Słownik etymologiczny języka polskiego/Indeks H
Brzmienie obce; Słowianie zastępywali h niemieckie przez ch w pożyczkach gockich, p. chleb. U nas z czasem pierwotne ch nabrało dźwięczności, i dziś na największym obszarze nie odróżnia się w wymowie h i ch; już podgórzanin W. Potocki nie wiedział, kiedy pisać h, a kiedy ch (w obcych słowach); niejedno dzisiejsze h zastąpiło też dawne ch, a z niem miesza się i f; słów, co pod h nie znajdziesz, patrz zatem niżej pod ch-. U Czechów i na Rusi (Małej i Białej) zajęło od 12.—13. wieku h miejsce g: głowa-hlawa, hołowa; to samo, ale w drobnych rozmiarach, objęło i nasz język, szczególniej w 16. w., gdzie bohaty, jeho i t. p. do wyjątków nie należą; lecz ustaliło się takie h tylko w nielicznych słowach; h- występuje i jako przydech, mianowicie przed -a, po narzeczach: hałun, hanyż, hułan; tego h tu nie uwzględniam, jako bez znaczenia dla etymologji. Jest więc trojakie h: obce, zachowane w pożyczkach, głównie niemieckich od 10. wieku; rodzime, zamiast ch lub g; ludowe: przydech.
hadrunk • hadry • haft • haj • hajdamak(a) • hajduk • hajtować • hak • hala • halabarda • halaspas • halerz • halka • halsztuk • hałaburda • hałas • hamał • haman • hamer • hamować • handel • hańba • haracz • haramza • harap • haraśny • harbuz • harc • hardy • harkot • harmider • harmonja • harnasz • harować • hart • harumpalcat • hasać • hasło • hawerz • hazuka • heban • hebel • heca • hecować • hej • hejnał • hekto- • hełm • hen • hengować • herb • herbata • heretyk • hergiewet • herold • herszt • het • hetka • hetman • hewdziec • hewer • hi- • Hiacynt • Hiszpania • hlak • hledzić • hładon • hoc, hops • hodować • hojny • Holandja • holować • hołd • hołoble • hołota • honor • hop • horda • horodniczy • hospodar • hoży • hrabia • hreczka • huba • huf • hufnal • huj • huk • hulać • humor • huncfot • hurkot • hurm • hurt • husarz • huspenina • hustem • huśtać • huta • huzno • hycel • hycnąć • hydzić • hyl • hymn • hynszt • hyr • hyra • hys