Biblia Gdańska/List Ś. Pawła Apostoła do Tymoteusza pierwszy (całość)

[1241]List S. Pawła Apostoła do Tymoteusza pierwszy.

[1241]ROZDZIAŁ I.

 I. Wzór prawdziwego pasterza pokazuiąc, gdyż nayprzednieysza iest powinność iego uczyć 1 — 3. II. napomina, żeby niepotrzebne gadki opuściwszy, tego uczył 4. III. co do miłości wiary prowadzi 5 — 11. IV. a żeby go sobie kto lekce nie ważył, napomina 12 — 20.
Paweł, Apostoł Iezusa Chrystusa podług rozrządzenia Boga, zbawiciela naszego, i Pana Iezusa Chrystusa, który iest^[1] nadzieia nasza,
 2. Tymoteuszowi, własnemu^[2] synowi w wierze, niech będzie łaska, miłosierdzie, pokóy^[3] Boga od oyca naszego, i Chrystusa Iezusa Pana naszego.
 3. Iakom cię prosił, abyś został w Efezie, gdym szedł do Macedonii, patrzże abyś rozkazał niektórym, żeby inaczéy nie uczyli,
 II. 4. I nie bawili się baśniami i wywodami^[4] nieskończonemi rodzaiu, które więcéy sporów^[5] przynoszą, niż zbudowania Bożego, które w wierze zależy.
 III. 5. Lecz koniec przykazania iest^[6] miłość z czystego serca i z sumnienia dobrego i z wiary nieobłudnéy.
 6. Czego niektórzy iako celu^[7] uchybiwszy, obrócili się ku próżnomowności,
 7. Chcąc bydź nauczycielami zakonu, nie rozumieią ani tego, co mówią, ani co za pewne twierdzą.
 8. A wiemy, że dobry iest^[8] zakon, ieźliby go kto przystoynie używał,
 9. Wiedząc to, że sprawiedliwemu nie iest zakon postanowiony, ale niesprawiedliwym i niepoddanym, niepobożnym i grzesznikom, złośliwym i nieczystym, oycomordercom i matkomordercom, mężobóycom,
 10. Wszetecznikom, samcołożnikom, ludokradcom, kłamcom, krzywoprzysiężcom, i ieźli co innego iest przeciwnego zdrowéy nauce,
 11. Według chwalebnéy Ewangielii błogosławionego^[9] Boga, która mi iest zwierzona.
 IV. 12. Przetoż dziękuię temu, który mię umocnił, Chrystusowi Iezusowi, Panu naszemu, iż mię za wiernego osądził, na usługowanie postanowiwszy mię,
 13. Którym pierwéy był^[10] bluźnierzem i prześladowcą i gwałtownikiem; alem miłosierdzia dostąpił, bom to z niewiadomości^[11] czynił, będąc w niewierze.
 14. Lecz nader obfitowała łaska Pana naszego z wiarą i z miłością, która iest w Chrystusie Iezusie.
 15. Wierna iest ta mowa i wszelkiego przyięcia godna, iż Chrystus Iezus przyszedł^[12] na świat, aby grzészniki zbawił, z których iam iest pierwszy.
 16. Alem dla tego miłosierdzia dostąpił, aby na mnie pierwszym okazał Iezus Chrystus wszelką cierpliwość na przykład tym, którzy weń uwierzyć maią ku żywotowi wiecznemu.
 17. Przetoż Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, samemu mądremu Bogu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.]
 18. Toć rozkazanie zlecam, synu Tymoteuszu! abys według^[13] proroctw, które uprzedziły o tobie, boiował w nich on dobry^[14] bóy,
 19. Maiąc wiarę^[15] i dobre sumnienie, które niektórzy odrzuciwszy, szkodę podięli w wierze;
 20. Z których iest Hymeneus i^[16] Aleksander, którem oddał^[17] szatanowi, aby pokarani będąc, nauczyli się nie bluźnić.

[1242]ROZDZIAŁ II.

 I. W pospolitych modlitwach każe wszystkie stany Panu Bogu oddawać 1 — 7. II. wszystkich do modlitew upominawszy 8. III. w iakim ubiorze 9. 10. IV. i z iaką skromnością miałyby się niewiasty we zborze Pańskim stawiać, uczy 11 — 15.
Napominam tedy, aby przed wszystkiemi rzeczami czynione były proźby, modlitwy, przyczyny, i dziękowania za wszystkie ludzie;
 2. Za Króle i za wszystkie w przełożeństwie będące, abyśmy cichy i spokoyny żywot wiedli we wszelkiéy pobożności i uczciwości.
 3. Albowiem to iest rzecz dobra i przyiemna przed Bogiem, zbawicielem naszym,
 4. Który chce, aby wszyscy^[18] ludzie byli zbawieni, i ku znaiomości prawdy przyszli.
 5. Boć ieden iest Bóg, ieden także pośrzednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Iezus,
 6. Który dał samego siebie^[19] na okup za wszystkie, co iest świadectwem czasów iego.
 7. Na com ia iest^[20] postanowiony za Kaznodzieię i Apostoła, (prawdę mówię^[21] w Chrystusie, nie kłamam,) za nauczyciela Poganów w wierze i w prawdzie.
 II. 8. Chcę tedy, aby się mężowie modlili na każdém mieyscu, podnosząc czyste ręce bez gniewu i bez poswarku.
 III. 9. Także i niewiasty^[22] aby się ubiorem przystoynym ze wstydem i skromnością zdobiły, nie z trefionymi włosami, albo złotem, albo perłami, albo szatami kosztownemi,
 10. Ale (iako przystoi niewiastom, które się ozywaią do pobożności,) dobrymi uczynkami.
 IV. 11. Niewiasta niech się^[23] uczy w milczeniu ze wszelkiém poddaństwem.
 12. Bo niewieście nie pozwalam uczyć, ani władzy mieć nad mężem, ale aby była w milczeniu.
 13. Bo Adam pierwszy stworzony iest, potym Ewa.
 14. I Adam nie był^[24] zwiedziony, ale niewiasta zwiedziona będąc, przestępstwa przyczyną była.
 15. Lecz zbawiona będzie przez rodzenie dziatek, ieźliby została w wierze i w miłości i w świętobliwości z miernością.

[1242]ROZDZIAŁ III.

 I. Biskupy 1 — 7. II. i Dyakony Chrześciańskie, żony, dzieci i czeladkę ich opisawszy 8 — 14. III. kościołem ie Bożym nazywa 15. IV. Potém o samym Panu Chrystusie mówi 16.
Wierna iest ta mowa: Ieźli kto biskupstwa żąda, dobréy pracy żąda.
 2. Ale Biskup ma bydź nienaganiony, mąż iednéy^[25] żony, czuły, trzeźwy, poważny, gościnny, ku nauczaniu^[26] sposobny;
 3. Nie piianica wina, nie bitny, nie sprosnego zysku chciwy, ale słuszność miłuiący, nie swarliwy, nie łakomy;
 4. Któryby dom swóy dobrze rządził, któryby dziatki miał w posłuszeństwie ze wszelaką uczciwością;
 5. (Bo ieźliby kto nie umiał swego własnego domu rządzić, iakoż pieczą będzie miał o kościele Bożym?)
 6. Nie nowotny, aby będąc nadęty, nie wpadł w sąd potwarcy.
 7. Musi téż mieć świadectwo dobre od obcych, aby nie wpadlwpadł w hańbę i w sidło potwarcy.
 II. 8. Dyakonowie^[27] także maią bydź poważni, nie dwoistego słowa, nie piianicy wielu wina, nie chciwi sprosnego zysku,
 9. Maiący taiemnicę wiary^[28] w czystém sumnieniu.
 10. A ci téż niech będą pierwéy doświadczeni, zatém niech służą, ieźli są bez nagany;
 11. Żony także niech maią poważne, nie potwarliwe, trzeźwe, wierne we wszystkiém.
 12. Dyakonowie niech będą mężami iednéy żony, którzyby dziatki dobrze rządzili i własne domy.
 13. Albowiem którzyby dobrze służyli, stopień sobie dobry ziednaią i wielkie bezpieczeństwo w wierze, która iest w Chrystusie Iezusie.
[1243] 14. Toć tobie piszę, maiąc nadzieię, że w rychle przyidę do ciebie;
 III. 15. A ieźlibym omieszkał, abyś wiedział, iako się masz w domu Bożym sprawować, który iest kościołem Boga żywego, filarem i utwierdzeniem prawdy.
 IV. 16. A zaprawdę wielka iest taiemnica pobożności, że Bóg obiawiony iest w ciele, usprawiedliwiony iest w duchu, widziany iest od Aniołów, kazany iest Poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty iest wzgórę do chwały.

[1243]ROZDZIAŁ IV.

 I. Fałszywe nauki o małżeństwie i o brakowaniu w pokarmach 1 — 7. II. zaleca pobożność 8 — 12. III. i ustawiczne pisma świętego czytanie 12 — 15.
A Duch iawnie mówi, iż w ostateczne^[29] czasy odstaną^[30] niektórzy od wiary, słuchaiąc duchów zwodzących i nauk diabelskich,
 2. W obłudzie kłamstwo mówiących i piątnowane maiących sumnienie swoie;
 3. Zabraniaiących wstępować w małżeństwo, rozkazuiących wstrzymawać się od pokarmów, które Bóg stworzył ku przyimowaniu z dziękowaniem^[31] wierném, i tym, którzy poznali prawdę.
 4. Bo wszelkie stworzenie Boże dobre iest, a nic nie ma bydź odrzucono, co z dziękowaniem bywa przyimowano;
 5. Albowiem poświęcono bywa^[32] przez słowo Boże i przez modlitwę.
 6. To przekładaiąc braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Iezusa, wychowanym w słowach wiary i nauki dobréy, któréyś naśladował.
 7. A świeckich i babich^[33] baśni chroń się; ale się ćwicz w pobożności.
 II. 8. Albowiem cielesne ćwiczenie mało iest pożyteczne; lecz pobożność do wszystkiego iest pożyteczna, maiąc obietnicę^[34] żywota teraźnieyszego i przyszłego.
 9. Wierna to iest mowa, i wszelkiego przyięcia godna.
 10. Albowiem przeto téż pracuiemy i lżeni bywamy, że nadzieią^[35] mamy w Bogu żywym, który iest^[36] zbawicielem wszystkich ludzi, a naywięcéy wiernych.
 11. To przykazuy, i tego nauczay.
 12. Żaden młodością^[37] twoią niech nie gardzi; ale bądź przykładem^[38] wiernych w mowie, w obcowaniu w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.
 III. 13. Póki nie przyidę, pilnuy czytania, napominania i nauki.
 14. Nie zaniedbyway daru Bożego, który w tobie iest, któryć dany iest przez^[39] prorokowanie z włożeniem rąk^[40] Starszych.
 15. O tém rozmyślay, tém się zabawiay, aby postępek twóy iawny był wszystkim.
 16. Pilnuy samego siebie i nauczania, trway w tych rzeczach; bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchaią.

[1243]ROZDZIAŁ V.

 I. Sposób napominania każdego 1 — 4. II. o wdowach, które na ten czas do posługi kościelnéy obierane były 5 — 16. III. o starszych, i iakie na nie ma bydź baczenie 17 — 25.
Starszemu^[41] nie lay^[42], ale iako oyca napominay, młodsze iako bracią,
 2. Starsze niewiasty iako matki, młodsze iako siostry, ze wszelaką czystością.
 3. Wdowy miéy w uczciwości, które prawdziwie są wdowami.
 4. A ieźli która wdowa dzieci albo wnuczęta ma, niech się uczą pierwéy przeciwko domowi własnemu bydź pobożnemi, i wzaiem oddawać rodzicom: albowiem to iest rzecz chwalebna i przyiemna przed obliczem Bożém.
 III. 5. A która iest prawdziwie wdowa i osierociała, ma nadzieię w Bogu, i trwa w proźbach i w modlitwach w nocy i we dnie.
[1244] 6. Ale która w roskoszach żyie, ta żyiąc umarłą iest.
 7. To tedy rozkazuy, żeby były nienaganione.
 8. A ieźli kto o swoich, a naywięcéy o domowych starania niema, wiary się zaprzał, i gorszy iest niż niewierny.
 9. Wdowa niech będzie obrana, któraby nie miała mniéy sześćdziesiąt lat, która była żoną iednego męża,
 10. Maiąca świadectwo w dobrych uczynkach, ieźli dzieci wychowała, ieźli goście przyimowała, ieźli Swiętych nogi umywała, ieźli utrapionych wspomagała, ieźli każdego uczynku dobrego naśladowała.
 11. Wdów zasię młodszych chroń się; bo gdyby się zbestwiły przeciw Chrystusowi, chcą za mąż iść,
 12. Maiąc osądzenie, iż pierwszą wiarę odrzuciły;
 13. Owszem téż próżnuiąc uczą się, chodzić od domu do domu; a nie tylko są próżnuiące, ale téż świegotliwe, niepotrzebnemi rzeczami się bawiące, mówiąc, co nie przystoi.
 14. Chcę tedy, aby młodsze^[43] szły za mąż, dzieci rodziły, gospodyniami były; przeciwnikowi żadnéy przyczyny nie dawały ku obmowisku;
 15. Albowiem się iuż niektóre obróciły za szatanem.
 16. Przetoż, ieźli który wierny albo która wierna ma wdowy, niechże ie opatruie, a niech zbór nie będzie obciążony, aby tym, które są prawdziwie wdowy, dostarczyło.
 III. 17. Starsi, którzy się w przełożeństwie^[44] dobrze sprawuią, niech będą mieni za godne dwoiakiéy czci, a zwłaszcza ci, którzy pracuią w słowie i w nauce.
 18. Albowiem pismo^[45] mówi: Wołowi młocącemu nie zawiążesz gęby; i godzień^[46] iest robotnik zapłaty swoiéy.
 19. Przeciwko starszemu nie przyimuy skargi, chyba za dwiema albo trzema świadkami.
 20. A te, którzy grzeszą, strofuy przed wszystkimi, aby i drudzy boiaźń mieli.
 21. Oświadczam się przed^[47] Bogiem i Panem Iezusem Chrystusem, i przed Anioły wybranymi, abyś tych rzeczy przestrzegał, w osobach nie brakuiąc, nic nie czyniąc z przychylności.
 22. Ręku z prędka na nikogo nie wkładay, ani bądź uczęstnikiem cudzych grzechów; samego siebie czystym zachoway.
 23. Saméy wody więcéy nie piiay, ale używay po trosze wina dla żołądka twego i częstych chorób twoich.
 24. Grzechy niektórych ludzi przedtém są iawne, i uprzedzaią na sąd, a za niektórymi idą pozad.
 25. Także téż dobre uczynki przedtém są iawne; ale które są insze, utaić się niemogą.

[1244]ROZDZIAŁ VI.

 I. Opisuie powinności sług 1 — 9. II. i iako iest zarazą łakomstwo, pokazuie 10. III. do pobożności 11. IV. i w dobrém do stateczności napomina 12 — 16. V. nauki bogatym dawa 17 — 19. VI. przestrzega, żeby się nie parał z niepotrzebnemi naukami 20. 21.
Którzykolwiek słudzy są^[48] pod iarzmem, niech rozumieią, pany swe godne bydź wszelakiéy czci, aby imię Boże i nauka nie była bluźniona.
 2. A którzy maią pany wierne, niech nimi nie gardzą dla tego, iż są bracią, ale tym raczéy niech służą, iż są wierni i mili, dobrodzieystwa Bożego uczęstnicy. Tego nauczay i do tego upominay,
 3. Ieźli kto inaczéy uczy, a nie przystępuie do zdrowych mów Pana naszego Iezusa Chrystusa, i do téy nauki, która iest według pobożności,
 4. Taki nadęty iest, i nic nie umie, ale szaleie około^[49] gadek i sporów o słowa, z których pochodzi zazdrość, swar, złorzeczenia, złe podeyrzenia,
 5. Przewrotne ćwiczenia ludzi umysłu skażonego, i którzy pozbawieni są prawdy, którzy rozumieią, że pobożność iest zyskiem cielesnym; odstąpże od takich.
[1245] 6. A iestci wielki zysk pobożność z przestawaniem na swém;
 7. Albowiem niceśmy^[50] nie przynieśli na ten świat, bez pochyby że téż wynieść nic nie możemy;
 8. Ale maiąc żywność i odzienie, na tém przestawać mamy.
 9. Bo którzy chcą^[51] bogatymi bydź, wpadaią w pokuszenie i w sidło i w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości, które pogrążaią ludzi na zatracenie i zginienie.
 II. 10. Albowiem korzeń wszystkiego złego iest miłość pieniędzy, których niektórzy pragnąc, pobłądzili od wiary, i poprzebiiali się wielą boleści.
 III. 11. Ale ty, człowiecze Boży! chroń się takich rzeczy, a naśladuy sprawiedliwości, pobożności, wiary, miłości, cierpliwości, cichości.
 IV. 12. Boiuy on dobry bóy^[52] wiary, chwyć się żywota wiecznego, do któregoś téż powołany, i wyznałeś dobre wyznanie przed wielą świadków.
 13. Rozkazuięć^[53] przed Bogiem, który^[54] wszystko obżywia, i przed Chrystusem Iezusem, który oświadczył przed^[55] Pontskim Piłatem dobre wyznanie,
 14. Abyś zachował to przykazanie, będąc bez zmazy, bez nagany aż do obiawienia Pana naszego Iezusa Chrystusa,
 15. Które czasów swoich okaże on^[56] błogosławiony, i sam możny Król^[57] króluiących i Pan panuiących;
 16. Który sam ma nieśmiertelność, i mieszka w światłości nieprzystępnéy, którego nie widział^[58] żaden z ludzi, ani widzieć może; któremu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen.
 V. 17. Bogaczom w tym teraźnieyszym wieku rozkaż, aby nie byli wysokomyślnymi, ani nadziei pokładali^[59] w bogactwie niepewném, ale w Bogu żywym, który nam wszystkiego obficie ku używaniu dodawa;
 18. Aby innym dobre czynili, w uczynki dobre bogatymi byli, radzi dawali, a radzi udzielali,
 19. Skarbiąc sami sobie^[60] grunt dobry na przyszły czas, aby otrzymali żywot wieczny.
 VI. 20. O Tymoteuszu! strzeż tego,^[61] czegoć się powierzono, a brzydź się świecką^[62] próżnomownością i sprzeczaniem około fałszywie nazwanéy umieiętności,
 21. Która się niektórzy szczycąc z strony wiary, celu uchybili. Łaska niech będzie z tobą. Amen.

Pierwszy list do Tymoteusza napisany iest z Laodycei, która iest główném miastem Frygii Pakacyańskiéy.

1. Kol. 1, 27.
2. Dzie. 16, 1.
3. Gal. 1, 3.
4. 1 Tym. 4, 7. r. 6, 4. Tyt. 1, 14.
5. 1 Tym. 6, 4.
6. Rzym. 13, 10.
7. 1 Tym. 6, 4. 20.
8. Rzym. 7, 12.
9. 1 Tym. 6, 15.
10. Dzie. 9, 2.
11. r. 3, 17.
12. Matt. 9, 2. Mark. 2, 17.
13. 1 Tym. 4, 14.
14. 1 Tym. 6, 12.
15. 1 Tym. 3, 9.
16. 2 Tym. 4, 14.
17. 1 Kor. 5, 5.
18. 2 Piotr. 3, 9.
19. Gal. 1, 4.
20. 2 Tym. 1, 11.
21. Rzym. 9, 1.
22. 1 Piotr. 3, 1 — 3.
23. 1 Kor. 14, 34.
24. 1 Moy. 3, 6. 2 Kor. 11, 3.
25. Tyt. 1, 7.
26. 2 Tym. 2, 24.
27. Dzie. 6, 3. Tyt. 1, 7.
28. 1 Tym. 1, 19.
29. 2 Tym. 3, 1. 2 Piotr. 3, 3. Iuda. w. 18.
30. 2 Tess. 2, 3.
31. 1 Kor. 10, 30.
32. Dzie. 27, 34. 35.
33. 1 Tym. 1, 4. r. 6, 20. 2 Tym. 2, 23. Tyt. 1, 14.
34. 3 Moy. 26, 3. Ps. 34, 10.
35. Kol. 1, 5.
36. Tyt. 2, 11. r. 3, 4.
37. Tyt. 2, 15.
38. 1 Piotr. 5, 3.
39. 1 Tym. 1, 18.
40. 2 Tym. 1, 6.
41. 3 Moy. 19, 32.
42.  Błąd w druku; powinno być – łay.
43. 1 Kor. 7, 9.
44. Filip. 2, 29. 1 Tess. 5, 12, 13.
45. 5 Moy. 25, 4. 1 Kor. 9, 9.
46. Matt. 10, 10. Łuk. 10, 7.
47. 1 Tym. 6, 13.
48. Efez. 6, 5. Koloss. 3, 22. Tyt. 2, 9. 1 Piotr. 2, 18.
49. 1 Tym. 1, 4. 2 Tym. 2, 14.
50. Iob. 4, 21. Kazn. 5, 15.
51. Przyp. 15, 27. r. 28, 10.
52. 1 Tym. 1, 18.
53. 1 Tym. 5, 21.
54. 5 Moy. 32, 39. 1 Sam. 2, 6.
55. Matt. 27, 11. Ian. 18, 37.
56. 1 Tym. 1, 11.
57. Obiaw. 17, 14. r. 19, 16.
58. Ian. 1, 18. 1 Ian. 4, 20.
59. Łuk. 12, 15.
60. Matt. 6, 20. Łuk. 12, 33. r. 16, 9.
61. 2 Tym. 1, 14.
62. 1 Tym. 1, 4. r. 4, 7. 2 Tym. 2, 16. Tyt. 3, 9.

List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów wtóry (całość)

List Ś. Pawła Apostoła do Tymoteusza pierwszy (całość) Biblia Gdańska

List Ś. Pawła Apostoła do Tymoteusza wtóry (całość)