Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Efezów (całość)

Poniżej znajduje się List Świętego Pawła Apostoła do Efezów w całości. Jeżeli chcesz skorzystać z tekstu podzielonego na rozdziały przejdź tutaj.


Biblia Gdańska - Nowy Testament

Mt - Mk - Łk - J - Dz - Rz - 1 Kor - 2 Kor - Ga - Ef - Flp - Kol - 1 Tes - 2 Tes - 1 Tm - 2 Tm - Tt - Flm - Hbr - Jk - 1 P - 2 P - 1 J - 2 J - 3 J - Jud - Ap


List Swiętego Pawła Apostoła do Efezów.


ROZDZIAŁ I.


I. Po pozdrowieniu pisze o Bożém ludzi z łaski wybraniu 1 — 4. II. i o przysposobieniu za syny 5. 6. III. Pokazuie, zkąd zbawienie płynie 7. 8. IV. a iż to głęboka taiemnica 9 — 15. V. Prosi, żeby ie do zupełnéy tego wiadomości i Chrystusa znaiomości Bóg przywieść raczył 16 — 23.
Paweł, Apostoł Iezusa Chrystusa przez wolą Bożą, Swiętym, którzy są w Efezie, i wiernym w Chrystusie Iezusie.[1]
2. Łaska wam i pokóy niech będzie od Boga, oyca naszego, i Pana Iezusa Chrystusa.
3. Błogosławiony niech będzie[2] Bóg i oyciec Pana naszego Iezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił wszelkiém błogosławieństwem duchowném w niebieskich rzeczach w Chrystusie;
4. Iako nas wybrał w nim[3] przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i nienaganionymi przed oblicznością iego w miłości.
II. 5. Który nas przenaznaczył ku przysposobieniu za syny przez Iezusa Chrystusa dla siebie samego, według upodobania woli swoiéy,
6. Ku chwale sławnéy łaski swoiéy, którą nas udarował[4] w onym umiłowanym;]
III. 7. W którym mamy odkupienie przez krew iego, to iest odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski iego,
8. Którą hoynie pokazał przeciwko nam we wszelkiéy mądrości i rostropności.
IV. 9. Oznaymiwszy nam taiemnicę woli swoiéy według upodobania swego, które był postanowił w samym sobie;
10. Aby w rozrządzeniu zupełności czasów w iedno[5] zgromadził wszystkie rzeczy w Chrystusie, i te, które są na niebiesiech, i te, które są na ziemi;
11. W nim, mówię, w którymeśmy i do działu przypuszczeni, przenaznaczeni będąc według postanowienia tego, który sprawuie wszystko według rady woli swoiéy;
12. Abyśmy my byli ku chwale sławy iego, którzyśmy pierwéy nadzieię mieli w Chrystusie;
13. W którym i wy nadzieię macie, usłyszawszy słowo prawdy, to iest Ewangielią zbawienia waszego, przez którą téż uwierzywszy, iesteście zapieczętowani Duchem[6] onym świętym obiecanym,
14. Który iest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytéy własności, ku chwale sławy iego.
15. Przetoż i ia usłyszawszy o téy[7] wierze, którą macie w Panu Iezusie, i o miłości ku wszystkim Swiętym,
V. 16. Nie przestawam dziękować[8] za was, wzmiankę czyniąc o was w modlitwach moich,
17. Aby Bóg Pana naszego Iezusa Chrystusa, oyciec on chwały, dał wam Ducha mądrości i obiawienia ku poznaniu samego siebie;
18. A żeby oświecił oczy myśli waszéy, abyście wiedzieli która iest nadzieia powołania iego, i które iest bogactwo chwały dziedzictwa iego w Swiętych;
19. I która iest ona przewyższaiąca wielkość mocy iego przeciwko nam, którzy wierzymy według skutecznéy mocy[9] siły iego,
20. Któréy dokazał w Chrystusie, gdy go wzbudził od umarłych,[10] i posadził na prawicy swoiéy na niebiesiech,
21. Wysoko nad wszystkie księstwa i zwierzchności, i mocy, i państwa, i nad wszelkie imię, które się mianuie, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym;
22. I wszystko poddał[11] pod nogi iego, a onego dał za głowę[12] nad wszystkim kościołowi,
23. Który iest ciałem iego, i pełnością tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

ROZDZIAŁ II.


I. Żeby wielkość łaski Bożéy obiaśnił, przywodzi im na pamięć 1 — 4. II. iż skazani będąc na potępienie 5 — 7. III. z łaski zbawieni są 8 — 12. IV. i bliskimi sie Boga stali 13 — 15. V. za przeiednaniem przez Chrystusa uczynioném 16. VI. a przez Ewangielią ogłoszoném 17 — 22.
I was ożywił, którzyście byli umarli w upadkach i w grzechach,[13]
2. W którycheście niekiedy[14] chodzili według zwyczaiu świata tego, i według książęcia, który ma władzą na powietrzu, ducha tego, który teraz iest skuteczny w synach niedowiarstwa.
3. Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, iako i drudzy.
4. Lecz Bóg, który iest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiéy miłości swoiéy, którą nas umiłował,
II. 5. I gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem, (gdyż łaską[15] zbawieni iesteście.)
6. I pospołu z nim wzbudził, i pospołu z nim posadził na niebiesiech w Chrystusie Iezusie,
7. Aby okazał w przyszłych wiekach ono nader obfite bogactwo łaski swoiéy, z dobrotliwości swoiéy przeciwko nam w Chrystusie Iezusie.
III. 8. Albowiem łaską iesteście zbawieni przez wiarę, i to nie iest z was, dar to Boży iest;
9. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
10. Albowiem czynem iego iesteśmy, stworzeni w Chrystusie Iezusie ku uczynkom dobrym, które przed tém Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.
11. Przetoż pamiętaycie, że wy niekiedy będąc Poganami w ciele, którzyście byli zwani nieobrzeską od onych, które zwano obrzeską w ciele, która się ręką dzieie;
12. Iżeście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od społeczności Izraelskiéy, i obcymi od umów[16] obietnicy, nadziei nie maiący i bez Boga na świecie.
IV. 13. Ale teraz w Chrystusie Iezusie wy, którzyście niekiedy byli dalekimi, staliście się bliskimi przez krew Chrystusowę.
14. Albowiem on iest pokoiem naszym, który oboie iednym uczynił, i śrzednią ścianę, która była przegrodą, rozwalił,
15. Nieprzyiaźń, to iest zakon[17] przykazań, który zależał w ustawach, skaziwszy przez ciało swoie, aby dwu stworzył w samym sobie w iednego nowego człowieka, czyniąc pokóy;
V. 16. I poiednał obudwu w iedném ciele z Bogiem przez krzyż, zgładziwszy nieprzyiaźń przezeń.
VI. 17. I przyszedłszy opowiedział pokóy[18] wam, którzyście dalekimi, i którzyście bliskimi.
18. Albowiem przezeń mamy przystęp[19] obie stronie w iednym Duchu do oyca.
19. A przetoż iuż więcéy nie iesteście gośćmi i przychodniami, ale spółmieszczaninami Swiętych i domownikami Bożymi,
20. Zbudowani na fundamencie Apostołów i Proroków, którego iest gruntownym węgielnym kamieniem[20] sam Iezus Chrystus,
21. Na którym wszystko budowanie wespół spoione roście w kościół święty w Panu;
22. Na którym téż i wy się wespół buduiecie, abyście byli mieszkaniem Bożém w Duchu świętym.]

ROZDZIAŁ III.


I. Apostoł dla tego od Żydów wiele ucierpiał, że taiemnicę o powołaniu Poganów z rozkazania Bożego zwiastował 1 — 12. II. Potym upomina Efezów, żeby dla prześladowania nie ustawali w powołaniu swoiém 13. III. Prosi Boga, żeby im dał zrozumieć, iaka iest miłość Chrystusa Pana 14 — 21.
Dla tego ia Paweł iestem więźniem Chrystusa[21] Iezusa za was Pogany;
2. Ieźliście tylko słyszeli o udzieleniu łaski Bożéy, która mi iest dana dla was,
3. Iż mi Bóg przez obiawienie oznaymił taiemnicę, (iakom wam przedtym krótko napisał;
4. Zkąd czytaiąc możecie obaczyć wiadomość moię w taiemnicy Chrystusowéy.)
5. Która inszych wieków nie była[22] znaioma synom ludzkim, iako teraz obiawiona iest świętym Apostołom iego i Prorokom przez Ducha;
6. To iest, iż Poganie są spółdziedzicami i spólném ciałem, i spółuczęstnikami obietnicy iego w Chrystusie przez Ewangielią,
7. Któréy stałem się sługą według daru łaski Bożéy, która mi iest dana według skutku[23] mocy iego.
8. Mnie, mówię, naymnieyszemu ze wszystkich[24] Swiętych dana iest ta łaska, abym między Poganami opowiadał[25] te niedościgłe bogactwa Chrystusowe,
9. A iżbym obiaśnił wszystkim, iakaby była[26] społeczność onéy taiemnicy zakrytéy od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez[27] Iezusa Chrystusa;
10. Aby teraz przez zbór wiadoma była księstwom[28] i mocom na niebiesiech nader rozliczna mądrość Boża.
11. Według postanowienia wiecznego, które uczynił w Chrystusie Iezusie, Panu naszym,
12. W którym mamy[29] bezpieczność i przystęp z dufnością przez wiarę iego.
II. 13. Przetoż proszę, abyście nie słabieli dla ucisków moich za was, co iest chwałą waszą.
III. 14. Dla tego skłaniam kolana swoie przed oycem Pana naszego Iezusa Chrystusa.
15. Z którego się wszelka rodzina na niebie i na ziemi nazywa;
16. Aby wam dał według bogactwa chwały swéy, żebyście byli mocą[30] utwierdzeni przez Ducha iego we wnętrznym człowieku;
17. Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w sercach waszych;
18. Żebyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani będąc, mogli doścignąć ze wszystkimi Swiętymi, która iest szerokość, i długość, i głębokość i wysokość;
19. I poznać miłość Chrystusowę przewyższaiącą wszelką znaiomość, abyście napełnieni byli wszelaką zupełnością Bożą.
20. A temu, który może nade wszystko uczynić daleko obficiéy, niżeli prosimy albo myślimy, według onéy mocy, która skuteczna iest w nas;
21. Temu[31] niech będzie chwała w kościele przez Chrystusa Iezusa po wszystkie czasy na wieki wieków. Amen.]

ROZDZIAŁ IV.


I. W tych trzech ostatnich rozdziałach są nauki o żywocie pobożnym, a w tym upomnienie do pilnowania wezwania swego, i do spólnéy zgody 1 — 6. II. Bóg dla tego różne dary dawa, aby był budowany kościół Boży 7 — 16. III. odwodzi od próżności niewiernych 17 — 24. IV. od kłamstwa 25 — 28. V. i od plugawych mów 29 — 32.
Proszę was tedy ia więzień w Panu, abyście chodzili tak, iako[32] przystoi na powołanie, którém iesteście powołani;
2. Ze wszelaką pokorą i cichością i z nieskwapliwością, znosząc iedni drugich w miłości,
3. Staraiąc się, abyście zachowali iedność ducha w zwiąsce pokoiu.
4. Iedno iest ciało i ieden duch, iako téż iesteście powołani w iednéy nadziei powołania waszego.
5. Ieden[33] Pan, iedna wiara, ieden chrzest;
6. Ieden Bóg i oyciec wszystkich, który iest nade wszystko i po wszystkich i we wszystkich was.]
II. 7. Lecz każdemu z nas dana iest łaska według miary daru[34] Chrystusowego.
8. Dla tego pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł poimane więźnie i dał dary ludziom.[35]
9. Ale[36] to, że wstąpił, cóż iest, iedno iż pierwéy był zstąpił do nayniższych stron ziemi?
10. A który zstąpił, ten iest, który i wstąpił wysoko[37] nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko.
11. I tenże dał niektóre[38] Apostoły, a niektóre Proroki, a drugie Ewangielisty, drugie téż Pasterze i Nauczyciele.
12. Ku spoieniu Swiętych, ku pracy usługowania, ku budowaniu[39] ciała Chrystusowego;
13. Ażbyśmy się wszyscy zeszli w iedność wiary i znaiomości syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wieku Chrystusowego,]
14. Abyśmy więcéy nie byli[40] dziećmi, chwieiącymi się i unoszącymi się każdym wiatrem nauki przez fortel ludzki, i przez chytrość podeścia błędem.
15. Ale szczérymi będąc w miłości, rośćmy[41] w onego we wszystkiém, który iest[42] głową, to iest w Chrystusa,
16. Z którego wszystko ciało przystoynie złożone i spoione we wszystkich stawach, przez które ieden członek drugiemu posiłku dodawa przez moc, która iest w każdym członku, według miary iego wzrost ciału należący bierze ku budowaniu samego siebie w miłości.
III. 17. To tedy mówię, i oświadczam się przez Pana, abyście iuż więcéy nie postępowali, iako insi Poganie postępuią, w próżności[43] umysłu swego,
18. Zaćmiony maiąc rozsądek, będąc oddaleni od żywota Bożego dla nieumieiętności, która w nich iest z zatwardzenia serca ich.
19. Którzy zakamiawszy, udali się na rozpustę[44] ku popełnianiu wszelakiéy nieczystości z chciwością.
20. Lecz wy nie takeście się nauczyli Chrystusa,
21. Ieźliście go tylko słuchali, i o nim wyuczeni byli, iako iest ta prawda w Iezusie,
22. To iest, żebyście[45] złożyli według pierwszego obcowania starego człowieka, który się psuie przez pożądliwości oszukiwaiące;
23. I odnowili się duchem umysłu waszego;
24. I oblekli się w onego[46] nowego człowieka, który według Boga stworzony iest w sprawiedliwości i w świętobliwości prawdy.
IV. 25. Przetoż[47] złożywszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim; boście członkami iedni drugich.
26. Gniewaycie[48] się a nie grzeszcie; słońce niech nie zachodzi na rozgniewanie wasze.
27. Nie dawaycie mieysca diabłu.[49]
28. Kto kradł, niech więcéy nie kradnie, ale[50] raczéy niech pracuie, robiąc rękoma, co iest dobrego, aby miał zkąd udzielać potrzebuiącemu.]
V. 29. Żadna mowa plugawa niech[51] z ust waszych nie pochodzi; ale ieźli która iest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyiemna słuchaiącym.
30. A nie zasmucaycie Ducha świętego Bożego, którym zapieczętowani iesteście[52] na dzień odkupienia.
31. Wszelka gorzkość, i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo niech będzie odięte od was ze wszelaką złością;
32. Ale bądźcie iedni przeciwko drugim[53] dobrotliwi, miłosierni, odpuszczaiąc sobie, iako wam Bóg w Chrystusie odpuścił.

ROZDZIAŁ V.


I. Do naśladowania Bożego napominawszy 1. 2. II. żeby sobie lekce przestróg nie ważyli 3. 4. III. srogą groźbą ich przegraża 5 — 21. IV. osobne powinności żonom 22 — 24. V. i mężom należące opisuie 25 — 33.
Bądźcież tedy (bracia!) naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;
2. A chodźcie w miłości, iako i Chrystus[54] umiłował nas, i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznéy[55] wonności.
II. 3. A wszeteczeństwo i wszelka[56] nieczystość albo łakomstwo niechay nie będzie ani mianowane między wami, iako przystoi na Swięte.
4. Także[57] sprosność, i błazeńskie mowy, i żarty, które nie przystoią, ale raczéy dziękowanie.
III. 5. Bo to wiecie, iż żaden[58] wszetecznik, albo nieczysty, albo łakomca, (który iest[59] bałwochwalcą,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowém i Bożem.
6. Niechay was nikt nie zwodzi[60] próżnemi mowami; albowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na syny uporne;
7. Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.
8. Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; aleście teraz[61] światłością w Panu; chodźcież iako dziatki światłości,
9. (Bo owoc Ducha zależy we wszelakiéy dobrotliwości i w sprawiedliwości i w prawdzie.)
10. Obieraiąc to, coby się podobało Panu;
11. A nie spółkuycie z uczynkami[62] niepożytecznymi ciemnóści, ale ie raczéy strofuycie.]
12. Albowiem co się potaiemnie od nich dzieie, sromota i mówić.
13. Lecz to wszystko, gdy bywa od światłości strofowano, bywa obiawiono; albowiem to wszystko, co bywa obiawiono, iest światłością;
14. Dla tego mówi pismo: Ocuć się[63] który śpisz, i powstań od umarłych, a oświeci cię Chrystus.
15. Patrzaycie tedy, iakobyście ostróżnie chodzili, nie iako niemądrzy, ale iako[64] mądrzy,
16. Czas odkupuiąc; bo dni złe są.
17. Przetoż nie bądźcie nierozumnymi, ale zrozumiewaiącymi,[65] która iest wola Pańska.
18. A nie upiiaycie się[66] winem, w którém iest rozpusta; ale bądźcie napełnieni duchem,
19. Rozmawiaiąc z sobą przez psalmy, i hymny, i pieśni duchowne, śpiewaiąc i graiąc w sercu swoiém Panu,
20. Dzięki czyniąc[67] zawsze za wszystko, w imieniu Pana[68] naszego Iezusa Chrystusa, Bogu i oycu,
21. Będąc poddani iedni drugim[69] w boiaźni Bożéy.]
IV. 22. Żony bądźcie poddane[70] mężom swoim, iako Panu:
23. Albowiem mąż iest[71] głową żony, iako i Chrystus[72] głową kościoła; a on iest zbawicielem ciała.
24. Iako tedy kościół poddany iest Chrystusowi, tak téż żony mężom swoim we wszystkiém.
V. 25. Mężowie miłuycie żony[73] wasze, iako i Chrystus umiłował kościół, i wydał samego[74] siebie zań,
26. Aby go poświęcił, oczyściwszy omyciem wody[75] przez słowo;
27. Aby go sobie wystawił chwalebnym kościołem, niemaiącym zmazy, albo zmarsku, albo czego takiego, ale iżby był[76] święty i bez nagany.
28. Tak powinni mężowie miłować żony swoie, iako swoie własne ciała; kto miłuje żonę swoię, samego siebie miłuie.
29. Albowiem żaden nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale ie żywi i ogrzewa, iako i Pan kościół.
30. Gdyżeśmy członkami ciała iego, z ciała iego i z kości iego.
31. Dla tego opuści człowiek[77] oyca swego i matkę, i przyłączy się do żony swoiéy, i będą dwoie[78] iedném ciałem.
32. Taiemnica to wielka iest; lecz ia mówię o Chrystusie i o kościele.
33. A wszakże i każdy z was z osobna niechay miłuie żonę swoię iako siebie samego, a żona niech się boi męża swego.

ROZDZIAŁ VI.


I. O powinnościach dzieci 1 — 3. II. rodziców 4. III. sług 5 — 8. IV. i panów 9. V. Bóy żołnierzów Pańskich 10 — 12. VI. i bronie 13 — 24.
Dziatki! bądźcie[79] posłuszne rodzicom waszym w Panu; boć to iest sprawiedliwa.
2. Czciy oyca[80] twego i matkę, (toć iest pierwsze przykazanie z obietnicą.)
3. Abyć się dobrze działo, i abyś długo żył na ziemi.
II. 4. A wy oycowie! nie pobudzaycie do gniewu dziatek waszych, ale ie wychowywaycie[81] w karności i w napominaniu Pańskiém.
III. 5. Słudzy posłuszni bądźcie[82] panom według ciała, z boiaźnią i ze drzeniem w prostości serca waszego, iako Chrystusowi;
6. Nie na oko służąc, iako ci, którzy się ludziom podobać chcą, ale iako słudzy Chrystusowi, czyniąc z duszy wolą Bożą,
7. Z dobrą wolą służąc iako Panu a nie ludziom.
8. Wiedząc, iż każdy, coby uczynił[83] dobrego, za ta odniesie nagrodę od Pana, choć niewolnik choć wolny.
IV. 9. A wy Panowie! także się[84] zachowaycie przeciwko nim odpuszczaiąc groźby, wiedząc, że i wy sami macie Pana w niebiesiech, a względu[85] na osoby u niego niemasz.
V. 10. Na ostatek, bracia moi! zmacniaycie się w Panu, i w sile mocy iego;
11. Obleczcie sie w zupełną zbroię Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom diabelskim.
12. Albowiem nie mamy boiu przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko księstwom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko dzierzawcom świata ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościom, które są wysoko.
VI. 31.[86] A przetoż weźmiycie zupełną zbroię Bożą, abyście mogli dać odpór w dzień zły, a wszystko wykonawszy, ostać się.
14. Stóycież tedy, przepasawszy[87] biodra wasze prawdą, i oblekłszy pancerz sprawiedliwości,
15. I obuwszy nogi w gotowość Ewangielii pokoiu.
16. A nadewszystko wziąwszy tarczą wiary, ktorąbyście mogli wszystkie strzały ogniste onego złośnika zagasić.
17. Przyłbicę téż zbawienia[88] weźmiycie i miecz ducha, który iest słowo Boże;]
18. W każdéj modlitwie[89] i w proźbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czuiąc ze wszelką ustawicznością i z proźbą[90] za wszystkie Swięte,
19. I za mię, aby mi była dana[91] mowa ku otworzeniu ust moich z bezpieczeństwem, abym oznaymiał taiemnicę Ewangielii,
20. Dla któréy poselstwo sprawuię w łańcuchu, abym w nim bezpiecznie mówił iako mi mówić potrzeba.
21. A iżbyście wiedzieli i wy, co się ze mną dzieie, i co czynię, wszystko wam oznaymi Tychykus,[92] brat miły, i wierny sługa w Panu,
22. Któregom posłał do was dla tego samego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieie, i aby pocieszył serca wasze.
23. Pokóy niech będzie braciom, i miłość z wiarą od Boga oyca, i Pana Iezusa Chrystusa.
24. Łaska niech będzie ze wszystkimi miłuiącymi Pana naszego Iezusa Chrystusa ku nieskazitelności. Amen.

Ten list napisany iest do Efezów z Rzymu przez Tychyka.





  1. 1 Kor. 1, 2. 2 Kor. 1, 1—3.
  2. 2 Kor. 1, 2. 1 Piotr. 1, 3.
  3. 2 Tym. 1, 9.
  4. Matt. 17, 5. Ian. 15, 9.
  5. Gal. 4, 4. Efez. 2, 15.
  6. Efez. 4, 30.
  7. Kol. 1, 4.
  8. Filip. 1, 3. Koloss. 1, 3. 1 Tess. 1, 2.
  9. 1 Kor. 2, 5.
  10. Kol. 2, 12.
  11. Ps. 8, 7. Matt. 28, 18. Żyd. 2, 8.
  12. Efez. 4, 15. r. 5, 23. Kol. 1, 18.
  13. Koloss. 2, 13.
  14. Koloss. 3, 7.
  15. Dzie. 15, 11.
  16. Rzym. 9, 4.
  17. Koloss. 2, 14. 1 Piotr. 1, 18.
  18. Łuk. 24, 47.
  19. Rzym. 5, 2.
  20. Izai. 28, 16.
  21. Efez. 4, 1. Kol. 4, 3.
  22. Rzym. 16, 25. Koloss. 1, 26.
  23. Efez. 1, 19.
  24. 1 Kor. 15, 9. 1 Tym. 1, 15.
  25. Gal. 1, 16.
  26. Rzym. 16, 25. Kol. 1, 26. 2 Tym. 1, 10. Tyt. 1, 2. 1 Piotr. 1, 20.
  27. Dzie. 17, 24. Koloss. 1, 16.
  28. 1 Piotr. 1, 12.
  29. Rzym. 5, 2. Efez. 2, 18.
  30. Efez. 6, 10.
  31. Rzym. 16, 27. 1 Piotr. 5, 11.
  32. Fil. 1, 27. Kol. 1, 10. 1 Tess. 2, 12.
  33. Mal. 2, 10. Mark. 12, 29. 1 Kor. 8, 6.
  34. Rzym. 12, 3. 1 Kor. 12, 11. 2 Kor. 10, 13.
  35. Ps. 68, 19.
  36. Ian. 3, 13.
  37. Mark. 16, 19.
  38. 1 Kor. 12, 28.
  39. Efez. 1, 23.
  40. 1 Kor. 14, 20.
  41. Kol. 1, 10.
  42. Efez. 1, 22. r. 5, 23. Kol. 1, 18.
  43. Rzym. 1, 29.
  44. Rzym. 1, 24.
  45. Kol. 2, 11. r. 3, 9.
  46. Rzym. 6, 4. Kol. 3, 10. 1 Piotr. 2, 1. r. 4, 2.
  47. Zach. 8, 16. 1 Piotr. 2, 1.
  48. Ps. 4, 5.
  49. Iak. 4, 7.
  50. 1 Tess. 4, 11.
  51. Efez. 5, 4.
  52. Efez. 1, 13.
  53. Kol. 3, 12.
  54. Ian. 13, 34. Gal. 1, 4. 1 Tym. 2, 6.
  55. 1 Moy. 8, 21.
  56. Kol. 3, 5. 1 Tess. 4, 3.
  57. Efez. 4, 29.
  58. 1 Kor. 6, 9. Gal. 5, 19.
  59. Kol. 3, 5.
  60. Matt. 24, 4. Mark. 13, 5. Łuk. 21, 8. 2 Tess. 2, 3.
  61. 1 Tess. 5, 5.
  62. 1 Kor. 5, 11. 2 Tess. 3, 6.
  63. Izai. 60, 1.
  64. Kol. 4, 5.
  65. Rzym. 12, 2. 1 Tess. 4, 3.
  66. Przyp. 23, 20. Łuk. 21, 34.
  67. 1 Tess. 5, 18.
  68. Kol. 3, 17.
  69. 1 Piotr. 5, 5.
  70. Kol. 3, 18. Tyt. 2, 5. 1 Piotr. 3, 1. 2.
  71. 1 Kor. 11, 3.
  72. Efez. 1, 22. r. 4, 15. Koloss. 1, 18.
  73. Kol. 3, 19. 1 Piotr. 3, 7.
  74. Gal. 1, 4.
  75. Tyt. 3, 5.
  76. Kol. 1, 22.
  77. 1 Moy. 2, 24. Matt. 19, 5.
  78. 1 Kor. 6, 16.
  79. Koloss. 3, 20.
  80. 2 Moy. 20, 12. 5 Moy. 5, 16. Matt. 15, 4.
  81. Przyp. 13, 24. r. 19, 18. r. 23, 13.
  82. Kol. 3, 22. Tyt. 2, 9.
  83. 2 Kor. 5, 10.
  84. Kol. 3, 25.
  85. 5 Moy. 10, 17. 2 Kron. 19, 7.
  86. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – 13.
  87. Łuk. 12, 35. 1 Piotr. 1, 13.
  88. Izai. 59, 17. 1 Tess. 5, 8.
  89. Łuk. 18, 1.
  90. 1 Tym. 2, 1.
  91. Dzie. 4, 29. Koloss. 4, 3. 2 Tess. 3, 1. 2.
  92. Dzie. 20, 5. Koloss. 4, 7.





 List Świętego Pawła Apostoła do Galatów (całość) List Świętego Pawła Apostoła do Efezów (całość)
Biblia Gdańska
List Świętego Pawła Apostoła do Filippensów (całość)