Biblia Gdańska/List Ś. Pawła Apostoła do Tymoteusza wtóry (całość)

[1245]List S. Pawła Apostoła do Tymoteusza wtóry.

[1245]ROZDZIAŁ I.

 I. Napomina, żeby w urzędzie swym statecznie trwał 1 — 11. II. a żeby dla tego więzienia 12. III. albo dla inszych odpadania sobą nie trwożył 13 — 14. IV. a zleciwszy strzedz tego, czego mu się zwierzono 15. V. Onezyfora zaleca 16 — 18.
Paweł, Apostoł Iezusa Chrystusa przez wolą Bożą, według obietnicy żywota onego, który iest w Chrystusie Iezusie;
 2. Tymoteuszowi, miłemu^[1] synowi, niech będzie^[2] łaska, miłosierdzie i pokóy od Boga oyca, i Chrystusa Iezusa, Pana naszego.
 3. Dziękuię Bogu, któremu^[3] służę z przodków w czystém sumnieniu, że cię bez przestanku wspominam^[4] we proźbach moich, w nocy i we dnie,
 4. Żądaiąc cię widzieć, wspominaiąc na twoie łzy, abym był radością napełniony,
 5. Przywodząc sobie na pamięć [1246]onę, która w tobie iest, nieobłudną wiarę, która pierwéy mieszkała w babce twoiéy Loidzie, i w matce twoiéy Eynice, a pewienem, że i w tobie mieszka.
 6. Dla któréy przyczyny przypominamci, abyś wzniecał dar Boży, który w tobie iest przez włożenie rąk moich.
 7. Albowiem nie dał nam Bóg Ducha boiaźni,^[5] ale mocy i miłości i zdrowego zmysłu.
 8. Przetoż nie wstydź się za świadectwa Pana naszego, ani za mię więźnia iego, ale cierp złe z Ewangielią według mocy Bożéy,
 9. Który nas zbawił i powołał^[6] powołaniem świętém, nie według^[7] uczynków naszych, ale według postanowienia swego i łaski, która nam iest dana w Chrystusie Iezusie przed czasy wiecznymi,
 10. A teraz^[8] obiawiona iest przez okazanie się zbawiciela naszego Iezusa Chrystusa, który i śmierć zgładził, i żywot na iaśnią wywiódł i nieśmiertelność przez Ewangielią,
 11. Któréy iam iest postanowiony Kaznodzieią i Apostołem i Nauczycielem Poganów.^[9]
 II. 12. Dla któréy téż przyczyny te rzeczy cierpię; aleć się nie wstydzę, gdyż wiem, komum uwierzył, i pewienem, iż on mocen iest, tego, czego mi się powierzył, strzedz aż do onego dnia.
 III. 13. Zatrzymay wzór zdrowych słów, któreś odemnie słyszał, w wierze i w miłości, która iest w Chrystusie Iezusie.
 14. Strzeż^[10] dobrego pokładu przez Ducha świętego, który w nas mieszka.
 IV. 15. Wiesz to, iż mię odstąpili wszyscy, którzy są w Azyi, z których Fygellus i Hermogenes.
 V. 16. Niech da Pan miłosierdzie swoie Onezyforowemu domowi, iż mię często ochłodził, i za łańcuch móy się nie wstydził;
 17. Ale będąc w Rzymie, bardzo mię pilno szukał, i znalazł.
 18. Niech mu Pan da, aby znalazł miłosierdzie u Pana w on dzień; a ty lepiéy wiesz, iako mi wiele usługował w Efezie.

[1246]ROZDZIAŁ II.

 I. Stateczność w rycerzu Chrześciańskim zaleca 1. 2. II. biorąc przykład od żołnierzów 3 — 5. III. i od oraczów 6 — 14. IV. napomina, żeby słowem prawdy dobrze szafował 15 — 22. V. a przewrotnych przykłady miiaiąc 23. VI. żeby skromnie wszystko wykonywał 24 — 29.
Przetoż ty, synu móy! zmacniay się w łasce, która iest w Chrystusie Iezusie;
 2. A coś słyszał odemnie przed wielą świadków, tegoż się powierz wiernym ludziom, którzyby sposobni byli, i inszych nauczać.
 II. 3. Przetoż ty cierp złe, iako dobry żołnierz Iezusa Chrystusa.
 4. Żaden, który żołnierską służy, nie wikle się sprawami tego żywota, aby się temu, od którego za żołnierza przyięty iest, podobał.
 5. A choćby się téż kto potykal^[11], nie bywa koronowany, ieźliby się przystoynie nie potykał.
 III. 6. Oracz, który pracuie, ma nayprzód pożytki odbierać.
 7. Rozumiéy, co mówię, a Pan niech ci da we wszystkiém wyrozumienie.
 8. Pamiętay, iż Iezus Chrystus powstał z martwych, który iest z nasienia Dawidowego, według Ewangielii moiéy,
 9. W któréy cierpię złe, iakoby złoczyńca, aż do związek; aleć słowo Boże nie iest związane.
 10. Przetoż wszystko^[12] znoszę dla wybranych, aby i oni zbawienia dostąpili, które iest w Chrystusie Iezusie, z chwałą wieczną.
 11. Wierna iest ta mowa; albowiem ieźliśmy z nim^[13] umarli, z nim téż żyć będziemy.
 12. Ieźli cierpiemy, z nim téż [1247]królować będziemy, ieźli się go zapieramy, i on się nas zaprze.^[14]
 13. Ieźliśmy niewiernymi, on wiernym^[15] zostawa, i zaprzeć samego siebie nie może.
 14. Te rzeczy przypominay, oświadczaiąc przed obliczem Pańskiém, aby się nie wdawali w spory^[16] około słów, co ku niczemu nie iest pożyteczne, tylko ku podwróceniu tych, którzy słuchaią.
 IV. 15. Staray się, abyś się doświadczonym stawił Bogu robotnikiem, któryby się nie zawstydził, i któryby dobrze rozbierał słowo prawdy.
 16. A świeckim próżnomownościom^[17] czyń wstręt; albowiem postępuią ku większéy niepobożności,
 17. A mowa ich szérzy się iako kancer, (rak;) z których iest^[18] Hymeneusz i Filetus,
 18. Którzy względem prawdy celu uchybili, gdy powiadaią, iż się iuż stało zmartwychwstanie, i podwracaią wiarę niektórych.
 19. A wszakże mocny stoi grunt Boży, maiąc tę pieczęć: Zna Pan którzy są iego; i niech odstąpi od niesprawiedliwości wszelki, który mianuie imię Chrystusowe.
 20. A w wielkim domu^[19] nie tylko są naczynia złote i śrebrne, ale téż drewniane i gliniane, a niektóre ku uczciwości, drugie zasię ku zelżywości.
 21. Ieźliby tedy kto samego siebie oczyścił od tych rzeczy, będzie naczyniem ku uczciwości, poświęconym i użytecznym Panu, do wszelakiéy dobréy sprawy zgotowanym.
 22. Chroń się téż pożądliwości młodzieńskich, a naśladuy^[20] sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoiu, z tymi,^[21] którzy wzywaią Chrystusa z czystego serca.
 V. 23. Chroń się także gadek^[22] głupich i nieumieiętnych, wiedząc, iż rodzą zwady.
 VI. 24. Ale sługa Pański nie ma bydź swadliwy, lecz ma bydź układny przeciwko wszystkim, sposobny^[23] ku nauczaniu, złych cierpliwie znaszaiący;
 25. Któryby w cichości^[24] nauczał te, którzy się sprzeciwiaią, owaby im kiedy Bóg dał pokutę ku uznaniu prawdy,
 26. Aby obaczywszy się, wywikłali się z sidła diabelskiego, od którego poimani są ku czynieniu woli iego.

[1247]ROZDZIAŁ III.

 I. Mówi o wielkiéy ludzkiéy niezbożności czasów ostatnich 1 — 5. II. napomina Tymoteusza, aby się takich ludzi strzegł 5 — 8. III. dawa znać, że poszwankuią 9. IV. prowadzi go do tego, aby się tego trzymał, czego się od niego nauczył 10 — 17.
A to wiedz, iż w ostateczne^[25] dni nastaną czasy trudne.
 2. Albowiem będą ludzie sami siebie miłuiący, łakomi, chlubni,^[26] pyszni, bluźniercy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, niepobożni,
 3. Bez przyrodzonéy miłości, przymierza nietrzymaiący, potwarcy, niepowściągliwi, nieskromni, dobrych niemiłuiący.
 4. Zdraycy, skwapliwi, nadęci, roskoszy raczéy miłuiący niż miłuiący Boga;
 II. 5. Którzy maią kształt pobożności, ale się skutku iéy zaparli; i tych się chroń.
 6. Albowiem z tych są ci, którzy się wrywaią w domy, i poimane wiodą niewiastki grzechami obciążone, które uwodzą rozmaite pożądliwości;
 7. Które się zawsze uczą, a nigdy do znaiomości prawdy przyiść nie mogą.
 8. A iako Iannes i Iambres^[27] sprzeciwiali się Moyżeszowi, tak i ci sprzeciwiaią się prawdzie, ludzie rozumu skażonego, odrzuceni z strony wiary.
 III. 9. Ale nie postąpią daléy; albowiem głupstwo ich iawne będzie wszystkim, iako i onych było.
 IV. 10. Aleś ty doszedł nauki moiéy, sposobu żywota mego, przedsięwzięcia wiary, nieskwapliwości, miłości i cierpliwości, [1248] 11. Prześladowania, ucierpienia, które mię potkały^[28] w Antyochyi w Ikonium i w Listrzech, iakiem prześladowanie podeymował; a ze wszystkich wyrwał mię Pan.
 12. Aleć i wszyscy, którzy^[29] chcą pobożnie żyć w Chrystusie Iezusie, prześladowani będą.
 13. Lecz źli ludzie i zwodziciele postąpią w gorsze, iako zwodzący tak i zwiedzieni.
 14. Ale ty trway w tém, czegoś się nauczył, i czegoć powierzono, wiedząc, od kogoś się^[30] tego nauczył.
 15. A iż z dzieciństwa umiesz pisma święte, które cię mogą uczynić mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która iest w Chrystusie Iezusie.
 16. Wszystko pismo od^[31] Boga iest natchnione, i pożyteczne ku nauce, ku strofowaniu, ku naprawie, ku ćwiczeniu, które iest w sprawiedliwości;
 17. Aby człowiek Boży był doskonały, ku wszelkiéy sprawie dobréy dostatecznie wyćwiczony.

[1248]ROZDZIAŁ IV.

 I. Obowięzuie Tymoteusza do tego, aby pilnie Ewangielią opowiadał 1 — 5. II. Dał mu znać o bliskiéy śmierci swoiéy 6. III. ale tak, iż pewien był, że się iako zwyciężca do chwalebnéy korony śpieszy 7 — 22.
Ia tedy oświadczam się przed Bogiem i Panem Iezusem Chrystusem, który ma sądzić żywe i umarłe w sławném przyiściu swoiém i królestwie swoiém:
 2. Każ słowo Boże, nalegay w czas albo nie wczas, strofuy, grom i napominay ze wszelką cierpliwością i nauką.
 3. Albowiem przyidzie czas, gdy zdrowéy nauki nie ścierpią, ale według swoich pożądliwości zgromadzą sobie sami nauczyciele, maiąc świerzbiące uszy,
 4. A odwrócą uszy od prawdy, a ku baśniom ie obrócą.
 5. Ale ty bądź czułym we wszystkiém, cierp złe, wykonyway uczynek Kaznodziei, usługowania twego zupełnie dowodź.
 II. 6. Albowiem ia iuż bywam^[32] ofiarowany, a czas rozwiązania mego nadchodzi.
 III. 7. Dobrym bóy boiował, biegem^[33] wykonał, wiarem zachował;
 8. Zatym odłożona mi iest korona^[34] sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyiście iego.
 9. Staray się, abyś do mnie przyszedł rychło.
 10. Albowiem Demas mię opuścił, umiłowawszy ten świat i poszedł do Tessaloniki, Krescens do Galacyi, Tytus do Dalmacyi;
 11. Sam tylko Łukasz^[35] ze mną iest. Marka^[36] wziąwszy, przywiedź z sobą; bo mi iest bardzo pożyteczny ku posłudze.
 12. A Tychikam posłał do Efezu.^[37]
 13. Opończą, którąm zostawił w Troadzie u Karpusa, gdy przyidziesz, przynieś z sobą, i Księgi, zwłaszcza membrany.
 14. Aleksander^[38] kotlarz wiele mi złego wyrządził; niech mu Pan odda według uczynków iego.
 15. Którego i ty się strzeż; albowiem się bardzo sprzeciwił słowom naszym.
 16. W pierwszéy obronie moiéy żaden przy mnie nie stał, ale mię wszyscy opuścili; niech im to nie będzie przyczytano.
 17. Ale Pan przy mnie stał i umocnił mię, aby przez mię zupełnie utwierdzone było kazanie, a iżby ie słyszeli wszyscy Poganie, i byłem wyrwany z paszczęki lwiéy.
 18. A wyrwie mię Pan z każdego uczynku złego, i zachowa do królestwa swego niebieskiego; któremu chwała na wieki wieków. Amen.
 19. Pozdrów Pryszkę, i Akwilę, i dom^[39] Onezyforów.
 20. Erastus został w Koryncie, a Trofimam zostawił w Milecie chorego.
 21. Staray się, abyś przyszedł przed zimą. Pozdrawia cię Eybulus, [1249]i Pudens, i Linus, i Klaudya, i bracia wszyscy.
 22. Pan Iezus Chrystus niech będzie z duchem^[40] twoim. Łaska Boża niech będzie z wami. Amen.

1. Dzie. 16, 1.
2. Gal. 1, 3. 1 Tym. 1, 2.
3. Dzie. 22, 3. r. 23, 1. Rzym. 1, 9. Fil. 3, 3.
4. 1 Tess. 3, 10.
5. Rzym. 8, 15.
6. 1 Kor. 1, 2. Efez. 1, 4.
7. Tyt. 3, 5.
8. Rzym. 16, 25. Efez. 3, 9. Kol. 1, 26. Tyt. 1, 2. 1 Piot. 1, 20.
9. 1 Tym. 2, 7.
10. 1 Tym. 6, 20.
11.  Błąd w druku; powinno być – potykał.
12. Efez. 3, 13. Kol. 1, 24.
13. Rzym. 6, 5. 8. r. 8, 17.
14. Matt. 10, 33. Łuk. 9, 26. 1 Ian. 2, 22
15. Rzym. 3, 3. r. 11, 29.
16. Tyt. 3, 9.
17. 1 Tym. 4, 7. Tyt. 1, 14.
18. 1 Tym. 1, 20.
19. Rzym. 9, 21.
20. 1 Tym. 6, 11.
21. 1 Kor. 1, 2.
22. 1 Tym. 1, 4. r. 4, 7. r. 6, 4. Tyt. 3, 9.
23. 1 Tym. 3, 2.
24. Gal. 6, 1.
25. 1 Tym. 4, 1. 2 Piotr. 3, 3. Iudas. w. 18.
26. Rzym. 1, 30. 31.
27. 2 Moy. 7, 11.
28. Dzie. 13, 14. r. 14, 1.
29. Dzie. 14, 32.
30. 2 Tym. 2, 2.
31. 2 Piotr. 1, 21.
32. Fil. 2, 17. 2 Piotr. 1, 14.
33. Dzie. 20, 24.
34. 1 Kor. 9, 25.
35. Kol. 4, 14.
36. Kol. 4, 10.
37. Dzie. 20, 5.
38. 1 Tym. 1, 20.
39. 2 Tym. 1, 16.
40. Filem. w. 25.

List Ś. Pawła Apostoła do Tymoteusza pierwszy (całość)

List Ś. Pawła Apostoła do Tymoteusza wtóry (całość) Biblia Gdańska

List Świętego Pawła Apostoła do Tytusa (całość)