Wyznania (Augustyn z Hippony, 1847)/Księga Dziesiąta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wyznania |
| Część | Księga Dziesiąta |
| Wydawca | Piotr Franciszek Pękalski |
| Data wyd. | 1847 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytecka |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Piotr Franciszek Pękalski |
| Tytuł orygin. | Confessiones |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cała Księga Dziesiąta Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
|
Rozd. I. Unosi się sercem ku Bogu 251. Rozd. II. Z głębi serca czyni swoje wyznanie — Rozd. III. Przywodzi przyczynę, dla której to wyznaje, co łaska w nim zdziałała 252. Rozd. IV. Jakiego spodziewa się pożytku z wyznań swoich 254.
Rozd. V. Człowiek nie poznaje zupełnie siebie samego 256. Rozd. VI. To wié z pewnością, że kocha Boga 257. Rozd. VII. Za pomocą zmysłów poznać Boga nie można 259. Rozd. VIII. Rozprawia o pamięci 260. Rozd. IX. Że nie postacie, ale rzeczywistość nauk zachowuje się w pamięci 263. Rozd. X. Nauki nie wchodzą do pamięci przez zmysły 264. Rozd. XI. Nabywać nauki zmysłem niepojmowane, jest to zgromadzać wiadomości po umyśle rozproszone 265. Rozd. XII. Że i matematyczne liczby, i wymiarów prawidła, zmysłami niepojmowane, pamięć w sobie obejmuje 266. Rozd. XIII. Pamięć obejmuje w sobie działania umysłu — Rozd. XIV. Pamięć o skłonności duszy 267. Rozd. XV. Jakim sposobem wystawiają się w pamięci nieobecne rzeczywistości 269. Rozd. XVI. Że i zapomnienie chowamy w pamięci, pojąć jednak trudno jakim sposobem 270. Rozd. XVII. Mija i potęgę pamięci, aby się rychléj zbliżył ku Bogu 272. Rozd. XVIII. Że tylko według zachowanego w pamięci obrazu stracony jego przedmiot znaleść można 273. Rozd. XIX. Jakim sposobem pamięć przypomina sobie rzecz zapomnianą 274. Rozd. XX. Szukać Boga jest jedno, co szukać życia szczęśliwego 275. Rozd. XXI. Jakim sposobem wyobrażenie wiecznéj szczęśliwości istnieć może w pamięci 276. Rozd. XXII. Bóg jest prawdziwą dla serca ludzkiego roskoszą 278. Rozd. XXIII. Ludzie naturalną miłością kochają prawdę, i wtedy jéj tylko nienawidzą, kiedy się przeciwi nagannym ich skłonnościom 278. Rozd. XXIV. Bóg znajduje się w pamięci, bo w niéj prawdę znajdujemy 280. Rozd. XXV. W którém ustroniu naszéj pamięci Bóg przebywa 281. Rozd. XXVI. Bóg jest prawdą, któréj radzą się ludzie 282. Rozd. XXVII. Rozczula swoje serce przed Bogiem — Rozd. XXVIII. Nędza ludzkiego życia 283. Rozd. XXIX. Łaska Boża jest podporą naszéj słabości 284. Rozd. XXX. O trojakiéj pokusie: roskoszy ciała, ciekawości oczu i dumie świata —
Rozd. XXXI. O roskoszy w potrawach, których jako łgarstwa zażywać powinniśmy 286. Rozd. XXXII. O powabie zapachów 290. Rozd. XXXIII. O roskoszy uszu, i o śpiewach kościelnych — Rozd. XXXIV. O roskoszy oczu 292. Rozd. XXXV. O ciekawości 295. Rozd. XXXVI. O pysze 298. Rozd. XXXVII. O skłonności jego serca ku nagannéj pochwale 300. Rozd. XXXVIII. Próżna chwała jest cnocie szkodliwa 303. Rozd. XXXIX. O upodobaniu w sobie samym — Rozd. XL. Krótki rys wszystkiego o czém w téj księdze mówił 304. Rozd. XLI. Co go od Boga oddalało 305. Rozd. XLII. Błądzili dumni, którzy się udawali do odrzuconych aniołów, jako do pośredników pomiędzy Bogiem i ludźmi 306. Rozd. XLIII. Sam tylko Jezus Chrystus prawdziwym jest Pośrednikiem 307.
|
