Biblia Wujka (1923)/Księga Ezechiela 2
To widzenie podobieństwa chwały Pańskiéj: i widziałem i upadłem na oblicze swe i usłyszałem głos mówiącego, i rzekł do mnie: Synu człowieczy! stań na nogi twe, a będę mówił z tobą.
2 I wszedł we mnie duch potem, jako wyrzekł do mnie, i postawił mię na nogi moje, i słyszałem mówiącego do mnie,
3 I rzekącego: Synu człowieczy, posyłam Ja ciebie do synów Izraelowych, do narodów odstępnych, które odstąpiły odemnie: sami i ojcowie ich przestąpili przymierze moje aż do dnia tego.
4 I synowie twardéj twarzy i nieukróconego serca są, do których Ja ciebie posyłam, a rzeczesz do nich: To mówi Pan Bóg.
5 Jeźli snadź albo cię usłuchają, i jeźli snadź zaniechają; bo domem draźniącym jest: i będą wiedzieć, że prorok był w pośrodku ich.
6 A tak ty, synu człowieczy! nie bój się ich, ani się mów ich lękaj; bo niewiernicy i przewrótnicy są z tobą, a z niedźwiadkami mieszkasz; słów ich nie bój się, a oblicza ich nie strachaj się; bo dom draźniący jest.
7 A tak będziesz mówił słowa moje do nich, jeźli snadź usłyszą a przestaną; bo draźniący są.
8 A ty, synu człowieczy! słuchaj, co Ja mówię do ciebie: Nie bądź draźniącym, jako dom draźniący jest: otwórz usta twoje, a jedz, co Ja daję tobie.
9 I ujrzałem, ano ręka ściągniona ku mnie, w któréj były zwinione księgi: i rozwinęła je przedemną, które były popisane wewnątrz i zwierzchu, a napisano na nich narzekanie i pieśń i biadę. [1]