Biblia Gdańska/List pierwszy powszechny Ś. Iana Apostoła (całość)

[1278]List pierwszy powszechny S. Iana Apostoła.

[1278]ROZDZIAŁ I.

 I. O słowie oném wieczném, w którém iest żywot 1 — 4. II. i światłość, mówiąc 5 — 8. III. łaskę Bożą wiernym obiecuie, ieźliby pod ciężarem grzechów wzdychaiąc, do iego się miłosierdzia uciekali 9 — 19^[1].
Co było od początku, cośmy słyszeli, cośmy oczyma naszemi widzieli, i na cośmy patrzyli, i czego się ręce nasze dotykały, o Słowie żywota;
 2. (Bo żywot obiawiony iest, i widzieliśmy i świadczymy i zwiastuiemy wam on żywot wieczny, który był u oyca, i obijawiony nam iest.)
 3. Cośmy, mówię, widzieli i słyszeli, to wam zwiastuiemy, abyście i wy z nami społeczność mieli, a społeczność nasza aby była z oycem i z synem iego, Iezusem Chrystusem.
 4. A toć wam piszemy, aby radość wasza^[2] zupełna była.
 II. 5. A toć iest poselstwo, któreśmy słyszeli od niego, i zwiastuiemy wam: Iż Bóg iest^[3] światłość, a żadnéy ciemności w nim niemasz.
 6. Ieźlibyśmy rzekli, iż społeczność mamy z nim, a w ciemności chodzimy, kłamamy, a nie czynimy prawdy.
 7. A ieźli w światłości chodzimy, iako on iest w światłości, społeczność mamy między sobą, a krew Iezusa Chrystusa, syna iego, oczyścia^[4] nas od wszelkiego grzechu.
 8. Ieźlibyśmy rzekli, iż grzechu^[5] nie mamy, sami siebie zwodzimy, a prawdy w nas niemasz.
 III. 9. Ieźlibyśmy wyznali^[6] grzechy nasze, wiernyć iest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy, i oczyścił nas od wszelkiéy nieprawości.
 10. Ieźlibyśmy rzekli, żeśmy nie zgrzeszyli, kłamcą go czynimy, a słowa iego niemasz w nas.

[1278]ROZDZIAŁ II.

 I. Chrystus pośrzednik i przyczyńca 1. 2. II. znaiomość Boża się przez świętobliwość żywota pokazuie 3 — 11. III. która wszelkiego wieku ludziom służy 12 — 13. IV. Byle przy samym Chrystusie trwali 14. V. świat wzgardzić 15 — 17. VI. Antychrysta się strzedz 18 — 23. VII. przy poznanéy prawdzie statecznie trwać 24 — 29.
Dziatki moie! to wam piszę, abyście nie grzeszyli; i ieźliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u oyca, Iezusa Chrystusa sprawiedliwego;
 2. A on iest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale téż za grzechy^[7] wszystkiego świata.
 II. 3. A przez to wiemy, żeśmy go poznali, ieźli przykazania iego zachowywamy.
 4. Kto mówi: Znam go, a przykazania iego nie zachowywa, kłamcą iest, a prawdy w nim niemasz.
 5. Lecz ktoby zachował słowa iego, prawdziwie się w tym miłość Boża wykonała; przez to znamy, iż w nim iesteśmy.
 6. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien, iako on chodził, i sam także chodzić.
 7. Bracia! nie nowe przykazania^[8] wam piszę, ale przykazanie stare, któreście mieli od początku; a to stare przykazanie iest ono słowo, któreście słyszeli od początku.
 8. Zasię przykazanie nowe^[9] piszę wam, które iest prawdziwe w nim i w was, iż ciemność przemiia, a prawdziwa ona światłość iuż świeci.
 9. Kto mówi, iż iest w światłości, a brata swego nienawidzi, w ciemności iest aż dotąd.
 10. Kto miłuie brata swego, w światłości mieszka, i zgorszenia w nim^[10] niemasz.
 11. Lecz kto nienawidzi brata^[11] swego, w ciemności iest i w ciemność chodzi, a nie wie, gdzie idzie, iż ciemność zaślepiła oczy iego.
 III. 12. Piszę wam, dziatki! iż wam są odpuszczone grzechy dla imienia^[12] iego.
 13. Piszę wam, oycowie! żeście poznali tego, który iest od początku. Piszę wam, młodzieńcy! żeście zwyciężyli onego złośnika.
[1279] IV. 14. Piszę wam, dziateczki! żeście poznali oyca. Pisałem wam, oycowie! żeście poznali onego, który iest od początku. Pisałem wam, młodzieńcy! żeście mocni, a słowo Boże mieszka w was, a żeście zwyciężyli onego złośnika.
 V. 15. Nie miłuycie świata, ani tych rzeczy, które są na świecie; ieźli kto miłuye^[13] świat, niemasz w nim miłości oycowskiéy.
 16. Albowiem wszystko, co iest na świecie, iako pożądliwość ciała, i pożądliwość oczu i pycha żywota, toć nie iest z oyca, ale iest z świata.
 17. Swiatci przemiia, i pożądliwość iego; ale kto czyni wolą Bożą, trwa na wieki.
 VI. 18. Dziateczki! ostateczna godzina iest; a iakoście słyszeli, że Antychryst przyiść ma, i teraz wiele Antychrystów powstało, ztąd wiemy iż iest ostateczna godzina.
 19. Z nas wyszli, ale nie byli z nas; albowiem gdyby byli z nas, zostaliby byli z nami; ale wyszli^[14] z nas, aby obiawieni byli, iż wszyscy nie byli z nas.
 20. Ale wy macie pomazanie od onego Swiętego, i wiecie wszystko.
 21. Nie pisałem wam, przeto, żebyście prawdy nie znali, ale że ią znacie, a iż wszelkie kłamstwo nie iest z prawdy.
 22. Któż iest kłamcą? Azaż nie ten, który zapiera, iż Iezus nie iest Chrystusem? Ten iest Antychryst, który się zapiera oyca i syna.
 23. Każdy, co się zapiera syna, i oyca nie ma; a kto wyznawa syna, ma i oyca.
 VII. 24. Wy tedy, coście słyszeli od początku, to niechay w was zostawa; ieźliby w was zostawało, coście słyszeli od początku, i wy w synu i w oycu zostaniecie.
 25. A tać iest obietnica, którą on nam obiecał, to iest, żywot on wieczny.
 26. Tom wam napisał o tych, którzy was zwodzą.
 27. Ale to pomazanie któreście wy wzięli od niego, zostawa w was, a nie potrzebuiecie, aby was kto uczył; ale iako to pomazanie uczy was o wszystkiém, a iest prawdziwe, i nie iest kłamstwem, a iako was nauczyło, tak w nim zostaniecie.
 28. I teraz, dziateczki! zostańcie w nim, abyśmy, gdy się ukaże, ufanie mieli, a nie byli zawstydzeni od niego w przyiściu iego.
 29. Ponieważ wiecie, że on sprawiedliwy iest, wiedzcież téż, iż każdy, który czyni sprawiedliwość, z niego narodzony iest.

[1279]ROZDZIAŁ III.

 I. Zacność tego, że nas Bóg za syny swoie przyiął, zaleciwszy 1 — 6. II. nowość żywota dobrymi uczynkami wyświadczać każe 7 — 13. III. tego pewnym znakiem iest miłość 14 — 18. IV. i ufność w Bogu 19 — 24.
Patrzcie, iaką miłość dał nam oyciec, abyśmy dziatkami Bożemi nazwani byli. Dla tegoć świat nie zna nas, iż onego nie zna.
 2. Naymilsi! teraz dziatkami Bożemi iesteśmy, ale się ieszcze nie obiawiło, czém będziemy; lecz wiemy, iż gdy się on obiawi, podobni mu będziemy; albowiem uyrzymy go tak, iako iest.
 3. A ktokolwiek ma tę nadzieię w nim, oczyścia się, iako i on czysty iest.
 4. Każdy, co czyni grzech, ten i zakon przestępuie; albowiem grzech iest^[15] przestępstwo zakonu.
 5. A wiecie, iż się on obiawił, aby grzechy^[16] nasze zgładził, a grzechu w nim niemasz.
 6. Wszelki tedy, kto w nim mieszka, nie grzeszy; ale ktokolwiek grzeszy, nie widział^[17] go, ani go poznał.
 II. 7. Dziateczki!^[18] niechay was nikt nie zwodzi; kto czyni^[19] sprawiedliwość, sprawiedliwy iest, iako i on sprawiedliwy iest;
 8. Kto czyni grzech, z diabła^[20] iest; gdyż od początku diabeł grzeszy. Na to się obiawił syn Boży, aby zepsował uczynki diabelskie.
 9. Wszelki, co się narodził z Boga, grzechu nie czyni, iż nasienie iego [1280]w nim zostawa, i nie może grzeszyć, iż z Boga narodzony iest.
 10. Po tém poznać dziatki Boże i dzieci diabelskie. Wszelki, który nie czyni sprawiedliwości, nie iest z Boga, i który nie miłuie brata swego.
 11. Albowiem to iest poselstwo, któreście słyszeli od początku, abyśmy iedni drugie^[21] miłowali.
 12. Nie iako^[22] Kain, który był z tego złośnika, i zabił brata swego. A dla czegoż go zabił? Iż uczynki iego złe były, a brata iego sprawiedliwe.
 13. Nie dziwuycie się, bracia moi! ieźli was świat nienawidzi.
 III. 14. My wiemy, żeśmy przeniesieni z śmierci do żywota, iż miłuiemy bracią; kto nie miłuie brata, zostawa^[23] w śmierci.
 15. Każdy, co nienawidzi brata swego, mężobóycą iest; a wiecie, iż żaden mężobóyca niema żywota wiecznego w sobie zostawaiącego.
 16. Przez tośmy poznali miłość Bożą, iż on duszę swoię za^[24] nas położył; i myśmy powinni, kłaść duszę za bracią.
 17. A ktoby miał maiętność^[25] świata tego, i widziałby brata swego potrzebuiącego, a zawarłby wnętrzności swoie przed nim, iakoż w nim zostawa miłość Boża?
 18. Dziateczki moie! nie miłuymy słowem ani ięzykiem, ale uczynkiem i prawdą.
 IV. 19. A przez to poznawamy, iż z prawdy iesteśmy, i przed nim uspokoiemy serca nasze.
 20. Bo ieźliby nas potępiało serce nasze, daleko większy iest Bóg, niż serce nasze, i wie wszystko.
 21. Naymilsi! ieźliby serce nasze nas nie potępiało, ufanie mamy ku Bogu;
 22. I o cokolwiekbyśmy^[26] prosili, bierzemy od niego; bo przykazania iego chowamy, i to, co się podoba przed obliczem iego, czynimy.
 23. A toć iest przykazania^[27] iego, abyśmy wierzyli imieniowi syna iego Iezusa Chrystusa, i miłowali iedni drugich, iako nam^[28] przykazał.
 24. Bo kto chowa przykazania^[29] iego, w nim mieszka, o on téż w nim; a przez to^[30] znamy, iż mieszka w nas, to iest, z ducha, którego nam dał.

[1280]ROZDZIAŁ IV.

 I. Doświadczanie duchów 1 — 6. II. miłość S. iako prawdziwy powód i cel wszystkich rzeczy dobrych bydź ma 7 — 15. III. przykład Boży do miłości braterskiéy usługuie 16 — 21.
Naymilsi! nie każdemu duchowi wierzcie; ale doświadczaycie duchów, ieźli z Boga są. Bo wiele fałszywych Proroków wyszło na świat.
 2. Przez to poznawaycie Ducha Bożego: Wszelki duch, który wyznawa, iż Iezus Chrystus w ciele przyszedł, z Boga iest.
 3. Ale wszelki duch, który nie wyznawa, że Iezus Chrystus w ciele przyszedł, nie iest z Boga; ale ten iest on duch Antychrystusów, o którymeście słyszeli, iż idzie, i teraz iuż iest na świecie.
 4. Wy z Boga iesteście, dziateczki! i zwyciężyliście ie; iż większy iest ten, który w was iest, niż ten, który iest na świecie.
 5. Onić są z świata; przetoż o świecie mówią, a świat ich słucha.
 6. My z Boga^[31] iesteśmy. Kto zna Boga, słucha nas; kto nie iest z Boga, nie słucha nas. Przez to poznawamy ducha prawdy i ducha błędu.
 II. 7. Naymilsi! miłuymyż iedni drugie, gdyż miłość iest z Boga; i^[32] każdy, co miłuie, z Boga iest narodzony, i zna Boga.
 8. Kto nie miłuie, nie zna Boga; gdyż Bóg iest miłość.
 9. Przez to obiawiona iest^[33] miłość Boża ku nam, iż syna swego iednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy żyli przezeń.
 10. W tém iest miłość, nie iżbyśmy my umiłowali Boga, ale iż on [1281]umiłował nas, i posłał syna swego, aby był ubłaganiem^[34] za grzechy nasze.
 11. Naymilsi! ponieważ nas tak Bóg umiłował, i myśmy powinni iedni drugie miłować.
 12. Boga żaden^[35] nigdy nie widział; ale ieźli miłuiemy iedni drugie, Bóg w nas mieszka, a miłość iego doskonała iest w nas.
 13. Przez to poznawamy, iż w nim mieszkamy, a on w nas, iż z Ducha swego^[36] nam dał.
 14. A myśmy widzieli i świadczymy, iż oyciec posłał syna, aby był zbawicielem świata.
 15. Ktobykolwiek wyznał, iż Iezus iest synem Bożym, Bóg w nim mieszka, a on w Bogu.
 III. 16. I myśmyć poznali i uwierzyli o miłości, którą Bóg ma ku nam.
Bóg iest miłość; a kto mieszka w miłości, w Bogu mieszka, a Bóg w nim.
 17. W tém doskonała iest miłość Boża z nami, abyśmy ufanie mieli w dzień sądny, iż iaki on iest, tacy i my iesteśmy na tym świecie.
 18. Niemaszci boiaźni w miłości, ale miłość doskonała precz wyrzuca boiaźń; bo boiaźń ma udręczenie, a kto się boi, nie iest doskonały w miłości.
 19. My go miłuiemy, iż on nas pierwéy umiłował.
 20. Ieźliby kto rzekł: Miłuię^[37] Boga, a brataby swego nienawidział, kłamca iest; albowiem kto nie miłuie brata swego, którego widział, Boga, którego nie widział, iakoż może miłować?
 21. A toć rozkazanie mamy od niego, aby ten,^[38] co miłuie Boga, miłował i brata swego.]

[1281]ROZDZIAŁ V.

 I. Miłość braterska z wiarą złączona iest 1 — 9. II. wiara w Boga bez wiary w Chrystusa Pana bydź nie może 10 — 13. III. Tę wiarę maiących modlitwy Bóg wysłuchywa 14 — 17. IV. Tacy umyślnie nie grzeszą 18 — 21.
Wszelki, co wierzy, iż Iezus iest Chrystusem, z Boga się narodził; a wszelki, co miłuie tego, który urodził, miłuie i tego, który z niego iest narodzony.
 2. Przez to znamy, iż miłuiemy dziatki Boże, gdy Boga miłuiemy, i przykazania iego chowamy.
 3. Albowiem ta iest miłość Boża, abyśmy przykazania iego chowali; a przykazania iego^[39] nie są ciężkie.
 4. Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat; a to iest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza.^[40]
 5. Któż iest, co zwycięża świat, tylko kto wierzy, iż Iezus iest synem Bożym?
 6. Tenci iest, który przyszedł przez wodę i krew, Iezus Chrystus, nie w wodzie tylko, ale w wodzie i w krwi; a Duch iest, który świadczy, iż Duch iest prawda.
 7. Albowiem trzey są,^[41] którzy świadczą na niebie: Oyciec, Słowo, i Duch święty, a ci trzey iedno są.
 8. A trzey są, którzy świadczą na ziemi: Duch i Woda i krew, a ci trzey ku iednemu są.
 9. Ponieważ świadectwo ludzkie przyimuiemy, świadectwo Boże większe iest; albowiem to iest świadectwo Boże, które świadczył o synu^[42] swoim.
 II. 10. Kto wierzy^[43] w syna Bożego, ma świadectwo sam w sobie.] Kto nie wierzy Bogu, kłamcą go uczynił, iż nie uwierzył temu świadectwu, które Bóg świadczył o synu swoim.
 11. A toć iest świadectwo, iż nam Bóg dał żywot wieczny; a ten żywot iest w synu iego.
 12. Kto ma^[44] syna, ma żywot; kto niema syna Bożego, niema żywota.
 13. Te rzeczy napisałem wam, którzy wierzycie w imię syna Bożego, żebyście wiedzieli, iż^[45] macie żywot wieczny, i abyście wierzyli w imię syna Bożego.
 III. 14. A toć iest ufanie, które mamy do niego, iż ieźlibyśmy o co prosili według woli^[46] iego, słyszy nas.
[1282] 15. A ieźli wiemy, iż nas słyszy, o cokolwiekbyśmy prosili, tedy wiemy, iż mamy te rzeczy, o któreśmy go prosili.
 16. Ieźliby kto widział brata swego grzeszącego, grzechem nie na śmierć, niechże się modli za nim, a da mu Bóg żywot, to iest, grzeszącym nie na śmierć. Iestci grzech na^[47] śmierć, nie za tym, mówię, aby się kto modlił.
 17. Wszelka niesprawiedliwość^[48] iest grzech; ale iest grzech nie na śmierć.
 IV. 18. Wiemy, iż wszelki, który się z Boga^[49] narodził, nie grzeszy; ale który się narodził z Boga, zachowywa samego siebie, a on złośnik nie dotyka się go.
 19. Wiemy, iż z Boga iesteśmy; ale świat wszystek w złém położony iest.
 20. A wiemy, iż syn Boży przyszedł, i dał nam^[50] zmysł, abyśmy poznali onego prawdziwego Boga, i iesteśmy w onym prawdziwym, to iest, w synu iego Iezusie Chrystusie; tenci iest prawdziwy Bóg i żywot wieczny.
 21. Dziateczki! strzeżcie się bałwanów. Amen.

1.  Błąd w druku; powinno być – 10.
2. Ian. 15, 11.
3. Ian. 8, 12. Ian. 9, 5.
4. Żyd. 9, 14. 1 Piotr. 1, 19. Obiaw. 1, 5.
5. 1 Król. 8, 46. 2 Kron. 6, 36. Przyp. 20, 9.
6. Ps. 32, 5. Przyp. 28, 13. Dan. 9, 5. Matt. 3, 6. Dzie. 19, 18. Iakub. 5, 16.
7. 1 Ian. 1, 9. r. 3, 16.
8. 2 Ian. w. 5.
9. Ian. 13, 34.
10. Rzym. 14, 15.
11. 1 Ian. 3, 14. 15.
12. Łuk. 24, 47.
13. Iakub. 4, 4.
14. 1 Kor. 11, 18. 19.
15. 1 Ian. 5, 17.
16. Izai. 53, 5. 2 Kor. 5, 21. 1 Piotr. 2, 24.
17. 3 Ian. w. 11.
18. Ef. 5, 6.
19. 1 Ian. 2, 29.
20. Ian. 8, 44.
21. Matt. 22, 39. Ian. 13, 34. r. 15, 12.
22. 1 Moy. 4, 8.
23. Ian. 2, 11.
24. Ian. 15, 13. Efez. 5, 1. 2.
25. Łuk. 3, 11. Iakub. 2, 15. 16.
26. Matt. 21, 22. Ian. 14, 13. r. 15, 7. r. 16, 24. 1 Ian. 5, 14.
27. Ian. 6, 29.
28. Ian. 13, 34. r. 14, 12.
29. Ian. 14, 23.
30. 1 Ian. 4, 13.
31. Ian. 8, 47.
32. Ian. 8, 42.
33. Rzym. 5, 8. 1 Ian. 3, 16.
34. 1 Ian. 3, 2.
35. Ian. 1, 18. Kol. 1, 15. 1 Tym. 6, 16.
36. 1 Ian. 3, 24.
37. 1 Ian. 2, 4.
38. Matt. 22, 37. 39. Ian. 13, 34. r. 15, 12.
39. Matt. 11, 30.
40. 1 Kor. 15, 57.
41. Matt. 3, 16. Ian. 1, 35.
42. Matt. 3, 17. r. 17, 5.
43. Ian. 3, 16.
44. Ian. 3, 36.
45. Ian. 20, 31.
46. Ian. 3, 21. 22.
47. Matt. 12, 31. Mark. 3, 29. Łuk. 12, 10.
48. 1 Ian. 3, 4.
49. 1 Ian. 2, 9.
50. Łuk. 24, 45.

List wtóry powszechny Ś. Piotra Apostoła (całość)

List pierwszy powszechny Ś. Iana Apostoła (całość) Biblia Gdańska

List wtóry Świętego Iana Apostoła