Biblia Gdańska/List pierwszy powszechny Ś. Piotra Apostoła (całość)

[1270]List pierwszy powszechny S. Piotra Apostoła.

[1270]ROZDZIAŁ I.

 I. Wysławia łaskę Bożą w Chrystusie nam pokazaną 1 — 6. II. którą przyimuiemy wiarą, a posiadamy nadzieią 7 — 9. III. o któréy Prorocy przepowiadali 10 — 14. IV. Upomina, aby wierni świat i pierwszy żywot swóy opuściwszy, Bogu się przypodobali 15 — 26.
Piotr, Apostoł Iezusa Chrystusa, przychodniom rozproszonym w Poncie, w Galacyi, w Kapadocyi, w Azyi, i w Bitynii;
 2. Wybranym według przeyrzenia Boga oyca przez poświęcenie Ducha, ku posłuszeństwu i pokropieniu krwi Iezusa Chrystusa. Łaska wam^[1] i pokóy niech się rozmnoży.
 3. Błogosławiony niech będzie^[2] Bóg i oyciec Pana naszego Iezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywéy przez zmartwychwstanie Iezusa Chrystusa od umarłych,
 4. Ku dziedzictwu nieskazitelnemu i niepokalanemu i niezwiędłemu, w niebiesiech dla was zachowanemu,
 5. Którzy mocą Bożą strzeżeni bywacie przez wiarę ku zbawieniu, które zgotowane iest, aby było obiawione czasu ostatecznego.
 6. W czém weselicie się teraz^[3] maluczko, (ieźliże potrzeba) zasmuceni w rozmaitych pokusach,
 II. 7. Aby doświadczenie wiary waszéy daleko droższe niż złoto, które ginie, którego iednak przez^[4] ogień doświadczaią, znalezione było wam ku chwale, i ku czci i ku sławie w obiawienie Iezusa Chrystusa,
 8. Którego^[5] nie widziawszy, miłuiecie; którego teraz nie widząc, wszakże weń wierząc, weselicie się radością niewymowną i chwalebną,
 9. Odnosząc koniec^[6] wiary waszéy, zbawienie dusz.]
 III. 10. O któré zbawieniu wywiadowali się i badali się Prorocy, którzy o téy łasce, która na was przyiść miała, prorokowali,
 11. Badaiąc się, na który albo na iaki czas obiawiał Duch Chrystusów, który w nich był, świadcząc pierwéy o utrapieniach, które miały przyiść na Chrystusa, i o wielkiéy zatém chwale.
 12. Którym obiawiono iest, iż nie^[7] samym sobie, ale nam tém usługowali, co wam teraz zwiastowano przez te, którzy wam kazali Ewangielią przez Ducha swiętego z nieba zesłanego, na które rzeczy pragną patrzyć Aniołowie.
 13. Przetoż przepasawszy biodra^[8] myśli waszéy, i trzeźwymi będąc, dośkonałą mieycie nadzieię ku téy łasce, która wam dana będzie w obiawienie Iezusa Chrystusa,
 14. Iako synowie posłuszni, którzy się nie przypodobywacie przeszłym w nieumieiętności waszéy pożądliwościom;
 IV. 15. Ale iako ten, który was powołał, święty iest, i wy bądźcie^[9] świętymi we wszelkiém obcowaniu,
 16. Dla tego, że napisano: Swiętymi^[10] bądźcie, iżem ia iest święty.
 17. A ponieważ oycem nazywacie tego, który bez^[11] braku osób każdego sądzi według uczynku, patrzcież, abyście w boiaźni czas pielgrzymowania waszego trawili,
 18. Wiedząc, iż nie^[12] skazitelnemi rzeczami, śrebrem albo złotém, wykupieni iesteście od marnego obcowania waszego, od oyców podanego,
 19. Ale drogą krwią, iako^[13] Baranka niewinnego i niepokalanego Chrystusa;
[1271] 20. Przeyrzanego przed założeniem^[14] świata, a obiawionego csasów^[15] ostatecznych dla was,
 21. Którzy przezeń wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych, i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieia wasza była w Bogu.
 22. Oczyściaiąc dusze wasze w posłuszeństwie prawdy przez Ducha świętego ku nieobłudnéy^[16] braterskiéy miłości, z czystego serca iedni drugie miłuycie uprzeymie,
 23. Odrodzeni będąc,^[17] nie z nasienia skazitelnego, ale z nieskazitelnego przez słowo Boże żywe i trwaiące na wieki.
 24. Ponieważ wszelkie ciało iest iako^[18] trawa, i wszelka chwała człowieka iako kwiat trawy; uwiędła trawa, i kwiat iéy opadł;
 25. Ale słowo Boże trwa na wieki. A toć iest słowo, które wam iest zwiastowane.

[1271]ROZDZIAŁ II.

 I. Upomina, aby żywot prowadzili, iaki na odrodzone należy 1 — 5. II. i aby ich wiara w Chrystusa nie słabiała 6 — 10. III. na ostatek do posłuszeństwa przeciwko przełożonym 11 — 20. IV. i do znoszenia ucisków przykładem Chrystusowym prowadzi 21 — 25.
Przetoż złożywszy^[19] wszelaką złość, i wszelaką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelakie obmowiska,
 2. Iako dopiero narodzone niemowiątka szczérego mleka słowa Bożego pożądaycie, abyście przez nie urośli,
 3. Ieźliście tylko skosztowali,^[20] że dobrotliwy iest Pan.
 4. Do którego przystępuiąc, do kamienia żywego, acz od ludzi odrzuconego, ale od Boga wybranego i kosztownego,
 5. I wy iako żywe kamienie buduycie się w dom duchowny, w kapłaństwo^[21] święte, ku ofiarowaniu duchownych^[22] ofiar, przyiemnych Bogu przez Iezusa Chrystusa.
 II. 6. A przetoż mówi^[23] pismo: Oto, kładę na Syonie kamień narożny węgielny, wybrany, kosztowny, a kto^[24] weń uwierzy, nie będzie zawstydzony.
 7. Wam tedy wierzącym iest uczciwością, ale nieposłusznym kamień, który odrzucili^[25] buduiący; ten się stał głową węgielną,
 8. I kamieniem obrażenia i opoką zgorszenia tym, którzy się obrażaią o słowo, niewierząc, na co téż wystawieni są.
 9. Ale wy iesteście rodzaiem wybranym, królewskiém kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnéy swoiéy światłości;^[26]
 10. Którzyście niekiedy byli nie^[27] ludem, aleście teraz ludem Bożym; którzyście niekiedy nie dostąpili byli miłosierdzia, aleście teraz miłosierdzia dostąpili.
 III. 11. Naymilsi! proszę was, abyście się iako przychodniowie i goście wstrzymywali od^[28] cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy,
 12. Obcowanie^[29] wasze maiąc poczciwe między Poganami, aby zamiast tego, w czém was pomawiaią iako złoczyńce, dobrym się uczynkom waszym przypatruiąc, chwalili Boga^[30] w dzień nawiedzenia.
 13. Bądźcież tedy poddani wszelkiemu ludzkiemu urzędowi dla Pana, bądź Królowi, iako naywyższemu,
 14. Bądź Przełożonym, iako od niego posłanym ku pomście źle czyniących, a ku chwale dobrze czyniących.
 15. Albowiem tak iest wola Boża; abyście dobrze czyniąc, usta zatkali nieumieiętności głupich ludzi.
 16. (Bądźcież) iako wolni, a nie [1272]iako^[31] ci, którzy wolność zasłoną złości maią, ale iako słudzy Boży.
 17. Wszystkie czciycie, braterstwo^[32] miłuycie, Boga się bóycie, Króla w uczciwości mieycie.
 18. Słudzy! bądźcie^[33] poddani panom we wszelakiéy boiaźni, nie tylko dobrym i bacznym, ale i dziwnym.
 19. Boć to iest łaska, ieźli kto dla sumnienia Bożego ponosi frasunki, cierpiąc bezwinnie.
 20. Bo cóż iest za chwała, ieźlibyście grzesząc, cierpliwie znosili, by was i pięściami bito? Ale ieźli dobrze^[34] czyniąc i cierpiąc znosicie, to iest łaska u Boga.]
 IV. 21. Albowiem na to téż powołani iesteście, ponieważ i Chrystus cierpiał za nas, zostawiwszy nam przykład, abyście naśladowali stóp iego.
 22. Który grzechu^[35] nie uczynił, ani znaleziona iest zdrada w uściech iego.
 23. Któremu gdy złoreczono^[36], nie odzłorzeczył; gdy cierpiał, nie groził, ale poruczył krzywdę temu, który sprawiedliwie sądzi.
 24. Który grzechy nasze^[37] na ciele swoiém zaniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, sprawiedliwości żyli, którego siniałością uzdrowieni iesteście.
 25. Albowiemeście byli iako^[38] owce błądzące; ale teraz iesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.]

[1272]ROZDZIAŁ III.

 I. Chrześciańskie małżonki mężów swych chuć i niewiernych lekce sobie ważyć nie maią 1 — 4. II. przykładem pobożnych małżonek 5 — 7. III. każdemu niewiernemu należące napominanie dawa 8 — 13. IV. wierni prześladowanie skromnie znosić 14. 15. V. i poczet wiary swoiéy wydawać maią 16 — 22.
Także i żony!^[39] bądźcie poddane mężom swoim, aby i ci, którzy nie wierzą słowu, przez pobożne obcowanie żon, bez słowa^[40] byli pozyskani,
 2. Obaczywszy czyste w boiaźni Bożéy obcowanie wasze.
 3. Których ochędostwo niech^[41] będzie nie ono zwierzchne, w splecieniu włosów, i obłożeniu się złotem, albo w ubieraniu się w szaty,
 4. Ale on skryty serdeczny człowiek, zależący w nieskażeniu cichego i spokoynego ducha, który iest przed obliczem Bożém kosztowny.
 II. 5. Albowiem tak niekiedy i one święte małżonki, które nadzieię miały w Bogu, zdobiły się, będąc poddane mężom swoim.
 6. Iako Sara była posłuszną Abrahamowi nazywaiąc^[42] go panem; któréy wy stałyście się córkami, gdy dobrze czynicie, nie boiąc się żadnego postrachu.
 7. Także i wy, mężowie! mieszkaycie z nimi^[43] umieiętnie, a iako mdleyszemu naczyniu niewieściemu oddawaycie uczciwość, iako téż spółdziedziczkom łaski żywota, aby się modlitwy wasze nie przerywały.
 III. 8. A na koniec wszyscy bądźcie^[44] iednomyślni, spółcierpiący doległości, braterstwo miłuiący, miłosierni i dobrotliwi,
 9. Nie oddawaiąc złego^[45] za złe, ani łaiania za łaiania, lecz przeciwnym obyczaiem dobrorzecząc, gdyż wiecie, iż na to powołani iesteście, abyście błogosławieństwo odziedziczyli.
 10. Albowiem kto chce żywot^[46] miłować i oglądać dni dobre, niech pohamuie ięzyka swego od złego, a usta iego niech nie mówią zdrady;
 11. Niech się odwróci^[47] od złego, a czyni dobre; niech szuka pokoiu, i ściga go.
 12. Albowiem oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwe, a uszy iego ku proźbie ich; lecz oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy czynią złe rzeczy.
 13. I któż iest, coby wam złe uczynił, ieźlibyście dobrego naśladowcami byli?
[1273] IV. 14. Ale chociażbyście téż^[48] cierpieli dla sprawiedliwości, błogosławieni iesteście; a strachu ich^[49] nie lękaycie się, ani trwożcie sobą, ale Pana Boga poświęcaycie w sercach waszych.]
 15. A bądźcie zawsze gotowi ku daniu odpowiedzi każdemu domagaiącemu się od was rachunku o téy nadziei, która w was iest, z cichością i z boiaźnią, maiąc^[50] sumnienie dobre;
 V. 16. Aby w tém, w czém was pomawiaią iako złoczyńce, zawstydzili się ci, którzy naganę dawaią waszemu dobremu obcowaniu w Chrystusie.
 17. Lepiéy bowiem iest, abyście dobrze czyniąc, ieźli się tak podoba woli Bożéy, cierpieli, niżeli źle czyniąc.
 18. Bo i Chrystus raz za grzechy^[51] cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwe, aby nas przywiódł do Boga, umartwiony będąc ciałem, ale ożywiony duchem;
 19. Przez którego i tym duchom, którzy są w więzieniu, przyszedłszy kazał,
 20. Którzy niekiedy nieposłuszni byli, gdy^[52] raz oczekiwała Boża cierpliwość za dni Noego, kiedy korab gotowano, w którym mało (to iest ośm) dusz zachowane są w wodzie.
 21. Czego teraz chrzest wzorem będąc, zbawia nas (nie składanie cielesnego plugastwa, ale obietnica spólna sumnienia dobrego u Boga,) przez zmartwychwstanie Iezusa Chrystusa,
 22. Który iest na prawicy Bożéy, szedłszy do nieba, podbiwszy sobie Anioły i zwierzchności i mocy.

[1273]ROZDZIAŁ IV.

 I. Przykład ucierpiénia Chrystusa Pana nam wystawiwszy, napomina nas, abyśmy się grzechów strzegli 1 — 6. II. Zaleca modlitwę 7. III. miłość 8. IV. gościnność 9. V. wierność w urzędzie 10. VI. służbę Bożą 11. VII. i cierpliwość dla imienia Pańskiego 12 — 19^[53]. VIII. karanie Boże się od domu iego zaczyna 17 — 19.
Ponieważ tedy Chrystus ucierpiał za nas w ciele, i wy téż tąż myślą bądźcie uzbroieni, że ten, co cierpiał w ciele, poprzestał grzechu,
 2. Aby iuż więcéy nie cielesnym pożądliwościom, ale woli Bożéy żył ostatek czasu w ciele.
 3. Albowiem dosyć nam, żeśmy^[54] przeszłego czasu żywota, popełniali lubości Poganów, chodząc w rozpustach, w pożądliwościach, w opilstwach, w biesiadach, w piiaństwach i sprosnych bałwochwalstwach.
 4. Przetoż, że się wy z nimi nie schadzacie na taką zbyteczną rozpustę, zda się im rzeczą obcą, i bluźnią to.
 5. Ci dadzą liczbę temu, który gotowy iest sądzić żywe i umarłe.
 6. Dla tego bowiem i umarłym kazano Ewangielią, aby sądzeni byli według ludzi z strony ciała, ale żyli według Boga duchem.
 II. 7. A wszystkiemuć się koniec przybliża.
 III. 8. Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom, a nadewszystko mieycie uprzeymą miłość iedni ku drugim; albowiem miłość^[55] zakryie mnóstwo grzechów.
 IV. 9. Gościnnymi^[56] bądźcie iedni ku drugim bez^[57] szemrania.
 V. 10. Każdy iako wziął^[58] dar, tak nim ieden drugiemu usługuycie, iako dobrzy szafarze rozlicznéy łaski Bożéy.
 VI. 11. Ieźli kto mówi, niech mówi^[59] iako wyroki Boże; ieźli kto posługuie, niech to czyni iako z siły, któréy Bóg dodawa, aby we wszystkiém chwalony był Bóg przez Iezusa Chrystusa, któremu należy chwała i panowanie na wieki wieków. Amen.]
 VII. 12. Naymilsi! niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, iakoby co obcego na was przychodziło;
 13. Ale raduycie się z tego, żeście uczęstnikami^[60] ucierpienia [1274]Chrystusowego, abyście się i w obiawienie chwały iego z radością weselili.
 14. Ieźli was lżą dla imienia^[61] Chrystusowego, błogosławieni iesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony.
 15. A żaden z was^[62] niech nie cierpi iako mężobóyca, albo złodziéy, albo złoczyńca, albo iako w cudzy urząd się wtrącaiący.
 16. Lecz ieźli cierpi iako Chrześcianin, niech się nie wstydzi, owszem niech chwali Boga w téy mierze.
 VIII. 17. Albowiem czas iest, aby się sąd począł^[63] od domu Bożego; a ponieważ nayprzód zaczyna się^[64] od nas, iakiż będzie koniec tych, co są nieposłuszni Ewangielii Bożéy?
 18. A ponieważ sprawiedliwy^[65] ledwie zbawiony będzie, niezbożny i grzeszny gdzież się okaże?
 19. Przetoż i ci, którzy cierpią według woli Bożéy, niechay iemu, iako wiernemu stworzycielowi, poruczaią dusze swoie, dobrze czyniąc.

[1274]ROZDZIAŁ V.

 I. Starszych, aby wiernie służyli kościołowi Bożemu, i nie panowali nad nim 1 — 4. II. młodszych, aby starszym poddanymi 5. III. a wszystkich, aby się uniżali 6. 7. IV. trzeźwymi i czuynymi będąc 8. V. odpór daiąc szatanowi, napomina 9 — 14.
Starszych, którzy są między wami, proszę ia spółstarszy^[66] i świadek ucierpienia Chrystusowego, i uczęstnik chwały, która ma bydź obiawiona:
 2. Paście^[67] trzodę Bożą, która iest między wami, oglądaiąc iéy nie poniewolnie, ale dobrowolnie; nie dla sprosnego zysku, ale ochotnym umysłem;
 3. Ani iako panuiąc nad dziedzictwem Pańskiém, ale wzormi^[68] będąc trzody.
 4. A gdy się okaże ono Książę pasterzów, odniesiecie niezwiędłą^[69] koronę chwały.
 II. 5. Także, młodsi! bądźcie poddani starszym,^[70] a wszyscy iedni drugim bądźcie poddani. Pokorą bądźcie wewnątrz ozdobieni, gdyż Bóg pysznym się^[71] sprzeciwia, a pokornym łaskę dawa.
 III. 6. Uniżaycież się tedy^[72] pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył czasu swego.
 7. Wszystko staranie wasze^[73] wrzuciwszy nań, gdyż on ma pieczą o was.
 IV. 8. Trzeźwymi bądźcie, czuycie; albowiem przeciwnik wasz diabeł, iako lew^[74] ryczący, obchodzi, szukaiąc, kogoby pożarł.
 V. 9. Któremu dawaycie odpór, mocni będąc w wierze, wiedząc, iż się takoweż ucierpienia nad braterstwem waszém, które iest na świecie, wykonywaią.
 10. A Bóg wszelkiéy łaski, który nas powołał do wiecznéy chwały swoiéy w Chrystusie Iezusie, gdy maluczko^[75] ucierpicie, ten niech was doskonałymi uczyni, utwierdzi, umocni i ugruntuie;
 11. Iemu niech będzie chwała^[76] i panowanie na wieki wieków. Amen.]
 12. Przez Sylwana, wam wiernego brata, iako rozumiem, krótkom pisał, napominaiąc i świadcząc, iż ta iest prawdziwa łaska Boża, w któréy stoicie.
 13. Pozdrawia was spółwybrany zbór, ten, który iest w Babylonie, i^[77] Marek, syn móy.
 14. Pozdrówcie iedni^[78] drugich w pocałowaniu miłości. Pokóy niech będzie wam wszystkim, którzyście w Chrystusie Iezusie. Amen.

1. Gal. 1, 3. 2 Piotr. 1, 2.
2. 2 Kor. 1, 3.
3. 2 Kor. 4, 17. 1 Piotr. 5, 10.
4. Przy. 17, 3.
5. Ian. 20, 29. 2 Kor. 5, 7.
6. Rzym. 6, 22.
7. Ian. 4, 38.
8. Łuk. 12, 35. Efez. 6, 14.
9. Łuk. 1, 75. 2 Kor. 7, 1.
10. 3 Moy. 11, 44. r. 19, 2. r. 20, 7.
11. 2 Kor. 19, 7. Iob. 34, 19. Dzie. 10, 34. Rzym. 2, 21. Gal. 2, 6. Efez. 6, 9. Kol. 3, 25.
12. Mark. 10, 45. 1 Kor. 6, 20. r. 7, 23.
13. Żyd. 9, 14. 1 Ian. 1, 7. Obiaw. 1, 3.
14. Rzym. 16, 25. Efez. 3, 9. Koloss. 1, 26.
15.  Błąd w druku; powinno być – czasów.
16. Rzym. 12, 10. 1 Piotr. 2, 17.
17. Iak. 1, 18.
18. Ps. 102, 12. Ps. 103, 15. Izai. 40, 6. Iak. 1, 10.
19. Rzym. 6, 4. Efez. 4, 22. Koloss. 3, 8. Żyd. 12, 1.
20. Ps. 34, 9.
21. Obiaw. 1, 6.
22. Rzym. 12, 1.
23. Izai. 28, 16. Rzym. 9, 33.
24. Ps. 2, 12. Przyp. 16, 20. Izai. 30, 18. Ier. 17, 7.
25. Ps. 118, 22. Matt. 21, 42. Dzie. 4, 11. Izai. 8, 14.
26. 2 Moy. 19, 6. Izai. 61, 6.
27. Rzym. 9, 25.
28. Rzym. 13, 13.
29. Filip. 2, 15.
30. Matt. 5, 16. 1 Piotr. 3, 16.
31. Gal. 5, 13.
32. Rzym. 12, 10.
33. Efez. 6, 5. Kol. 3, 22. Tyt. 2, 9.
34. Matt. 5, 10. Łuk. 6, 22.
35. Izai. 53, 9. 2 Kor. 5, 21. 1 Ian. 3, 5.
36.  Błąd w druku; powinno być – złorzeczono.
37. Izai. 53, 4. 5.
38. Izai. 53, 6.
39. Efez. 5, 22. Kol. 3, 18.
40. 1 Kor. 7, 16.
41. 1 Tym. 2, 9. Tyt. 2, 3.
42. 1 Moy. 18, 12.
43. 1 Kor. 7, 3.
44. Rzym. 15, 5. Filip. 3, 16.
45. Przyp. 20, 22. Matt. 5, 39. Rzym. 12, 17. 1 Tess. 5, 15.
46. Ps. 34, 13.
47. Izai. 1, 16.
48. Matt. 5, 10. 2 Piotr. 2, 20.
49. Izai. 8, 12. Matt. 10, 26.
50. 1 Piotr. 12, 2.
51. Rzym. 5, 6. Żyd. 9, 28.
52. 1 M. 6, 7. 14. r. 7, 1. Matt. 24, 37. Łuk. 17, 26.
53.  Błąd w druku; powinno być – 16.
54. Efez. 4, 17. 18.
55. Przyp. 10, 12. Iak. 5, 20.
56. Rzym. 12, 13.
57. Filip. 2, 14.
58. Rzym. 12, 6. 7. 8.
59. Ier. 23, 28.
60. 2 Kor. 4, 10. Filip. 3, 10. 1 Piotr. 1, 7.
61. Matt. 5, 10. Łuk. 6, 22.
62. 1 Piotr. 2, 19. r. 3, 17.
63. Ier. 25, 29. Ezech. 9, 6.
64. Łuk. 23, 31.
65. Przyp. 11, 31.
66. Łuk. 24, 48.
67. Dzie. 20, 28.
68. 1 Tym. 4, 12.
69. 2 Tym. 4, 8.
70. Rzym. 12, 10.
71. Iob. 22, 29. Przyp. 3, 34. r. 29, 23.
72. Łuk. 14, 11. r. 18, 14. Iak. 4, 6. 7.
73. Ps. 55, 23. Matt. 6, 25. Łuk. 12, 22.
74. Iob. 1, 7. r. 2, 2. Łuk. 22, 31.
75. 2 Kor. 4, 17. 1 Piotr. 1, 6.
76. Efez. 3, 21. 2 Tym. 4, 18.
77. Dzie. 12, 12. 25.
78. Rzym. 16, 16. 2 Kor. 13, 12.

List powszechny Świętego Iakuba Apostoła (całość)

List pierwszy powszechny Ś. Piotra Apostoła (całość) Biblia Gdańska

List wtóry powszechny Ś. Piotra Apostoła (całość)