Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Efezów (całość)

[1220]List Swiętego Pawła Apostoła do Efezów.

[1220]ROZDZIAŁ I.

 I. Po pozdrowieniu pisze o Bożém ludzi z łaski wybraniu 1 — 4. II. i o przysposobieniu za syny 5. 6. III. Pokazuie, zkąd zbawienie płynie 7. 8. IV. a iż to głęboka taiemnica 9 — 15. V. Prosi, żeby ie do zupełnéy tego wiadomości i Chrystusa znaiomości Bóg przywieść raczył 16 — 23.
Paweł, Apostoł Iezusa Chrystusa przez wolą Bożą, Swiętym, którzy są w Efezie, i wiernym w Chrystusie Iezusie.^[1]
 2. Łaska wam i pokóy niech będzie od Boga, oyca naszego, i Pana Iezusa Chrystusa.
 3. Błogosławiony niech będzie^[2] Bóg i oyciec Pana naszego Iezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił wszelkiém błogosławieństwem duchowném w niebieskich rzeczach w Chrystusie;
 4. Iako nas wybrał w nim^[3] przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i nienaganionymi przed oblicznością iego w miłości.
 II. 5. Który nas przenaznaczył ku przysposobieniu za syny przez Iezusa Chrystusa dla siebie samego, według upodobania woli swoiéy,
 6. Ku chwale sławnéy łaski swoiéy, którą nas udarował^[4] w onym umiłowanym;]
 III. 7. W którym mamy odkupienie przez krew iego, to iest odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski iego,
 8. Którą hoynie pokazał przeciwko nam we wszelkiéy mądrości i rostropności.
 IV. 9. Oznaymiwszy nam taiemnicę woli swoiéy według [1221]upodobania swego, które był postanowił w samym sobie;
 10. Aby w rozrządzeniu zupełności czasów w iedno^[5] zgromadził wszystkie rzeczy w Chrystusie, i te, które są na niebiesiech, i te, które są na ziemi;
 11. W nim, mówię, w którymeśmy i do działu przypuszczeni, przenaznaczeni będąc według postanowienia tego, który sprawuie wszystko według rady woli swoiéy;
 12. Abyśmy my byli ku chwale sławy iego, którzyśmy pierwéy nadzieię mieli w Chrystusie;
 13. W którym i wy nadzieię macie, usłyszawszy słowo prawdy, to iest Ewangielią zbawienia waszego, przez którą téż uwierzywszy, iesteście zapieczętowani Duchem^[6] onym świętym obiecanym,
 14. Który iest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytéy własności, ku chwale sławy iego.
 15. Przetoż i ia usłyszawszy o téy^[7] wierze, którą macie w Panu Iezusie, i o miłości ku wszystkim Swiętym,
 V. 16. Nie przestawam dziękować^[8] za was, wzmiankę czyniąc o was w modlitwach moich,
 17. Aby Bóg Pana naszego Iezusa Chrystusa, oyciec on chwały, dał wam Ducha mądrości i obiawienia ku poznaniu samego siebie;
 18. A żeby oświecił oczy myśli waszéy, abyście wiedzieli która iest nadzieia powołania iego, i które iest bogactwo chwały dziedzictwa iego w Swiętych;
 19. I która iest ona przewyższaiąca wielkość mocy iego przeciwko nam, którzy wierzymy według skutecznéy mocy^[9] siły iego,
 20. Któréy dokazał w Chrystusie, gdy go wzbudził od umarłych,^[10] i posadził na prawicy swoiéy na niebiesiech,
 21. Wysoko nad wszystkie księstwa i zwierzchności, i mocy, i państwa, i nad wszelkie imię, które się mianuie, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym;
 22. I wszystko poddał^[11] pod nogi iego, a onego dał za głowę^[12] nad wszystkim kościołowi,
 23. Który iest ciałem iego, i pełnością tego, który wszystko we wszystkich napełnia.

[1221]ROZDZIAŁ II.

 I. Żeby wielkość łaski Bożéy obiaśnił, przywodzi im na pamięć 1 — 4. II. iż skazani będąc na potępienie 5 — 7. III. z łaski zbawieni są 8 — 12. IV. i bliskimi sie Boga stali 13 — 15. V. za przeiednaniem przez Chrystusa uczynioném 16. VI. a przez Ewangielią ogłoszoném 17 — 22.
I was ożywił, którzyście byli umarli w upadkach i w grzechach,^[13]
 2. W którycheście niekiedy^[14] chodzili według zwyczaiu świata tego, i według książęcia, który ma władzą na powietrzu, ducha tego, który teraz iest skuteczny w synach niedowiarstwa.
 3. Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, iako i drudzy.
 4. Lecz Bóg, który iest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiéy miłości swoiéy, którą nas umiłował,
 II. 5. I gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem, (gdyż łaską^[15] zbawieni iesteście.)
 6. I pospołu z nim wzbudził, i pospołu z nim posadził na niebiesiech w Chrystusie Iezusie,
 7. Aby okazał w przyszłych wiekach ono nader obfite bogactwo łaski swoiéy, z dobrotliwości swoiéy przeciwko nam w Chrystusie Iezusie.
 III. 8. Albowiem łaską iesteście zbawieni przez wiarę, i to nie iest z was, dar to Boży iest;
 9. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
 10. Albowiem czynem iego iesteśmy, stworzeni w Chrystusie Iezusie ku [1222]uczynkom dobrym, które przed tém Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.
 11. Przetoż pamiętaycie, że wy niekiedy będąc Poganami w ciele, którzyście byli zwani nieobrzeską od onych, które zwano obrzeską w ciele, która się ręką dzieie;
 12. Iżeście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od społeczności Izraelskiéy, i obcymi od umów^[16] obietnicy, nadziei nie maiący i bez Boga na świecie.
 IV. 13. Ale teraz w Chrystusie Iezusie wy, którzyście niekiedy byli dalekimi, staliście się bliskimi przez krew Chrystusowę.
 14. Albowiem on iest pokoiem naszym, który oboie iednym uczynił, i śrzednią ścianę, która była przegrodą, rozwalił,
 15. Nieprzyiaźń, to iest zakon^[17] przykazań, który zależał w ustawach, skaziwszy przez ciało swoie, aby dwu stworzył w samym sobie w iednego nowego człowieka, czyniąc pokóy;
 V. 16. I poiednał obudwu w iedném ciele z Bogiem przez krzyż, zgładziwszy nieprzyiaźń przezeń.
 VI. 17. I przyszedłszy opowiedział pokóy^[18] wam, którzyście dalekimi, i którzyście bliskimi.
 18. Albowiem przezeń mamy przystęp^[19] obie stronie w iednym Duchu do oyca.
 19. A przetoż iuż więcéy nie iesteście gośćmi i przychodniami, ale spółmieszczaninami Swiętych i domownikami Bożymi,
 20. Zbudowani na fundamencie Apostołów i Proroków, którego iest gruntownym węgielnym kamieniem^[20] sam Iezus Chrystus,
 21. Na którym wszystko budowanie wespół spoione roście w kościół święty w Panu;
 22. Na którym téż i wy się wespół buduiecie, abyście byli mieszkaniem Bożém w Duchu świętym.]

[1222]ROZDZIAŁ III.

 I. Apostoł dla tego od Żydów wiele ucierpiał, że taiemnicę o powołaniu Poganów z rozkazania Bożego zwiastował 1 — 12. II. Potym upomina Efezów, żeby dla prześladowania nie ustawali w powołaniu swoiém 13. III. Prosi Boga, żeby im dał zrozumieć, iaka iest miłość Chrystusa Pana 14 — 21.
Dla tego ia Paweł iestem więźniem Chrystusa^[21] Iezusa za was Pogany;
 2. Ieźliście tylko słyszeli o udzieleniu łaski Bożéy, która mi iest dana dla was,
 3. Iż mi Bóg przez obiawienie oznaymił taiemnicę, (iakom wam przedtym krótko napisał;
 4. Zkąd czytaiąc możecie obaczyć wiadomość moię w taiemnicy Chrystusowéy.)
 5. Która inszych wieków nie była^[22] znaioma synom ludzkim, iako teraz obiawiona iest świętym Apostołom iego i Prorokom przez Ducha;
 6. To iest, iż Poganie są spółdziedzicami i spólném ciałem, i spółuczęstnikami obietnicy iego w Chrystusie przez Ewangielią,
 7. Któréy stałem się sługą według daru łaski Bożéy, która mi iest dana według skutku^[23] mocy iego.
 8. Mnie, mówię, naymnieyszemu ze wszystkich^[24] Swiętych dana iest ta łaska, abym między Poganami opowiadał^[25] te niedościgłe bogactwa Chrystusowe,
 9. A iżbym obiaśnił wszystkim, iakaby była^[26] społeczność onéy taiemnicy zakrytéy od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez^[27] Iezusa Chrystusa;
 10. Aby teraz przez zbór wiadoma była księstwom^[28] i mocom na niebiesiech nader rozliczna mądrość Boża.
 11. Według postanowienia wiecznego, które uczynił w Chrystusie Iezusie, Panu naszym,
 12. W którym mamy^[29] bezpieczność i przystęp z dufnością przez wiarę iego.
[1223]II. 13. Przetoż proszę, abyście nie słabieli dla ucisków moich za was, co iest chwałą waszą.
 III. 14. Dla tego skłaniam kolana swoie przed oycem Pana naszego Iezusa Chrystusa.
 15. Z którego się wszelka rodzina na niebie i na ziemi nazywa;
 16. Aby wam dał według bogactwa chwały swéy, żebyście byli mocą^[30] utwierdzeni przez Ducha iego we wnętrznym człowieku;
 17. Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w sercach waszych;
 18. Żebyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani będąc, mogli doścignąć ze wszystkimi Swiętymi, która iest szerokość, i długość, i głębokość i wysokość;
 19. I poznać miłość Chrystusowę przewyższaiącą wszelką znaiomość, abyście napełnieni byli wszelaką zupełnością Bożą.
 20. A temu, który może nade wszystko uczynić daleko obficiéy, niżeli prosimy albo myślimy, według onéy mocy, która skuteczna iest w nas;
 21. Temu^[31] niech będzie chwała w kościele przez Chrystusa Iezusa po wszystkie czasy na wieki wieków. Amen.]

[1223]ROZDZIAŁ IV.

 I. W tych trzech ostatnich rozdziałach są nauki o żywocie pobożnym, a w tym upomnienie do pilnowania wezwania swego, i do spólnéy zgody 1 — 6. II. Bóg dla tego różne dary dawa, aby był budowany kościół Boży 7 — 16. III. odwodzi od próżności niewiernych 17 — 24. IV. od kłamstwa 25 — 28. V. i od plugawych mów 29 — 32.
Proszę was tedy ia więzień w Panu, abyście chodzili tak, iako^[32] przystoi na powołanie, którém iesteście powołani;
 2. Ze wszelaką pokorą i cichością i z nieskwapliwością, znosząc iedni drugich w miłości,
 3. Staraiąc się, abyście zachowali iedność ducha w zwiąsce pokoiu.
 4. Iedno iest ciało i ieden duch, iako téż iesteście powołani w iednéy nadziei powołania waszego.
 5. Ieden^[33] Pan, iedna wiara, ieden chrzest;
 6. Ieden Bóg i oyciec wszystkich, który iest nade wszystko i po wszystkich i we wszystkich was.]
 II. 7. Lecz każdemu z nas dana iest łaska według miary daru^[34] Chrystusowego.
 8. Dla tego pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł poimane więźnie i dał dary ludziom.^[35]
 9. Ale^[36] to, że wstąpił, cóż iest, iedno iż pierwéy był zstąpił do nayniższych stron ziemi?
 10. A który zstąpił, ten iest, który i wstąpił wysoko^[37] nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko.
 11. I tenże dał niektóre^[38] Apostoły, a niektóre Proroki, a drugie Ewangielisty, drugie téż Pasterze i Nauczyciele.
 12. Ku spoieniu Swiętych, ku pracy usługowania, ku budowaniu^[39] ciała Chrystusowego;
 13. Ażbyśmy się wszyscy zeszli w iedność wiary i znaiomości syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wieku Chrystusowego,]
 14. Abyśmy więcéy nie byli^[40] dziećmi, chwieiącymi się i unoszącymi się każdym wiatrem nauki przez fortel ludzki, i przez chytrość podeścia błędem.
 15. Ale szczérymi będąc w miłości, rośćmy^[41] w onego we wszystkiém, który iest^[42] głową, to iest w Chrystusa,
 16. Z którego wszystko ciało przystoynie złożone i spoione we wszystkich stawach, przez które ieden członek drugiemu posiłku dodawa przez moc, która iest w każdym członku, według miary iego wzrost ciału należący bierze ku budowaniu samego siebie w miłości.
 III. 17. To tedy mówię, i oświadczam się przez Pana, abyście iuż więcéy nie postępowali, iako insi [1224]Poganie postępuią, w próżności^[43] umysłu swego,
 18. Zaćmiony maiąc rozsądek, będąc oddaleni od żywota Bożego dla nieumieiętności, która w nich iest z zatwardzenia serca ich.
 19. Którzy zakamiawszy, udali się na rozpustę^[44] ku popełnianiu wszelakiéy nieczystości z chciwością.
 20. Lecz wy nie takeście się nauczyli Chrystusa,
 21. Ieźliście go tylko słuchali, i o nim wyuczeni byli, iako iest ta prawda w Iezusie,
 22. To iest, żebyście^[45] złożyli według pierwszego obcowania starego człowieka, który się psuie przez pożądliwości oszukiwaiące;
 23. I odnowili się duchem umysłu waszego;
 24. I oblekli się w onego^[46] nowego człowieka, który według Boga stworzony iest w sprawiedliwości i w świętobliwości prawdy.
 IV. 25. Przetoż^[47] złożywszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim; boście członkami iedni drugich.
 26. Gniewaycie^[48] się a nie grzeszcie; słońce niech nie zachodzi na rozgniewanie wasze.
 27. Nie dawaycie mieysca diabłu.^[49]
 28. Kto kradł, niech więcéy nie kradnie, ale^[50] raczéy niech pracuie, robiąc rękoma, co iest dobrego, aby miał zkąd udzielać potrzebuiącemu.]
 V. 29. Żadna mowa plugawa niech^[51] z ust waszych nie pochodzi; ale ieźli która iest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyiemna słuchaiącym.
 30. A nie zasmucaycie Ducha świętego Bożego, którym zapieczętowani iesteście^[52] na dzień odkupienia.
 31. Wszelka gorzkość, i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo niech będzie odięte od was ze wszelaką złością;
 32. Ale bądźcie iedni przeciwko drugim^[53] dobrotliwi, miłosierni, odpuszczaiąc sobie, iako wam Bóg w Chrystusie odpuścił.

[1224]ROZDZIAŁ V.

 I. Do naśladowania Bożego napominawszy 1. 2. II. żeby sobie lekce przestróg nie ważyli 3. 4. III. srogą groźbą ich przegraża 5 — 21. IV. osobne powinności żonom 22 — 24. V. i mężom należące opisuie 25 — 33.
Bądźcież tedy (bracia!) naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;
 2. A chodźcie w miłości, iako i Chrystus^[54] umiłował nas, i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznéy^[55] wonności.
 II. 3. A wszeteczeństwo i wszelka^[56] nieczystość albo łakomstwo niechay nie będzie ani mianowane między wami, iako przystoi na Swięte.
 4. Także^[57] sprosność, i błazeńskie mowy, i żarty, które nie przystoią, ale raczéy dziękowanie.
 III. 5. Bo to wiecie, iż żaden^[58] wszetecznik, albo nieczysty, albo łakomca, (który iest^[59] bałwochwalcą,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowém i Bożem.
 6. Niechay was nikt nie zwodzi^[60] próżnemi mowami; albowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na syny uporne;
 7. Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.
 8. Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; aleście teraz^[61] światłością w Panu; chodźcież iako dziatki światłości,
 9. (Bo owoc Ducha zależy we wszelakiéy dobrotliwości i w sprawiedliwości i w prawdzie.)
 10. Obieraiąc to, coby się podobało Panu;
 11. A nie spółkuycie z [1225]uczynkami^[62] niepożytecznymi ciemnóści, ale ie raczéy strofuycie.]
 12. Albowiem co się potaiemnie od nich dzieie, sromota i mówić.
 13. Lecz to wszystko, gdy bywa od światłości strofowano, bywa obiawiono; albowiem to wszystko, co bywa obiawiono, iest światłością;
 14. Dla tego mówi pismo: Ocuć się^[63] który śpisz, i powstań od umarłych, a oświeci cię Chrystus.
 15. Patrzaycie tedy, iakobyście ostróżnie chodzili, nie iako niemądrzy, ale iako^[64] mądrzy,
 16. Czas odkupuiąc; bo dni złe są.
 17. Przetoż nie bądźcie nierozumnymi, ale zrozumiewaiącymi,^[65] która iest wola Pańska.
 18. A nie upiiaycie się^[66] winem, w którém iest rozpusta; ale bądźcie napełnieni duchem,
 19. Rozmawiaiąc z sobą przez psalmy, i hymny, i pieśni duchowne, śpiewaiąc i graiąc w sercu swoiém Panu,
 20. Dzięki czyniąc^[67] zawsze za wszystko, w imieniu Pana^[68] naszego Iezusa Chrystusa, Bogu i oycu,
 21. Będąc poddani iedni drugim^[69] w boiaźni Bożéy.]
 IV. 22. Żony bądźcie poddane^[70] mężom swoim, iako Panu:
 23. Albowiem mąż iest^[71] głową żony, iako i Chrystus^[72] głową kościoła; a on iest zbawicielem ciała.
 24. Iako tedy kościół poddany iest Chrystusowi, tak téż żony mężom swoim we wszystkiém.
 V. 25. Mężowie miłuycie żony^[73] wasze, iako i Chrystus umiłował kościół, i wydał samego^[74] siebie zań,
 26. Aby go poświęcił, oczyściwszy omyciem wody^[75] przez słowo;
 27. Aby go sobie wystawił chwalebnym kościołem, niemaiącym zmazy, albo zmarsku, albo czego takiego, ale iżby był^[76] święty i bez nagany.
 28. Tak powinni mężowie miłować żony swoie, iako swoie własne ciała; kto miłuje żonę swoię, samego siebie miłuie.
 29. Albowiem żaden nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale ie żywi i ogrzewa, iako i Pan kościół.
 30. Gdyżeśmy członkami ciała iego, z ciała iego i z kości iego.
 31. Dla tego opuści człowiek^[77] oyca swego i matkę, i przyłączy się do żony swoiéy, i będą dwoie^[78] iedném ciałem.
 32. Taiemnica to wielka iest; lecz ia mówię o Chrystusie i o kościele.
 33. A wszakże i każdy z was z osobna niechay miłuie żonę swoię iako siebie samego, a żona niech się boi męża swego.

[1225]ROZDZIAŁ VI.

 I. O powinnościach dzieci 1 — 3. II. rodziców 4. III. sług 5 — 8. IV. i panów 9. V. Bóy żołnierzów Pańskich 10 — 12. VI. i bronie 13 — 24.
Dziatki! bądźcie^[79] posłuszne rodzicom waszym w Panu; boć to iest sprawiedliwa.
 2. Czciy oyca^[80] twego i matkę, (toć iest pierwsze przykazanie z obietnicą.)
 3. Abyć się dobrze działo, i abyś długo żył na ziemi.
 II. 4. A wy oycowie! nie pobudzaycie do gniewu dziatek waszych, ale ie wychowywaycie^[81] w karności i w napominaniu Pańskiém.
 III. 5. Słudzy posłuszni bądźcie^[82] panom według ciała, z boiaźnią i ze drzeniem w prostości serca waszego, iako Chrystusowi;
 6. Nie na oko służąc, iako ci, którzy się ludziom podobać chcą, ale iako słudzy Chrystusowi, czyniąc z duszy wolą Bożą,
 7. Z dobrą wolą służąc iako Panu a nie ludziom.
[1226] 8. Wiedząc, iż każdy, coby uczynił^[83] dobrego, za ta odniesie nagrodę od Pana, choć niewolnik choć wolny.
 IV. 9. A wy Panowie! także się^[84] zachowaycie przeciwko nim odpuszczaiąc groźby, wiedząc, że i wy sami macie Pana w niebiesiech, a względu^[85] na osoby u niego niemasz.
 V. 10. Na ostatek, bracia moi! zmacniaycie się w Panu, i w sile mocy iego;
 11. Obleczcie sie w zupełną zbroię Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom diabelskim.
 12. Albowiem nie mamy boiu przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko księstwom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko dzierzawcom świata ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościom, które są wysoko.
 VI. 31.^[86] A przetoż weźmiycie zupełną zbroię Bożą, abyście mogli dać odpór w dzień zły, a wszystko wykonawszy, ostać się.
 14. Stóycież tedy, przepasawszy^[87] biodra wasze prawdą, i oblekłszy pancerz sprawiedliwości,
 15. I obuwszy nogi w gotowość Ewangielii pokoiu.
 16. A nadewszystko wziąwszy tarczą wiary, ktorąbyście mogli wszystkie strzały ogniste onego złośnika zagasić.
 17. Przyłbicę téż zbawienia^[88] weźmiycie i miecz ducha, który iest słowo Boże;]
 18. W każdéj modlitwie^[89] i w proźbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czuiąc ze wszelką ustawicznością i z proźbą^[90] za wszystkie Swięte,
 19. I za mię, aby mi była dana^[91] mowa ku otworzeniu ust moich z bezpieczeństwem, abym oznaymiał taiemnicę Ewangielii,
 20. Dla któréy poselstwo sprawuię w łańcuchu, abym w nim bezpiecznie mówił iako mi mówić potrzeba.
 21. A iżbyście wiedzieli i wy, co się ze mną dzieie, i co czynię, wszystko wam oznaymi Tychykus,^[92] brat miły, i wierny sługa w Panu,
 22. Któregom posłał do was dla tego samego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieie, i aby pocieszył serca wasze.
 23. Pokóy niech będzie braciom, i miłość z wiarą od Boga oyca, i Pana Iezusa Chrystusa.
 24. Łaska niech będzie ze wszystkimi miłuiącymi Pana naszego Iezusa Chrystusa ku nieskazitelności. Amen.

Ten list napisany iest do Efezów z Rzymu przez Tychyka.

1. 1 Kor. 1, 2. 2 Kor. 1, 1—3.
2. 2 Kor. 1, 2. 1 Piotr. 1, 3.
3. 2 Tym. 1, 9.
4. Matt. 17, 5. Ian. 15, 9.
5. Gal. 4, 4. Efez. 2, 15.
6. Efez. 4, 30.
7. Kol. 1, 4.
8. Filip. 1, 3. Koloss. 1, 3. 1 Tess. 1, 2.
9. 1 Kor. 2, 5.
10. Kol. 2, 12.
11. Ps. 8, 7. Matt. 28, 18. Żyd. 2, 8.
12. Efez. 4, 15. r. 5, 23. Kol. 1, 18.
13. Koloss. 2, 13.
14. Koloss. 3, 7.
15. Dzie. 15, 11.
16. Rzym. 9, 4.
17. Koloss. 2, 14. 1 Piotr. 1, 18.
18. Łuk. 24, 47.
19. Rzym. 5, 2.
20. Izai. 28, 16.
21. Efez. 4, 1. Kol. 4, 3.
22. Rzym. 16, 25. Koloss. 1, 26.
23. Efez. 1, 19.
24. 1 Kor. 15, 9. 1 Tym. 1, 15.
25. Gal. 1, 16.
26. Rzym. 16, 25. Kol. 1, 26. 2 Tym. 1, 10. Tyt. 1, 2. 1 Piotr. 1, 20.
27. Dzie. 17, 24. Koloss. 1, 16.
28. 1 Piotr. 1, 12.
29. Rzym. 5, 2. Efez. 2, 18.
30. Efez. 6, 10.
31. Rzym. 16, 27. 1 Piotr. 5, 11.
32. Fil. 1, 27. Kol. 1, 10. 1 Tess. 2, 12.
33. Mal. 2, 10. Mark. 12, 29. 1 Kor. 8, 6.
34. Rzym. 12, 3. 1 Kor. 12, 11. 2 Kor. 10, 13.
35. Ps. 68, 19.
36. Ian. 3, 13.
37. Mark. 16, 19.
38. 1 Kor. 12, 28.
39. Efez. 1, 23.
40. 1 Kor. 14, 20.
41. Kol. 1, 10.
42. Efez. 1, 22. r. 5, 23. Kol. 1, 18.
43. Rzym. 1, 29.
44. Rzym. 1, 24.
45. Kol. 2, 11. r. 3, 9.
46. Rzym. 6, 4. Kol. 3, 10. 1 Piotr. 2, 1. r. 4, 2.
47. Zach. 8, 16. 1 Piotr. 2, 1.
48. Ps. 4, 5.
49. Iak. 4, 7.
50. 1 Tess. 4, 11.
51. Efez. 5, 4.
52. Efez. 1, 13.
53. Kol. 3, 12.
54. Ian. 13, 34. Gal. 1, 4. 1 Tym. 2, 6.
55. 1 Moy. 8, 21.
56. Kol. 3, 5. 1 Tess. 4, 3.
57. Efez. 4, 29.
58. 1 Kor. 6, 9. Gal. 5, 19.
59. Kol. 3, 5.
60. Matt. 24, 4. Mark. 13, 5. Łuk. 21, 8. 2 Tess. 2, 3.
61. 1 Tess. 5, 5.
62. 1 Kor. 5, 11. 2 Tess. 3, 6.
63. Izai. 60, 1.
64. Kol. 4, 5.
65. Rzym. 12, 2. 1 Tess. 4, 3.
66. Przyp. 23, 20. Łuk. 21, 34.
67. 1 Tess. 5, 18.
68. Kol. 3, 17.
69. 1 Piotr. 5, 5.
70. Kol. 3, 18. Tyt. 2, 5. 1 Piotr. 3, 1. 2.
71. 1 Kor. 11, 3.
72. Efez. 1, 22. r. 4, 15. Koloss. 1, 18.
73. Kol. 3, 19. 1 Piotr. 3, 7.
74. Gal. 1, 4.
75. Tyt. 3, 5.
76. Kol. 1, 22.
77. 1 Moy. 2, 24. Matt. 19, 5.
78. 1 Kor. 6, 16.
79. Koloss. 3, 20.
80. 2 Moy. 20, 12. 5 Moy. 5, 16. Matt. 15, 4.
81. Przyp. 13, 24. r. 19, 18. r. 23, 13.
82. Kol. 3, 22. Tyt. 2, 9.
83. 2 Kor. 5, 10.
84. Kol. 3, 25.
85. 5 Moy. 10, 17. 2 Kron. 19, 7.
86.  Błąd w druku; powinno być – 13.
87. Łuk. 12, 35. 1 Piotr. 1, 13.
88. Izai. 59, 17. 1 Tess. 5, 8.
89. Łuk. 18, 1.
90. 1 Tym. 2, 1.
91. Dzie. 4, 29. Koloss. 4, 3. 2 Tess. 3, 1. 2.
92. Dzie. 20, 5. Koloss. 4, 7.

List Świętego Pawła Apostoła do Galatów (całość)

List Świętego Pawła Apostoła do Efezów (całość) Biblia Gdańska

List Świętego Pawła Apostoła do Filippensów (całość)