Biblia Wujka (1923)/Księga Ezechiela 43
I wiódł mię do bramy, która patrzała na drogę wschodu słońca.
2 A to chwała Boga Izraelskiego szła drogą wschodową, a głos miała jako głos wód wielkich, a ziemia się świeciła od majestatu jego.
3 I widziałem widzenie na kształt widzenia, którem widział, gdy był przyszedł, aby zatracił miasto, a kształt wedle widzenia, którem widział u rzeki Chobar, i padłem na oblicze swoje.
4 A majestat Pański wszedł do kościoła drogą bramy, która patrzała na wschód słońca.
5 I podniósł mię duch i wwiódł mię do sieni wnętrznéj, a oto pełen był dom chwały Pańskiéj.
6 I usłyszałem mówiącego do mnie z domu, a mąż, który stał podle mnie,
7 Rzekł do mnie: Synu człowieczy! miejsce stolice mojéj i miejsce stóp nóg moich, gdzie mieszkam w pośrodku synów Izraelowych na wieki, a nie zmażą więcéj dom Izraelski imienia mego świętego, sami i królowie ich, wszeteczeństwy swemi i upadlinami królów swych i wyżynami swemi.
8 Którzy zbudowali próg swój podle progu mego i podwoje swe podle podwojów moich, a mur był między mną a nimi, i zmazali imię święte moje obrzydłościami, które czynili: przetom je wyniszczył w gniewie moim.
9 A tak teraz niech oddalą wszeteczeństwo swe i upadliny królów swych odemnie: a będę mieszkał w pośrodku ich zawsze.
10 A ty, synu człowieczy! ukaż domowi Izraelskiemu kościół, a niechaj się wstydzą nieprawości swych a niech zmierzą budowanie.
11 A niech się zasromają wszego, co czynili: wizerunek domu i budowania tego wyjścia i wchodzenia i wszystko opisanie jego i wszystkie przykazania jego i wszystek porządek jego i wszystkie ustawy jego ukaż im, i napiszesz przed ich oczyma, aby strzegli wszystkiego opisania jego i przykazania jego i czynili je.
12 Ten jest zakon domu na wierzchu góry: Wszystka granica jego wokoło jest świątynia świętych, ten tedy jest zakon domu.
13 A te miary ołtarza łokciem najprawdziwszym, który miał łokieć i dłoń: łona jego był łokieć i łokieć na szerzą, a granica jego aż do kraju jego i wokoło dłoń jedna, to téż była wysokość ołtarza.
14 A od łona ziemie aż do kraju najniższego dwa łokcie, a szerokości łokieć jeden: a od kraju mniejszego aż do kraju większego cztery łokcie, a szerz na jeden łokieć.
15 A sam Aryel na cztery łokcie, a od Aryela aż ku górze cztery rogi.
16 A Aryel dwanaście łokci wzdłuż, na dwanaście łokci w szerz, czworogranisty i na równe granie.
17 A kraj czternaście łokci na dłużą i czternaście na szerzą na cztery granie jego, a korona około niego na pół łokcia, a łono jego na łokciu wokoło, a stopnie jego obrócone na wschód słońca.
18 I rzekł do mnie: Synu człowieczy! to mówi Pan Bóg: Te są ustawy ołtarza, w którykolwiek dzień zbudowany będzie, aby na nim ofiarowano całopalenie i krew wylewano.
19 I dasz kapłanom i Lewitom, którzy są z nasienia Sadok, którzy przystępują do mnie, mówi Pan Bóg, aby mi ofiarowali, cielca z stada za grzech.
20 A wziąwszy ze krwie jego, włożysz na cztery rogi jego i na cztery węgły kraju i na koronę wokoło: i oczyścisz go i poświęcisz.
21 I weźmiesz cielca, który będzie ofiarowan za grzech, a spalisz go na miejscu odłączonem domu za świątynią.
22 A wtórego dnia ofiarujesz kozła kóz niepokalanego za grzech, i oczyszczą ołtarz, jako oczyścili cielcem.
23 A gdy dokonasz oczyszczać jego, ofiarujesz cielca z stada niepokalanego i barana z trzody niepokalanego.
24 I ofiarujesz je przed obliczem Pańskiem, i wrzucą kapłani na nie soli i ofiarują je całopaleniem Panu.
25 Siedm dni uczynisz kozła za grzech na każdy dzień, i cielca z stada i barana z bydła niepokalane ofiarować będą.
26 Siedm dni oczyszczać będą ołtarz i ochędożą go i napełnią rękę jego.
27 A wypełniwszy dni, ósmego dnia i daléj uczynią kapłani na ołtarzu całopalenia wasze, i co za pokój ofiarują; a będę wam miłościw, mówi Pan Bóg.