Strona:Wyznania świętego Augustyna.djvu/480

Ta strona została skorygowana.


Rozd. VI. Powieść o Potycyanie i ś. Antonim egipskim 
 201.
Rozd. VII. O mocném wzruszeniu jego duszy w czasie Potycyana powieści 
 204.
Rozd. VIII. Walczy z sobą wewnętrznie w ogrodzie w obec Alipiusza 
 206.
Rozd. IX. Dla czego rozkazowi umysłu ciało odrazu jest posłuszne, a dla czego umysł sprzeciwia się swojemu rozkazowi 
 208.
Rozd. X. Że w człowieku dwie są przeciwne sobie wole, ale dusza jedna 
 209.
Rozd. XI. Ostatnia utarczka jego ducha z ciałem 
 212.
Rozd. XII. Te wyrazy: Weź, czytaj; Weź czytaj; uważa jak Boskie upomnienie 
 215.


Rozd. I. Składa dzięki Bogu 
 219.
Rozd. II. Zrzeka się nauczania retoryki 
 220.
Rozd. III. Rozprawia o nawróceniu się do wiary ś. i o zgonie swych przyjaciół: Werekunda i Nebrydyusza 
 222.
Rozd. IV. Mieszka na wsi ze swemi przyjaciółmi, i zajmuje się pilnie czytaniem psalmów; boleść jego zębów zaraz po modlitwie ustaje 
 224.
Rozd. V. Oznajmia swój zamiar obywatelom Medyolanu 
 229.
Rozd. VI. Wraca do Medyolanu, przyjmuje chrzest z Alipiuszem przyjacielem i Adeodatem swoim synem, o którego rzadkim geniuszu i o śmierci namienia 
 230.
Rozd. VII. O wyjawieniu ciał świętych: Gerwazego i Protazego 
 231.
Rozd. VIII. O zgonie ś. Moniki i jéj wychowaniu 
 233.
Rozd. IX. O cnotach ś. Moniki 
 236.
Rozd. X. Rozmowa ś. Moniki z jéj synem o szczęściu wiecznego życia 
 239.
Rozd. XI. Ostatnie słowa świętéj Moniki 
 241.
Rozd. XII. Augustyn ponosi ciężki żal ze śmierci swéj matki 
 243.
Rozd. XIII. Modli się Bogu za matkę swoję 
 246.


Rozd. I. Unosi się sercem ku Bogu 
 251.
Rozd. II. Z głębi serca czyni swoje wyznanie 
 — 
Rozd. III. Przywodzi przyczynę, dla której to wyznaje, co łaska w nim zdziałała 
 252.
Rozd. IV. Jakiego spodziewa się pożytku z wyznań swoich 
 254.