Biblia Wujka (1923)/Księga Wyjścia 21
Te są sądy, które im przełożysz.
2 Jeźli kupisz niewolnika Hebrejczyka, będzieć służył sześć lat: siódmego odejdzie wolny darmo.
3 Z jakąby suknią wszedł, z taką niech wynidzie: jeźli mając żonę, i żona wespół wynidzie. [1]
4 A jeźliby Pan jego dał mu żonę, i urodziłaby syny i córki: niewiasta i dzieci jéj będą Pana jego, a sam wynidzie z odzieniem swojem.
5 Jeźliby rzekł niewolnik: Miłuję Pana mego, i żonę, i dzieci, nie wynidę wolnym:
6 Stawi go Pan przed bogi, i będzie postawion do drzwi, i podwojów, i przekole ucho jego szydłem, i będzie mu niewolnikiem na wieki.
7 Jeźli kto przeda córkę swoję, żeby była sługą: nie wynidzie jako zwykły wychodzić niewolnice.
8 Jeźli się nie spodoba oczom pana swego, któremu dana była, odprawi ją: a ludowi obcemu przedać nie będzie miał mocy, jeźli ją wzgardzi.
9 Ale gdzieby ją synowi swemu poślubił, wedle obyczaju córek uczyni jéj.
10 A jeźli mu drugą weźmie, opatrzy pannie wesele: i szaty, zapłaty wstydu nie odmówi.
11 Jeźli trzech tych rzeczy nie uczyni, wynidzie darmo bez pieniędzy.
12 Kto uderzy człowieka, chcąc zabić, niechaj śmiercią umrze.
13 Ale ktoby zdradą nie czyhał, ale go Bóg podał w ręce jego: naznaczę tobie miejsce, na które ma uciec. [2]
14 Jeźliby kto umyślnie zabił bliźniego swego, i nasadziwszy się zdradą: od ołtarza mego oderwiesz go, aby umarł.
15 Ktoby uderzył ojca swego, albo matkę, niech śmiercią umrze.
16 Ktoby ukradł człowieka a przedałby go, przekonany w występku, niechaj śmiercią umrze.
17 Ktoby złorzeczył ojcu swemu, albo matce, śmiercią niechaj umrze.
18 Jeźliby się zwadzili mężowie, a uderzyłby jeden bliźniego swego kamieniem albo pięścią, a onby nie umarł, aleby leżał na łóżku: [3]
19 Jeźliby wstał, i chodziłby krom domu o lasce swojéj: nie winien będzie, któryby uderzył: wszakże tak, żeby roboty jego, i nakłady na lekarze nagrodził. [4]
20 Ktoby ubił niewolnika swego, albo niewolnicę laską, i umarliby w rękach jego: grzechu winien będzie.
21 Ale jeźli przez jeden dzień albo dwa żyw zostanie, nie będzie podległy karaniu; bo za pieniądze jego jest.
22 Jeźliby się powadzili mężowie, a uderzyłby który niewiastę brzemienną, tak żeby poroniła, ale sama żywa została: podlęże szkodzie, ileby mąż niewiasty zażądał: a rozsądzcy osądzą.
23 Ale gdzieby śmierć na nię zatem przyszła, odda duszę za duszę:
24 Oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę: [5]
25 Sparzelinę za sparzelinę, ranę za ranę, siność za siność.
26 Jeźliby kto uderzył w oko niewolnika swego, albo niewolnicę, i uczyniłby je jednookie, puści je wolno za oko, które wybił.
27 Jeźliby téż wybił ząb niewolnikowi, albo niewolnicy swojéj, tymże sposobem wolne je wypuści.
28 Jeźliby wół rogiem ubódł męża albo niewiastę, i umarliby, ukamionują go: i nie będą jeść mięsa jego, pan téż wołu nie będzie winien.
29 Ale jeźliby wół był rogobodziec od wczorajszego, i dziś trzeciego dnia, i oświadczyli się przed panem jego: a onby go nie zawarł, i zabiłby męża albo niewiastę: tedy i wołu ukamionują, i pana jego zabiją.
30 A jeźliby nagrodę włożono nań, da za duszę swoję cokolwiek zażądają.
31 Syna téż i córkę jeźli rogiem uderzy, takiemuż dekretowi podlęże.
32 Jeźli się na niewolnika i niewolnicę rzuci, trzydzieści syklów śrebra da Panu, a wół ukamionowan będzie.
33 Jeźliby kto otworzył studnię i wykopał, a nie nakryłby jéj, a wpadłby w nię wół albo osieł:
34 Pan studnie odda zapłatę bydląt, a co zdechło, jego będzie.
35 Jeźliby wół cudzy zranił wołu czyjego, a onby zdechł: przedadzą wołu żywego, i rozdzielą zapłatę: a mięso martwego między się podzielą.
36 Ale jeźli wiedział, że wół był rogobodźcą od wczorajszego, i dziś trzeciego dnia, a nie strzegł go Pan jego: odda wołu za wołu, a mięso weźmie całe.