Słownik etymologiczny języka polskiego/Indeks Ż
Brzmienie prasłowiańskie, pochodne, od g przed »jasnemi« (mogę-możesz) albo od zj (mazać-mażę); mieszamy z rz, p. mżonki, żąp i i.; narzeczowo, od 10 wieku, z (mazurskie zona itp.), ź (zielazo, od 15. wieku; nowsze ogólne źródło zamiast żródło itp., ździary zamiast żdzary, p. żar). W dawnych pożyczkach zastąpiło dźwięczną sycząca (p. róża, jałmużna, żagiel itd.).
żaba •
żachnąć się •
żadać się •
żaden •
żaga •
żagiel •
żak •
żal •
żałtarz •
żar •
żarna •
żart •
żasnąć się •
żąć •
żądać •
żądło •
żąp •
żbik •
żdać •
że •
żebrać •
żebro •
żec •
żegnać •
żelazo •
żemła •
żer •
żerdź •
żętyca •
żgać •
żłób •
żłódź •
żłukto •
żmij •
żmuda •
żołądek •
żołądź •
żołd •
żółknąć •
żołna •
żółty •
żółw •
żona •
żóraw •
żreb •
żrebię •
żreć •
żródło •
żubr •
żuć •
żuk •
żuł •
żupa •
żupan •
żur •
żurzyć się •
żużel •
żwawy •
żwir •
żybura •
żyć •
życzyć •
żyd •
żydki •
żyła •
żyr •
żyrzec •
żyto •
żywy •
żyzność