izraelskich w Sylo przed Panem, u drzwi namiotu zgromadzenia, i dokończyli podziału ziemi.
Potym rzekł Pan do Iozuego, mówiąc:
2. Powiedz[99] synom Izraelskim, i rzecz: Oddzielcie sobie miasta ucieczki, o którychem mówił do was przez Moyżesza.
3. Aby tam uciekał mężoboyca, coby zabił człowieka nie chcąc, i z niewiadomości; i będą wam dla ucieczki przed tym, któryby się krwi chciał mścić.
4. I uciecze do iednego z tych miast, a stanie u wrót bramy mieyskiéy, i opowie starszym miasta onego sprawę swoię; i przyimą go do miasta między się, i dadzą mu mieysce, a będzie mieszkał z nimi.
5. A gdy go będzie gonił ten, któryby się chciał mścić krwi, tedy nie wydadzą mężoboycy w ręce iego; albowiem nie chcąc zabił bliźniego swego, a nie maiąc żadnéy waśni z nim przed tym.
6. I będzie mieszkał w oném mieście, aż stanie przed zebraniem na sąd, i aż do śmierci Kapłana wielkiego, który będzie za onych dni; tedy się wróci mężoboyca, i przyydzie do miasta swego i do domu swego, do miasta, z którego uciekł.
II. 7. I oddzielili Kades w Galilei na górze Neftali, a Sychem na górze Efraim, i miasto Arbe, które iest Hebron, na górze Iuda.
8. Z drugiéy zasię strony[100] Iordanu, gdzie leży Ierycho od wschodu słońca, oddzielili Bosor na puszczy w równinie z pokolenia Rubenowego, i Ramot w Galaad z pokolenia Gad, przytym Golan w Basan z pokolenia Manasesowego.
9. Teć były miasta dla ucieczki wszystkim synom Izraelskim, i cudzoziemcom, którzy mieszkali w pośrodku ich, aby tam uciekał każdy, ktoby kogo zabił z nieobaczenia, a nie był zamordowań przez tego, któryby się krwi chciał mścić, ażby pierwéy stanął przed zgromadzeniem.
2. I rzekli do nich w Sylo, w ziemi Chananeyskiéy, mówiąc: Pan rozkazał przez[101] Moyżesza, abyście nam dali miasta ku mieszkaniu z przedmieściami ich dla dobytków naszych.
3. Przetoż dali synowie Izraelscy Lewitom z dziedzictwa swego według słowa Pańskiego te miasta, i przedmieścia ich.
4. Padł tedy los na domy Kaatytów; i dostało się synom Aarona Kapłana, Lewitom z pokolenia Iudowego, i z pokolenia Symeonowego, i z pokolenia Beniaminowego losem miast trzynaście.
5. A drugim synom Kaatowym z domów pokolenia Efraimowego, i z pokolenia Danowego, i z połowy pokolenia Manasesowego dostało się losem miast dziesięć.
6. A synom Gersonowym z domów pokolenia Isascharowego, i z pokolenia Aserowego, i z pokolenia Neftalimowego, i z połowy pokolenia Manasesowego w Basan dostało się losem miast trzynaście.
7. Także synom Merarego według domów ich, z pokolenia Rubenowego, i z pokolenia Gadowego, i z pokolenia Zabulonowego miast dwanaście.
8. Dali tedy synowie Izraelscy Lewitom te miasta, i przedmieścia ich iako był rozkazał Pan przez Moyżesza, losem.
II. 9. A tak dali z pokolenia synów Iudowych, i z pokolenia synów Symeonowych te miasta, których tu imiona położone są.
10. I dostały się synom Aaronowym z domów Kaatowych z synów Lewiego; bo im padł los pierwszy.
11. I dano im miasto Arbe, oyca Enakowego, które iest Hebron na górze Iuda, i przedmieścia iego około niego;
12. Ale role miasta tego, i wsi iego dano[102] Kalebowi, synowi Iefunowemu w osiadłość iego.
13. Synom tedy Aarona Kapłana dano miasto dla ucieczki mężoboycy, Hebron i przedmieścia iego; także Lobuie i przedmieścia tego;
14. I Ieter, i przedmieścia iego; Estemoa, i przedmieścia iego;
15. I Holon, i przedmieścia iego, i Dabir, i przedmieścia iego.
16. I Ain, i przedmieścia iego; i Ieta i przedmieścia iego; Betsemes i przedmieścia iego; miast dziewięć z tegoż dwoyga pokolenia.
17. A z pokolenia Beniaminowego Gabaon i przedmieścia iego; Gabae i przedmieścia iego;
18. Anatot i przedmieścia iego; i Almon i przedmieścia iego; miasta cztery.
19. Owa wszystkich miast synów Aaronowych, Kapłanów, trzynaście miast i przedmieścia ich.
III. 20. Ale domom synów Kaatowych, Lewitom, którzy byli zostali z synów Kaatowych, dane były miasta losu ich z pokolenia Efraimowego.
21. A dano im miasto ku ucieczce mężoboycy, Sychem i przedmieścia iego na górze Efraim, i Gazer i przedmieścia iego;
22. I Kibsaim i przedmieścia iego, i Betoron, i przedmieścia iego; miasta cztery.
23. Także z pokolenia Danowego Elteko i przedmieścia iego; Gabaton i przedmieścia iego;
24. Aialon i przedmieścia iego; Gatrymon i przedmieścia iego; miasta cztery.
25. A z połowy pokolenia Manasesowego Tanach i przedmieścia iego, i Gatrymon i przedmieścia iego; dwa miasta.
26. Wszystkich miast dziesięć i przedmieścia ich dano domom synów Kaatowych pozostałym.
IV. 27. Synom zaś Gersonowym z pokolenia Lewiego, od połowy pokolenia Manasesowego, dano miasto dla ucieczki mężoboycy: Golan w Basan i przedmieścia iego, i Bozran i przedmieścia iego; dwa miasta.
28. Z pokolenia Isaschar: Kiesion i przedmieścia iego; Dabaret i przedmieścia iego;
29. Iaramot i przedmieścia iego, i Engannim i przedmieścia iego; miasta cztery.
30. A z pokolenia Aser: Masaa i przedmieścia iego; Abdon i przedmieścia iego;
31. Helkat i przedmieścia iego, Rohob i przedmieścia iego; miasta cztery.
32. A z pokolenia Neftalimowego dano miasto dla ucieczki mężoboycy, Kades w Galilei i przedmieścia iego; i Hamotdor i przedmieścia iego, także Kartan i przedmieścia iego; trzy miasta.
33. Wszystkich miast Gersonitów według domów ich było trzynaście miast i przedmieścia ich.
V. 34. Potym domom synów Merarego Lewitom, ostatnim, z pokolenia Zabulonowego dano Ieknam i przedmieścia iego; Karta i przedmieścia iego.
35. Damna i przedmieścia iego; Nahalol i przedmieścia iego; miasta cztery.
36. A z pokolenia Rubenowego Besor i przedmieścia iego; i Iahasa i przedmieścia iego;
37. Kedemot i przedmieścia iego; i Mefaat i przedmieścia iego; miasta cztery.
38. Nad to z pokolenia Gadowego dano miasto dla ucieczki mężoboycy, Ramot w Galaad i przedmieścia iego, i Mahanaim i przedmieścia iego;
39. Hesebon i przedmieścia iego; Iazer i przedmieścia iego; wszystkich miast cztery.
40. Wszystkich miast synów Merarego według domów ich, którzy ieszcze byli pozostali z domów Lewitów, przyszło im losem miast dwanaście.
41. A tak wszystkich miast Lewitów w[103] pośrzodku dziedzictwa synów Izraelskich miast czterdzieści i ośm i przedmieścia ich.
42. A miały te wszystkie miasta, każde z osobna, przedmieścia około siebie; a tak było około wszystkich onych miast.
VI. 43. Dał tedy Pan Izraelowi wszystkę ziemię, o którą przysiągł, że ią dać miał oycom ich; i posiedli ią, a mieszkali w niéy.
44. Dał im téż odpoczynek Pan zewsząd w około, tak iako był przysiągł oycom ich; a nie był nikt, ktoby się im oprzeć mógł ze wszystkich nieprzyiaciół ich; wszystkie nieprzyiacioły ich dał Pan w rękę ich.
45. Nie chybiło[104] żadne słowo ze wszystkich słów dobrych, które obiecał Pan domowi Izraelskiemu; wszystko się wypełniło.
Tedy przyzwał Iozue Rubenitów, i Gadytów, i połowę pokolenia Manasesowego,
2. I rzekł do nich: Wyście strzegli wszystkiego, co wam rozkazał Moyżesz, sługa Pański, i byliście posłuszni głosowi memu we wszystkiém, com wam rozkazał.
3. Nie opuściliście braci waszéy przez długi czas aż do dnia tego; aleście strzegli pilnie rozkazania Pana, Boga waszego.
4. A teraz ponieważ odpoczynek dał Pan, Bóg wasz, braci waszym, iako im był obiecał, przetoż teraz wróćcie się, a idźcie do przybytków waszych, i do ziemi osiadłości waszéy, którą wam dał Moyżesz[105] sługa Pański, przed Iordanem.
5. Tylko strzeżcie pilnie, abyście zachowali przykazanie, i Zakon, który wam rozkazał Moyżesz, sługa Pański; abyście miłowali Pana Boga waszego, a chodzili wszystkiemi drogami iego, chowaiąc rozkazania iego, dzierząc się go, i służąc mu ze wszystkiego serca waszego, i ze wszystkiéy duszy waszéy.
6. I błogosławił im Iozue, a rozpuścił ie; i odeszli do przybytków swoich.
7. Ale połowie pokolenia Manasesowego dał był Moyżesz osiadłość w Basan, a drugiéy połowie iego dał Iozue dział z bracią ich z téy strony Iordanu na zachód słońca; a gdy ie rozpuszczał Iozue do przybytku ich, błogosławił im.
8. I rzekł do nich, mówiąc: Z wielkiemi bogactwy wracacie się do przybytków waszych, i z maiętnością bardzo wielką, z śrebrem i z złotem, i z miedzią, i z żelazem, i z szat bardzo wielą; dzielcież się łupem nieprzyiaciół waszych z bracią swoią.
II. 9. Tedy wracaiąc się odeszli synowie Rubenowi, i synowie Gadowi, i połowa pokolenia Manasesowego od synów Izraelskich z Sylo, które iest w ziemi Chananeyskiéy, aby szli do ziemi Galaad, do ziemi osiadłości swoiéy, którą dziedzicznie otrzymali według słowa Pańskiego przez Moyżesza.
10. I przyszli do granic Iordanu które były w ziemi Chananeyskiéy, i zbudowali tam synowie Rubenowi, i synowie Gadowi, i połowa pokolenia Manasesowego ołtarz nad Iordanem, ołtarz wielki na podziw.
11. I usłyszeli synowie Izraelscy, iż powiadano: Oto zbudowali synowie Rubenowi, i synowie Gadowi, i połowa pokolenia Manasesowego ołtarz przeciw ziemi Chananeyskiéy na granicach nad Iordanem, kędy przeszli synowie Izraelscy.
12. To gdy usłyszeli synowie Izraelscy, zeszło się wszystko zgromadzenie ich do Sylo, aby się ruszyli przeciwko nim na woynę.
13. I posłali synowie Izraelscy do synów Rubenowych, i do synów Gadowych, i do połowy pokolenia Manasesowego, do ziemi Galaad, Fineesa, syna Eleazara Kapłana.
14. A z nim dziesięć Książąt, po iednym Książęciu z każdego domu oycowskiego ze wszystkich pokoleń Izraelskich, a każde Książę z tych było przednieyszém w domu oyców swoich, w tysiącach Izraelskich.
15. Tedy ci przyszli do synów Rubenowych, i do synów Gadowych, i do połowy pokolenia Manasesowego, do ziemi Galaad, i rzekli do nich, mówiąc:
16. Tak mówi wszystko zgromadzenie Pańskie: Cóż to iest za przestępstwo, którymeście wystąpili przeciwko Bogu Izraelskiemu, żeście się dziś odwrócili od Pana, buduiąc sobie ołtarz, abyście dziś byli przeciwnemi Panu?
17. Azaż nam mało na złości[106] Fegorowéy, od któréy nie iesteśmy oczyścieni i po dziś dzień, zkąd była pomsta w zgromadzeniu Pańskiém,
18. Żeście się dziś odwrócili, żebyście nie szli za Panem? Zaczym stanie się, ponieważeście wy dziś odpornymi Panu, że się on iutro na wszystko zgromadzenie Izraelskie rozgniéwa.
19. A ieźliż iest nieczysta ziemia osiadłości waszéy, przeprowadźcie się do ziemi dziedzictwa Pańskiego, w któréy przebywa przybytek Pański, i weźmiecie osiadłości w pośrzodku nas; tylko Panu nie bądźcie odpornymi, a nie odpadaycie od nas, buduiąc sobie ołtarz oprócz ołtarza Pana, Boga naszego.
20. Azaż przez[107] Achana, syna Zarego, gdy się dopuścił przestępstwa w rzeczy przeklętéy, na wszystko zgromadzenie Izraelskie nie przypadł gniew? a nie on sam ieden umarł dla nieprawości swoiéy.
III. 21. Tedy odpowiedzieli synowie Rubenowi, i synowie Gadów, i połowa pokolenia Manasesowego, a mówili do Książąt tysiąców Izraelskich:
22. Bóg nad Bogi, Pan, Bóg nad Bogi, Pan, on to wie, i Izrael sam pozna, ieźli się to stało z uporu, albo ieźli z przestępstwa przeciw Panu, niechże nas nie żywi dnia tego.
23. Ieźliżeśmy sobie zbudowali ołtarz, abyśmy się odwrócili od Pana, a ieźliż ku ofiarowaniu na nim całopalenia, i ofiar śniednych, albo ku sprawowaniu na nim ofiar spokoynych, Pan niech to rozezna;
24. Ieźliżeśmy nie raczéy obawiaiąc się téy rzeczy, uczynili to, mówiąc: Napotym rzeką synowie wasi synom naszym, mówiąc: Cóż wam do Pana, Boga Izraelskiego?
25. Oto granicę położył Pan między nami i między wami, synowie Rubenowi i synowie Gadowi, Iordan, nie macie wy działu w Panu, i odwrócą synowie wasi syny nasze od boiaźni Pańskiéy.
26. Przetośmy rzekli: Uczyńmy tak, a zbuduymy sobie ołtarz, nie dla całopalenia, ani innych ofiar:
27. Ale iżby był świadkiem między nami i między wami, i między potomstwy naszemi po nas, i abyśmy służyli Panu przed obliczem iego w całopaleniach naszych, i w śniednych ofiarach naszych, i w spokoynych ofiarach naszych, a iżby nie rzekli synowie wasi napotym synom naszym: Nie macie cząstki w Panu.
28. Nad tośmy rzekli: Gdyby na potym rzekli nam, albo potomstwu naszemu, tedy rzeczemy: Patrzaycie na podobieństwo ołtarza Pańskiego, który uczynili oycowie nasi, nie dla całopalenia, ani innych ofiar, ale żeby on był świadkiem między nami i między wami.
29. Boże nas uchoway, żebyśmy mieli przeciwnymi bydź Panu, a odstąpić dziś od Pana, zbudowawszy ołtarz dla całopalonych, dla śniednych i dla innych ofiar, oprócz ołtarza Pana, Boga naszego, który iest przed przybytkiem iego.
30. A usłyszawszy Finees Kapłan, i Książęta zgromadzenia, i przełożeni nad tysiącmi Izraelskimi, którzy z nim byli, słowa, które mówili synowie Rubenowi, i synowie Gadowi, i synowie Manasesowi, podobało się im to.
31. I rzekł Finees, syn Eleazara Kapłana, do synów Rubenowych i do synów Gadowych i do synów Manasesowych: Dzisiaśmy poznali, iż w pośrzodku nas iest Pan, iżeście się nie dopuścili przeciw Panu przestępstwa tego, i wyswobodziliście syny Izraelskie z ręki Pańskiéy.
32. A tak wrócili się Finees, syn Eleazara Kapłana, z onymi Książęty od synów Rubenowych i od synów Gadowych z ziemi Galaad do ziemi Chananeyskiéy do synów Izraelskich, i odnieśli im tę rzecz.
33. I podobało się to synom Izraelskim; a błogosławili Boga synowie Izraelscy, i nie mówili więcéy, żeby mieli iść przeciwko nim na woynę, i wytracić ziemię, w któréy synowie Rubenowi i synowie Gadowi mieszkali.
34. Przezwali tedy synowie Rubenowi i synowie Gadowi ołtarz on Ed, mówiąc: Świadkiem będzie między nami, że Pan iest Bogiem.
I stało się po niemałym czasie, gdy odpoczynek dał Pan Izraelowi od wszystkich nieprzyiaciół ich okolicznie, a Iozue się zstarzał, i był zeszłym w leciech,
2. Że przyzwał Iozue wszystkiego Izraela, starszych iego, i przednieyszych iego, i sędziów iego, i przełożonych iego, i rzekł do nich: Iam się zstarzał, a zszedłem w leciech.
3. A wyście widzieli wszystko, co uczynił Pan, Bóg wasz, wszystkim tym narodom przed obliczem waszem; bo Pan, Bóg wasz sam walczył za was.
4. Obaczcież, rozdzieliłem wam losem te narody pozostałe w dziedzictwo między pokolenia wasze od Iordanu, i wszystkie narody, którem wytracił, aż do morza wielkiego na zachód słońca.
5. A Pan, Bóg wasz, sam ie wypędzi od twarzy waszéy, i wyżenie ie od obliczności waszéy, i posiędziecie dziedzicznie ziemię ich, iako wam to powiedział[108] Pan, Bóg wasz.
6. Zmacniaycież się bardzo, abyście strzegli a czynili wszystko, co napisano w księgach Zakonu Moyżeszowego, nie odstępuiąc od niego na prawą ani na lewą.
7. Ani się téż mieszaycie z tymi narodami, które zostały z wami; ani imienia[109] bogów ich nie wspominaycie, ani przysięgaycie przez nie, ani im służcie, ani się im kłaniaycie;
II. 8. Ale się[110] Pana, Boga waszego, trzymaycie, iakoście czynili aż do dnia tego.
9. Bo iako wypędził Pan od oblicza waszego narody wielkie i możne, i nie oparł się wam nikt aż do dnia tego,
10. Tak mąż ieden[111] z was będzie uganiał tysiąc; albowiem Pan, Bóg wasz, on walczy za wami, iako wam obiecał.
11. Przetoż przestrzegaycie z pilnością, abyście miłowali Pana, Boga waszego.
III. 12. Bo ieźli się cale odwrócicie, a przystaniecie do tych pozostałych narodów, do tych, które zostawaią między wami, i spowinowacicie się z nimi, a będziecie się mieszać z nimi, one téż z wami:
13. Wiedźcież wiedząc, żeć nie będzie więcéy Pan, Bóg wasz, wyganiał tych narodów od twarzy waszéy; ale będą wam[112] sidłem, i zawadą, i biczem na boki wasze, i cierniem na oczy wasze, póki nie wyginiecie z téy przewybornéy ziemi, którą wam dał Pan, Bóg wasz.
14. A oto, ia idę dziś w drogę wszystkiéy ziemi; poznaycież tedy ze wszystkiego serca waszego, i ze wszystkiéy duszy waszéy, żeć nie chybiło[113] żadne słowo ze wszystkich słów naylepszych, które mówił Pan, Bóg wasz, o was; wszystkie się nad wami wypełniły, a nie chybiło z nich żadne słowo.
15. Przetoż iako się wypełniło nad wami każde słowo dobre, które mówił Pan, Bóg wasz, do was, tak przywiedzie Pan na was każde słowo złe, aż was wytraci z ziemi téy przewybornéy, którą wam dał Pan, Bóg wasz.
16. Ieźli przestąpicie przymierze Pana, Boga waszego, które wam rozkazał, a szedłszy służyć będziecie bogom obcym, i kłaniać się im będziecie, tedy się rozpali popędliwość Pańska przeciwko wam, i zginiecie prędko z téy przewybornéy ziemi, którą wam dał.
Tedy zebrał Iozue wszystkie pokolenia Izraelskie do Sychem, i zwołał starszych z Izraela, i przednieyszych z nich, i sędziów ich, i przełożonych ich, i stanęli przed obliczem Bożém.
2. I rzekł Iozue do wszystkiego ludu: Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Za rzeką mieszkali[114] oycowie wasi od dawnych czasów, Tare, oyciec Abrahamów, i oyciec Nachorów, i służyli bogom obcym.
3. I wziąłem oyca waszego Abrahama z mieysca, które iest za rzeką, i prowadziłem go przez wszystkę ziemię Chananeyską, i rozmnożyłem nasienie iego,[115] dawszy mu Izaaka.
4. Dałem téż Izaakowi Iakuba i Ezawa, a podałem Ezawowi górę[116] Seyr, aby ią posiadł; ale Iakub i synowie iego zaszli do Egiptu.
5. I posłałem[117] Moyżesza i Aarona, a trapiłem Egipt; a gdym to uczynił w pośrzod niego, potymem[118] was wywiodł.
6. I wywiodłem oyce wasze z Egiptu, a przyszliście aż[119] do morza; i gonili Egipczanie oyce wasze z wozmi i z iezdnemi aż do morza czerwonego.
7. Tedy wołali do Pana, a on położył ciemności między wami i między Egipczany, i przywiodł na nie morze, a okryło ie; i widziały oczy wasze, com uczynił w Egipcie, i mieszkaliście[120] na puszczy przez długi czas.
8. Potymem przywiodł was do ziemi[121] Amorreyczyka, mieszkaiącego za Iordanem, i walczyli przeciwko wam; alem ie podał w rękę waszę, i posiedliście ziemię ich, a wygładziłem ie przed wami.
9. Powstał téż Balak, syn[122] Seforów, Król Moabski, aby walczył przeciw Izraelowi; a posławszy przyzwał Balaama, syna Beorowego, aby was przeklinał.
10. I nie chciałem słuchać Balaama; przetoż błogosławiąc błogosławił wam, a tak wybawiłem was z rąk iego.
11. Przeprawiliście się potym przez[123] Iordan, i przyszliście do Iericha, i walczyli[124] przeciwko wam mężowie z Ierycha Amorreyczyk, i Ferezeyczyk, i Chananeyczyk, i Hetteyczyk, i Gergiezeyczyk, i Heweyczyk, i Iebuzeyczyk; alem ie podał w ręce wasze.
12. I posłałem przed wami[125] sierszenie, którzy ie wypędzili przed obliczem waszém, dwu Królów Amorreyskich, nie mieczem twoim[126] ani łukiem twoim.
13. I dałem wam ziemię, w któréyście nie robili, i miasta, którycheście nie budowali, w których mieszkacie, a winnic i oliwnic, którycheście nie sadzili, pożywacie.
II. 14. Przetoż teraz boycież się Pana, a służcie mu w doskonałości i w prawdzie, a znieście bogi, którym służyli oycowie wasi za rzeką, i w Egipcie, a służcie Panu.
15. A ieźli się wam zda źle służyć Panu, obierzcież sobie dziś, komubyście służyli, chociaż bogi, którym służyli oycowie wasi, co byli za rzeką, chociaż bogi Amorreyskie, w których wy ziemi mieszkacie; aleć ia i dom móy będziemy służyli Panu.
III. 16. I odpowiedział lud mówiąc: Nie day Boże, abyśmy mieli odstąpić Pana, a służyć bogom cudzym:
17. Albowiem Pan, Bóg nasz, on iest, który nas wywiodł, i oyce nasze z ziemi Egipskiéy, z domu niewoli, a który uczynił przed oczyma naszemi te znaki wielkie, i strzegł nas we wszystkiéy drodze, którąśmy szli, i między wszystkiemi narody przez któreśmy przeszli;
18. I wypędził Pan wszystkie narody, i Amorreyczyka mieszkaiącego w ziemi, przed twarzą naszą. A tak my będziemy służyli Panu; bo on iest Bóg nasz.
19. Tedy rzekł Iozue do ludu: Nie możecie wy służyć Panu; bo Bóg święty iest, Bóg zapalczywy iest, nie przepuści złościom waszym, ani grzechom waszym.
20. Ieźliż opuścicie Pana, a będziecie służyli bogom cudzym, obróci się, i utrapi was, i zniszczy was, choć wam przed tym dobrze czynił.
21. I odpowiedział lud Iozuemu: Nie tak; ale Panu służyć będziemy.
22. Tedy rzekł Iozue do ludu: Świadkami będziecie sami przeciwko sobie, iżeście sobie obrali Pana, abyście mu służyli; a oni rzekli: Świadkami iesteśmy.
23. I rzekł: Terazże znieście bogi cudze, którzy są w pośrzodku was, a nakłońcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraelskiemu.
24. I odpowiedział lud Iozuemu: Panu, Bogu naszemu, służyć będziemy, i głosowi iego posłuszni bydź chcemy.
25. A tak uczynił Iozue przymierze z ludem dnia onego, i przełożył im rozkazanie i sąd w Sychem.
IV. 26. I napisał Iozue słowa te w księgi Zakonu Bożego; wziął téż kamień wielki, i postawił go tam pod[127] dębem, który był u świątnicy Pańskiéy.
27. Tedy rzekł Iozue do wszystkiego ludu: Oto kamień ten będzie nam świadectwem; albowiem on słyszał wszystkie słowa Pańskie, które mówił z nami, i będzie przeciwko wam na świadectwo, byście snadź nie skłamali przeciwko Bogu waszemu.
28. Zatym rozpuścił[128] Iozue lud, każdego do dziedzictwa swego.
V. 29. I stało się potym, że umarł Iozue, syn Nunów, sługa Pański, we stu i w dziesiąci lat.
VI. 30. I pogrzebali go na granicy dziedzictwa iego w Tamnat Sare, które iest na górze Efraim, ku północy góry Gaas.
VII. 31. I służył Izrael Panu po wszystkie dni Iozuego, i po wszystkie dni starszych, którzy długo żyli po Iozuem, a którzy wiedzieli o wszystkich sprawach Pańskich, które czynił Izraelowi.
32. Kości téż Iózefowe, które byli przenieśli synowie Izraelscy z Egiptu pogrzebli w Sychem, na części pola, które był kupił[129] Iakub od synów Hemora, oyca Sychemowego, za sto iagniąt; i były u synów Iózefowych w dziedzictwie ich.
VIII. 33. Eleazar także, syn Aaronów, umarł; i pogrzebli go na pagórku Fineesa, syna iego, który mu był dany na górze Efraim.
- ↑ 5 Moy. 11, 24. Ioz. 14, 9.
- ↑ 5 Moy. 1, 7.
- ↑ 5 Moy. 31, 6. 8. Żyd. 13, 5.
- ↑ 5 Moy. 31, 7.
- ↑ Ps. 119, 99. 2 Tym. 3, 15.
- ↑ 4 Moy. 32, 20. 28.
- ↑ Ioz. 22, 4.
- ↑ Iak. 2, 25. Żyd. 11, 31
- ↑ 2 Moy. 14, 21.
- ↑ 5 Moy. 1, 1.
- ↑ 4 Moy. 24, 24.
- ↑ 5 Moy. 4, 39. Ps. 66, 7. Ps. 139, 8. Izai. 66, 1. Ier. 23, 23. Dan. 2, 47. Dzie. 17, 24.
- ↑ Ioz. 1, 5. 9. 17.
- ↑ Ioz. 4, 2.
- ↑ Ps. 114, 3.
- ↑ Ioz. 3, 12.
- ↑ Ioz. 4, 21.
- ↑ Ioz. 4, 20.
- ↑ 4 Moy. 32, 29.
- ↑ 2 Moy. 14,21. Ps. 66, 6. Ps. 78, 13. Ps. 114, 3.
- ↑ Ioz. 2, 9. 10. 11.
- ↑ 4 Moy. 14, 33. r. 32, 13. 5 Moy. 2, 7. r. 8, 2. r. 29, 5.
- ↑ 4 Moy. 14, 22. 23.
- ↑ 4 Moy. 14, 31.
- ↑ 2 Moy. 12, 18. 2 Moy. 23, 5. 4 Moy. 6, 3.
- ↑ 1 Moy. 32, 28. 30.
- ↑ 5 Moy. 7, 21. Dan. 12, 1.
- ↑ 2 Moy. 3, 5.
- ↑ Żyd. 11, 30
- ↑ Ioz. 2, 12. 14. Żyd. 11, 31
- ↑ 1 Król. 16, 34.
- ↑ 5 Moy. 7, 25. 1 Kron. 2, 7. Ioz. 22, 20.
- ↑ Ps. 22, 15.
- ↑ 5 Moy. 13, 17.
- ↑ 2 Sam. 14, 43.
- ↑ Ioz. 7, 15.
- ↑ Ioz. 6, 20. 21.
- ↑ 5 Moy. 20, 14.
- ↑ 5 Moy. 20, 13. 16.
- ↑ Wyżéy w. 2.
- ↑ 5 Moy. 20, 14.
- ↑ 5 Moy. 21, 23. Ioz. 10, 37.
- ↑ 5 Moy. 27, 5. 2 Moy. 20, 24. 25.
- ↑ 5 Moy. 27, 12. 13.
- ↑ 3 Moy. 26, 3.
- ↑ Ioz. 10, 6.
- ↑ 4 Moy. 21, 24. 5 Moy. 1, 4.
- ↑ Ps. 18, 45. 46. Ps. 66, 3.
- ↑ Izai. 28, 21. 1 Sam. 14, 15. 16.
- ↑ Ioz. 10, 42.
- ↑ 5 Moy. 33, 29.
- ↑ 5 Moy. 21, 23. Ioz. 8, 29.
- ↑ Ioz. 16, 2. 17. 21.
- ↑ 5 Moy. 7, 2. 5 Moy. 20, 16. Ioz. 8, 2.
- ↑ Ioz. 10, 14.
- ↑ 4 Moy. 34, 11. 5 Moy. 3, 17.
- ↑ 4 Moy. 33, 52. 5 Moy. 7, 2.
- ↑ 5 Moy. 20, 16.
- ↑ 2 Moy. 23, 32. r. 34, 11. 12. 4 Moy. 33, 52. 5 Moy. 7, 2. r. 20, 16.
- ↑ Ioz. 12, 7.
- ↑ Ioz. 9, 15.
- ↑ Ioz. 11, 15.
- ↑ 5 Moy. 2, 18. r. 3, 16.
- ↑ 5 Moy. 3, 17.
- ↑ 4 Moy. 21, 24. r. 32, 33. r. 34, 14.
- ↑ Ioz. 11, 17.
- ↑ Ioz. 10, 49.
- ↑ Ioz. 11, 8.
- ↑ 4 Moy. 32, 33.
- ↑ 4 Moy. 18, 20. 24. 5 Moy. 18, 2.
- ↑ 5 Moy. 3, 17.
- ↑ 4 Moy. 31, 8.
- ↑ Ioz. 10, 39.
- ↑ 4 M. 18, 20. 21. 5 Moy. 10, 9. r. 18, 2. Ezech. 44, 28.
- ↑ 4 Moy. 33, 54. r. 34, 13.
- ↑ 4 Moy. 32, 33. 5 Moy. 3, 13. Ioz. 13, 8. r. 22, 4.
- ↑ Ioz. 13, 14.
- ↑ 4 Moy. 14, 24.
- ↑ Ioz. 1, 3. 4 Moy. 14, 24.
- ↑ Ioz. 15, 13. Sędź. 1, 20.
- ↑ 4 Moy. 34, 3.
- ↑ Ioz. 14, 13. Sędź. 1, 20.
- ↑ Sędź. 1, 10. 20.
- ↑ Ioz. 10, 38.
- ↑ Sędź. 1, 12.
- ↑ Ioz. 17, 9.
- ↑ Sędź. 1, 29.
- ↑ 4 Moy. 26, 29. 30.
- ↑ 4 Moy. 27, 1. r. 36, 11.
- ↑ Ioz. 16, 8.
- ↑ 2 Moy. 2, 29. 30.
- ↑ Ioz. 16, 10.
- ↑ 1 Moy. 48. 19.
- ↑ 4 Moy. 33, 54. Ioz. 14, 2. Przyp. 16, 33.
- ↑ Ioz. 15, 8.
- ↑ Ioz. 15, 6.
- ↑ 1 M. 49, 7.
- ↑ 1 Kron. 4, 28.
- ↑ 2 Moy. 21, 13. 4 M. 35, 11. 5 M. 19, 2.
- ↑ 5 Moy. 4, 43.
- ↑ 4 Moy. 35, 2. 3.
- ↑ Ioz. 14, 14. 1 Kron. 6, 56.
- ↑ 4 Moy. 35, 7.
- ↑ Ioz. 23, 14.
- ↑ 4 Moy. 32, 33. 5 Moy. 3, 12. r. 28, 8. Ioz. 13, 8.
- ↑ 4 Moy. 25, 3. 4. 5.
- ↑ Ioz. 7, 1.
- ↑ 4 Moy. 33, 53. 5 Moy. 6, 19. Ioz. 13, 6.
- ↑ 2 Moy. 23, 13. 5 Moy. 12, 3. Ier. 5, 7. Sofon. 1, 5.
- ↑ 5 Moy. 11, 22.
- ↑ 3 Moy. 26, 8. 2 Moy. 14, 14. r. 23, 27.
- ↑ 2 Moy. 23, 33. r. 34, 12. 4 Moy. 33, 35. 5 Moy. 7, 16.
- ↑ Ioz. 21, 45.
- ↑ 1 Moy. 11, 26. 27.
- ↑ 1 Moy. 21, 2.
- ↑ 1 Moy. 25, 24. 1 Moy. 36, 8.
- ↑ 2 Moy. 3, 10.
- ↑ 2 Moy. 12, 37.
- ↑ 2 Moy. 14, 2. 9.
- ↑ 5 Moy. 2, 7. r. 29, 5.
- ↑ 4 Moy. 21, 21. 5 Moy. 2, 32. Ioz. 10, 6.
- ↑ 4 Moy. 22, 2.
- ↑ Ioz. 3, 14.
- ↑ Ioz. 6, 1. r. 10, 1. r. 11, 4.
- ↑ 5 Moy. 7, 20.
- ↑ Ps. 44, 4.
- ↑ Sędź. 9, 6.
- ↑ Sędź. 2, 6.
- ↑ 1 Moy. 33, 19. r. 50, 25. 2 Moy. 13, 19.
 Księga Powtórzonego Prawa (całość) |
Księgi Iozuego (całość) | Księga Sędziów (całość)  |
|