Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy (całość)

[1235]List Swiętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy.

[1235]ROZDZIAŁ I.

 I. Dziękowanie im przekłada 1 — 3. II. a żeby znali, że to płonie z łaski Bożéy, cokolwiek w nich godnego chwały opowiada 4 — 7. III. i to, że inszym byli ku przykładowi, napomina 8 — 10.
Paweł i Sylwan i Tymoteusz zborowi Tessaloniceńskiemu w Bogu oycu i w Panu Iezusie Chrystusie. Łaska^[1] wam i pokóy niech będzie od Boga oyca naszego, i od Pana Iezusa Chrystusa.
 2. Dziękuiemy^[2] Bogu zawsze za was wszystkich, wzmiankę czyniąc o was w modlitwach naszych,
 3. Bez przestanku przypominaiąc skuteczną onę wiarę waszę, i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieię w Panu naszym Iezusie Chrystusie przed Bogiem i oycem naszym,
 II. 4. Wiedząc, bracia umiłowani od Boga; wybranie wasze,
 5. Gdyż Ewangielia nasza^[3] nie była u was tylko w mowie, ale téż i w mocy, i w Duchu świętym, i we wszelkiém upewnieniu, iako wiecie, iakimiśmy byli między wami dla was.
 6. A wyście się naśladowcami naszymi i Pańskimi stali, przyiąwszy słowo we wszelkiém uciśnieniu z radością Ducha świętego,
 7. Tak, żeście się wy stali za wzór wszystkim wierzącym w Macedonii i w Achai.
 III. 8. Albowiem od was się rozgłosiło słowo Pańskie, nie tylko w Macedonii i w Achai, ale się téż rozeszła na wszelkie mieysce wiara wasza, która iest w Bogu, tak iż nam nie trzeba, o tém co mówić,
 9. Ponieważ oni sami oznaymuią o was, takie było przyiście nasze do was, i iakoście się nawrócili do Boga od bałwanów; abyście służyli Bogu żywemu i prawdziwemu,
 10. I oczekiwali syna iego z niebios, którego^[4] wzbudził od umarłych, to iest Iezusa, który nas wyrwał od^[5] gniewu przyszłego.

[1235]ROZDZIAŁ II.

 I. Pokazuie, z iaką Tessalonicensom szczérością Ewangielią opowiadał 1 — 4. II. a iż ani zysku 5. III. ani chwały swoiéy szukał 6 — 9. IV. tego ich świadectwem dowodzi 10 — 16. V. Życzy sobie widzieć sie rychło z nimi 17 — 20.
Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyiście nasze do was nie było próżne;^[6]
 2. Ale chociaśmy i przedtym^[7] cierpieli i zelżeni byli (iako wiecie) w mieście Filippiech, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym w opowiadaniu u was Ewangielii Bożéy z wielkim boiem.
 3. Albowiem napominanie nasze nie było^[8] z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
 4. Ale iako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielia, tak mówimy, nie iako ludziom się^[9] podobaiąc, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
 II. 5. Albowiem nigdyśmy nie używali^[10] mowy pochlebnéy, iako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg iest^[11] świadkiem;
 III. 6. Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam bydź ciężkimi, iako Apostołowie^[12] Chrystusowi;
 7. Aleśmy byli skromnymi między wami, iako gdy mamka odchowywa dziatki swoie.
 8. Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożéy, ale téż i dusz naszych dla tego, iżeście nam miłymi byli.
 9. Albowiem pamiętacie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie^[13] robiąc, abyśmy żadnego z [1236]was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielią Bożą.
 IV. 10. Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
 11. Iakoż wiecie, żeśmy każdego z was, iako oyciec dziatki swoie, napominali i cieszyli,
 12. I oświadczali się, abyście chodzili godnie^[14] Bogu który was powołał do swego królestwa i do chwały.
 13. Przetoż i my dziękuiemy Bogu^[15] bez przestanku, iż przyiąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyięliście, nie iako słowo ludzkie, ale (iako w prawdzie iest,) iako słowo Boże, które téż skuteczne iest w was, którzy wierzycie.
 14. Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w Zydowskiéy ziemi, w Chrystusie Iezusie; boście i wy téż cierpieli od ziemków waszych, iako i^[16] oni od Żydów,
 15. Którzy i Pana Iezusa zabili, i swoie własne Proroki, i nas wygnali, a Bogu się nie podobaią, i wszystkim ludziom są przeciwni,
 16. Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nie gniew aż do końca.
 V. 17. Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie^[17] sercem, tém pilnieyśmy się starali oglądać oblicze wasze^[18] z wielką żądością.
 18. Dla tegośmy chcieli przyiść do was (zwłaszcza ia Paweł, i raz i drugi: ale nam^[19] przekaził szatan.
 19. Albowiem któraż iest nadzieia nasza, albo radość, albo korona^[20] chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego Iezusa Chrystusa w przyiście iego?
 20. Wy zaiste iesteście chwałą naszą i^[21] radością.

[1236]ROZDZIAŁ III.

 I. Oświadcza miłość swoię tém, iż do nich Tymoteusza posłał 1 — 5. II. z szczęśliwego powodzenia ich się cieszy 6 — 11. III. modlitwą zamyka 12. 13.
Przeto nie mogąc dłużéy znosić, upodobało się nam, abyśmy sami w Ateniech^[22] zostali.
 2. I posłaliśmy Tymoteusza,^[23] brata naszego i sługę Bożego i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowéy, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszéy.
 3. Aby się żaden nie poruszał^[24] w tych uciskach; gdyż sami wiecie, żeśmy na to wystawieni.
 4. Albowiem gdyśmy byli u was, opowiadaliśmy wam, żeśmy mieli bydź uciśnieni, iakoż się téż to stało, i wiecie o tém.
 5. Dla tego i ia nie mogąc tego dłużéy znosić, posłałem go, abym się dowiedział o wierze waszéy, by was snadź nie kusił ten, co kusi, a nie była daremna praca nasza.
 II. 6. Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł, i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszéy, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądaiąc nas widzieć, tak iako i my was.
 7. Dla tego pocieszeni iesteśmy, bracia! z was w każdém^[25] utrapieniu i potrzebie naszéy przez wiarę waszę;
 8. Bo teraz my żyiemy, ieźli wy stoicie^[26] w Panu.
 9. Albowiem iakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, którém się weselimy dla was przed Bogiem naszym?
 10. W nocy i we dnie bardzo^[27] się gorliwie modląc, abyśmy oglądali oblicze wasze, i dopełnili niedostatków wiary waszéy.
 11. Lecz sam Bóg i oyciec nasz, i Pan nasz Iezus Chrystus niech wyprostuie drogę naszę do was;
 III. 12. A was Pan niech pomnoży i obfituiącymi uczyni w miłości iednego ku drugiemu, i ku wszystkim iako i nas ku wam,
 13. Aby utwierdzone były serca^[28] [1237]wasze nienaganione w świętobliwości przed Bogiem i oycem naszym na przyiście Pana naszego Iezusa Chrystusa ze wszystkimi Swiętymi iego.

[1237]ROZDZIAŁ IV.

 I. Napomina do świętobliwości żywota 1 — 8. II. i do zobopólnéy miłości 9 — 12. III. broni im pogańskiego smutku 13. 14. IV. sposób zmartwychwstania naszego opisawszy 15 — 18.
A daléy mówiąc, bracia! prosimy^[29] was i napominamy przez Pana Iezusa, iakoście przyięli od^[30] nas, iakobyście sobie mieli postępować i Bogu się podobać, abyście tém więcéy obfitowali;
 2. Gdyż wiecie, iakieśmy wam rozkazania dali przez Pana Iezusa.
 3. Albowiem ta iest wola^[31] Boża, to iest, poświęcenie wasze, żebyście się powściągali^[32] od wszeteczeństwa;
 4. A żeby umiał każdy z was naczyniem swoiém władać w świętobliwości i w uczciwości,
 5. Nie w namiętności żądzy, oako i^[33] Poganie, którzy nie znaią Boga;
 6. I aby nikt nie uciskał^[34] i nie oszukiwał w żadnéy sprawie brata swego; bo Pan iest zemścicielem tego wszystkiego, iakośmy wam przed tém powiadali i oświadczali.
 7. Bo nas nie powołał Bóg^[35] ku nieczystości, ale ku poświęceniu.
 8. A przetoż kto to odrzuca, nie odrzuca człowieka, ale Boga, który nam téż dał^[36] Ducha swego świętego.]
 II. 9. A o miłości braterskiéy nie potrzeba^[37] wam pisać; boście wy sami od Boga nauczeni, abyście miłowali iedni drugich.
 10. Albowiem téż to czynicie przeciwko wszystkiéy braci, którzy są we wszystkiéy Macedonii; ale was napominamy, bracia! iżbyście tém więcéy obfitowali,
 11. I pilnie się starali, abyście spokoynymi byli i rzeczy swoich pilnowali i pracowali^[38] własnemi rękami swemi, iakośmy wam przykazali;
 12. Abyście uczciwie chodzili przed obcymi, a w niczém abyście nie mieli niedostatku.
 III. 13. A niechcę, bracia! abyście wiedzieć nie mieli o tych, którzy zasnęli, iżbyście się nie smucili, iako i drudzy, którzy nadziei nie maią.
 14. Albowiem ieźli wierzymy, iż Iezus umarł i zmartwychwstał, tak Bóg i te, którzy zasnęli w Iezusie, przywiedzie z nim.
 IV. 15. Boć to wam powiadamy słowem Pańskiém, że my,^[39] którzy żywi pozostaniemy do przyiścia Pańskiego, nie uprzedzimy onych, którzy zasnęli.
 16. Gdyż sam Pan z okrzykiem, z głosem^[40] Archanielskim i z trąbą Bożą zstąpi z nieba, a pomarli w Chrystusie powstaną naypierwéy.
 17. Zatym my żywi, którzy pozostaniemy, wespołek z nimi zachwyceni będziemy w obłokach naprzeciwko Panu na powietrze, a tak zawsze z Panem będziemy.
 18. Przetoż pocieszaycie iedni drugich témi słowy.]

[1237]ROZDZIAŁ V.

 I. Niepotrzebne o czasie przyiścia Pańskiego badania ganiąc 1 — 3. II. napomina, żeby na to przyiście zawsze byli gotowi 6 — 10. III. potym do inszych cnót wiedzie 11 — 28.
A o czasach i o chwilach, bracia! nie potrzebuiecie, aby wam pisano.
 2. Albowiem sami dostatecznie wiecie, iż on dzień Pański iako złodziéy^[41] w nocy, tak przyidzie.
 3. Bo gdy mówić będą: Pokóy i bespieczeństwo! tedy na nie nagłe zginienie przyidzie, iako ból na niewiastę brzemienną, a nie uydą.
 4. Lecz wy, bracia! nie iesteście w ciemności, aby was on dzień iako złodziéy zachwycił.
[1238] 5. Wszyscy wy iesteście synowie światłości i synowie dnia; nie iesteśmy synowie nocy ani ciemności.
 II. 6. Przeto nie śpiymy^[42] iako i insi, ale^[43] czuymy, i bądźmy^[44] trzeźwymi.
 7. Albowiem którzy śpią, w nocy śpią, a którzy się upiiaią, w nocy się upiiaią.
 8. Lecz my synami dnia będąc, bądźmy trzeźwymi, oblekłszy się^[45] w pancerz wiary i miłości, i w przyłbicę nadziei zbawienia.
 9. Gdyż Bóg nie postawił nas ku gniewu, ale ku nabyciu zbawienia przez Pana naszego Iezusa Chrystusa,
 10. Który^[46] umarł za nas, abyśmy, lub czuiemy lub śpiemy, wespołek z nim żyli.
 III. 11. Przetoż napominaycie iedni drugich, i buduycie ieden drugiego, iako i czynicie.
 12. A prosimy was, bracia! abyście poznali te, którzy pracuią między wami, i którzy są przełożonymi waszymi w Panu, i napominaią was;
 13. Abyście ie iak naybardziéy miłowali dla ich pracy; pokóy téż zachowaycie między sobą.
 14. A prosimy was, bracia! napominaycie te, którzy nie stoią^[47] w rządzie, cieszcie boiaźliwe, znaszaycie^[48] słabe, nieskwapliwymi bądźcie przeciwko wszystkim;
 15. Patrzcie, aby kto złém^[49] za złe komu nie oddawał; ale zawsze dobrego naśladuycie, i sami między sobą i ku wszystkim.
 16. Zawsze się raduycie.
 17. Bez przestanku się modlcie.
 18. Za wszystko^[50] dziękuycie; albowiem tać iest wola Boża w Chrystusie Iezusie przeciwko wam.
 19. Ducha nie zagaszaycie.
 20. Proroctw lekce niepoważaycie.
 21. Wszystkiego^[51] doświadczaycie, a co iest dobrego, tego się trzymaycie.
 22. Od wszelakiego podobieństwa złości się wstrzymywaycie.
 23. A sam Bóg pokoiu niech was zupełnie^[52] poświęci; a cały duch wasz, i dusza, i ciało niech będą bez nagany na przyiście Pana naszego Iezusa Chrystusa zachowane.
 24. Wiernyć iest^[53] ten, który was powołał, który téż to uczyni.
 25. Bracia! modlcie się za nami.
 26. Pozdrówcie bracią^[54] wszystkę z pocałowaniem świętém,
 27. Poprzysięgam was przez Pana, aby ten list przeczytany był^[55] wszystkiéy braci świętéy.
 28. Łaska Pana naszego Iezusa Chrystusa niech będzie z wami. Amen.

Ten list pierwszy do Tessalonicensów napisany iest z Aten.

1. Gal. 1, 3.
2. Rzym. 1, 8. Efez. 1, 16. Fil. 1, 3. Kol. 1, 3. 4. 2 Tess. 1, 3.
3. 1 Kor. 2, 4.
4. 1 Kor. 6, 14.
5. Rzym. 5, 9.
6. 1 Tess. 1, 9.
7. Dzie. 16, 22.
8. 2 Kor. 7, 2.
9. Gal. 1, 10.
10. 1 Kor. 2, 1.
11. 2 Kor. 1, 23.
12. 1 Kor. 9, 1. 2.
13. Dzie. 20, 34. 1 Kor. 4, 12. 2 Tess. 3, 8.
14. Ef. 4, 1. Filip. 1, 27. Kol. 1, 10.
15. Ef. 1, 16.
16. Żyd. 10, 34.
17. 1 Kor. 5, 3. Kol. 2, 5.
18. Rzym. 1, 11.
19. Rzym. 1, 13. r. 15, 22.
20. 2 Kor. 1, 14.
21. Filip. 4, 1.
22. Dzie. 17, 15.
23. Dzie. 16, 1.
24. Efez. 3, 13.
25. 2 Kor. 7, 4.
26. Filip. 4, 1.
27. Rzym. 1, 10. 2 Tym. 1, 3. 4.
28. 1 Kor. 1, 8. 1 Tess. 5, 23.
29. 1 Kor. 1, 10.
30. Efez. 4, 1. r. 5, 8. Kol. 4, 5.
31. Rzym. 12, 2. Efez. 5, 17.
32. Dzie. 15, 20.
33. Efez. 4, 17.
34. 1 Kor. 6, 8.
35. 1 Kor. 1, 2.
36. 1 Kor. 7, 40.
37. Ian. 13, 34. r. 15, 12. 1 Ian. 3, 23.
38. Efez. 4, 28. 2 Tess. 3, 10.
39. 1 Kor. 15, 51.
40. Matt. 24, 31. 1 Kor. 15, 52.
41. Matt. 24, 43. 2 Piotr. 3, 10. Obiaw. 3, 3. r. 16, 15.
42. Rzym. 13, 11.
43. Łuk. 21, 36.
44. Rzym. 13, 13.
45. Efez. 6, 17.
46. 2 Kor. 5, 15.
47. 2 Tess. 3, 15.
48. Rzym. 14, 1. 3. Gal. 6, 2.
49. Przy. 20, 22. Matt. 5, 39. Rzym. 12, 17. 1 Piotr. 3, 9.
50. Efez. 5, 20.
51. 1 Ian. 4, 1.
52. 1 Kor. 1, 8. 1 Tess. 3, 13.
53. 1 Kor. 1, 9.
54. Rzym. 16, 16. 1 Kor. 16, 20.
55. Kol. 4, 16.

List świętego Pawła Apostoła do Kolossensów (całość)

List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów pierwszy (całość) Biblia Gdańska

List Świętego Pawła Apostoła do Tessalonicensów wtóry (całość)