Biblia Wujka (1923)/Księga Wyjścia 31
I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
2 Otom wezwał mianowicie Bezeleela, syna Uryego, syna Hurowego, z pokolenia Judy,
3 I napełniłem go duchem Bożym, mądrością i rozumieniem i umiejętnością w każdem rzemieśle,
4 Ku wymyśleniu, co jedno może być urobiono ze złota i srebra i miedzi,
5 Marmuru i kamienia drogiego, i z rozliczności drzew.
6 I dałem mu towarzysza Ooliaba, syna Achisamech, z pokolenia Dan. A w serce każdego ćwiczonego dałem mądrość, aby uczynili wszystko, com ci rozkazał,
7 Przybytek przymierza, i skrzynię świadectwa, i ubłagalnią, która nad nią jest, i wszystko naczynie przybytkowe:
8 I stół i naczynia jego, lichtarz najczystszy z naczyniem jego, i ołtarze kadzenia,
9 I całopalenia, i wszystko naczynie ich, i umywalnią z podstawkiem jéj:
10 Szaty święte do służby Aaronowi kapłanowi i synom jego, aby odprawowali urząd swój w poświęconych.
11 Olejek pomazowania, i kadzenie z rzeczy wonnych w świątnicy: wszystko, com ci rozkazał, uczynią.
12 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: Mów synom Izraelowym, i rzeczesz do nich:
13 Patrzcie, abyście strzegli Szabatu mego; bo znamieniem jest między mną a między wami w rodzajach waszych: abyście wiedzieli, żem ja Pan, który was poświęcam. [1]
14 Strzeżcie Szabatu mego; święty bowiem jest wam: ktoby go zmazał, śmiercią umrze: ktoby weń czynił robotę, zginie dusza jego z pośrodku ludu swego.
15 Sześć dni będziecie czynić robotę: dnia siódmego Szabat jest, odpoczynienie święte Panu: każdy, ktoby w ten dzień co robił, umrze.
16 Niechaj strzegą synowie Izraelowi Szabatu i niech go święcą w swych rodzajach. Przymierze jest wieczne,
17 Między mną a syny Izraelowymi, i znamię wiekuiste; przez sześć dni bowiem uczynił Pan niebo i ziemię, a w siódmy od roboty przestał. [2]
18 I dał Pan Mojżeszowi, dokonawszy tych mów, na górze Synai dwie tablice świadectwa kamienne, pisane palcem Bożym. [3]