Biblia Wujka (1923)/Księga Jeremiasza 51
To mówi Pan: Oto Ja wzbudzę na Babilon i na obywatele jego, którzy serce swe podnieśli przeciwko mnie, jako wiatr zaraźliwy.
2 I poślę do Babilonu przewiewacze, i rozwieją go a splundrują ziemię jego; bo przyszły nań zewsząd w dzień utrapienia jego.
3 Niech nie ciągnie, który ciągnie łuk swój, a niech nie wstępuje w pancerzu: nie folgujcie młodzieńcom jego, wybijcie wszystko rycerstwo jego.
4 I polęgą pobici w ziemi Chaldejskiéj, i zranieni po krainach jego.
5 Bo nie owdowiał Izrael i Juda od Boga swego, od Pana zastępów; lecz ziemia ich pełna jest przestępstwa dla Świętego Izraelowego.
6 Uciekajcie z pośrodku Babilonu, a każdy niech zbawi duszę swoję, nie milczcie nad nieprawością jego; bo czas pomsty jest od Pana, on mu wzajem odda.
7 Kubek złoty Babilon w ręce Pańskiéj, upajający wszystkę ziemię: wino jego pili narodowie, i dlatego wzruszeni są.
8 Nagle upadł Babilon i połamał się: wyjcie nad nim, weźcie żywice na boleść jego, owa się wyleczy. [1]
9 Leczyliśmy Babilon, a nie jest uzdrowiony. Opuśćmy go a pójdźmy każdy do swéj ziemie; bo doszedł aż do nieba sąd jego i wyniósł się aż do obłoków.
10 Wywiódł Pan sprawiedliwość naszą. Pójdźcie, a opowiadajmy na Syonie dzieło Pana, Boga naszego.
11 Ostrzcie strzały, napełniajcie sajdaki. Wzbudził Pan ducha króla Medskiego, i przeciw Babilonowi myśl jego jest, aby go zatracił; bo pomsta Pańska jest, pomsta kościoła jego.
12 Na murzech Babilońskich podnieście chorągiew, przyczyńcie straży, wystawcie stróże, nagotujcie zasadzki; bo umyślił Pan i uczyni, cokolwiek mówił przeciw obywatelom Babilońskim.
13 Która mieszkasz nad wodami mnogiemi, bogata w skarby! przyszedł koniec twój na stopie odcięcia twego.
14 Przysiągł Pan zastępów na duszę swoję: Że cię napełnię ludzi jako chrząszczów, i nad tobą będą śpiewać pobudkę. [2]
15 Który uczynił ziemię mocą swoją, zgotował świat mądrością swoją, a mądrością swoją rozciągnął niebiosa: [3]
16 Gdy on głos wypuszcza, mnożą się wody na niebie, który podnosi obłoki od kończyn ziemie, błyskawice w deszcz obracał, i wywiódł wiatr z skarbów swoich.
17 Zgłupiał każdy człowiek od umiejętności, zawstydzon każdy zlewacz na rycinie; bo fałsz jest zlanie ich, i niemasz ducha w nich.
18 Marne są dzieła i śmiechu godne: czasu nawiedzenia ich zginą.
19 Nie jako to dział Jakóbów; bo który wszystko stworzył, on jest, a Izrael sceptr dziedzictwa jego: Pan zastępów imię jego.
20 Tłuczesz ty mnie oręże wojenne, a Ja potłukę w tobie narody, i wytracę w tobie królestwa.
21 I potłukę w tobie konia i jeźdźca jego, i potłukę w tobie wóz i wsiadacza jego,
22 I potłukę w tobie męża i niewiastę, i potłukę w tobie starca i pacholę, i potłukę w tobie młodzieńca i pannę,
23 I potłukę w tobie pasterza i trzodę jego, i potłukę w tobie oracza i sprzężaj jego, i potłukę w tobie książęta i urzędniki.
24 A oddam Babilonowi i wszystkim obywatelom Chaldejskim wszystkie złości ich, które czynili na Syon, przed oczyma waszemi, mówi Pan.
25 Oto Ja na cię, góro zarażająca! mówi Pan, która zarażasz wszystkę ziemię, i wyciągnę rękę moje na cię, a zwalę cię z skał i uczynię cię górą spalenia.
26 I nie będą z ciebie brać kamienia do węgła i kamienia do fundamentów, ale będziesz wiecznie zatracona, mówi Pan.
27 Podnieście chorągiew w ziemi, trąbcie w trąby między narody, poświęćcie na nię narody, dajcie znać przeciw niéj królom Ararath, Menni i Ascheneth: policzcie przeciwko niéj Taphsar, przywiedźcie konie jako chrząszcze z żądłami.
28 Poświęćcie przeciwko niéj narody, króle Medyi, książęta jéj i wszystkie urzędniki jéj i wszystkę ziemię władze jéj.
29 I wzruszy się ziemia i zatrwoży; bo się ocuci przeciw Babilonowi myśl Pańska, aby położył ziemię Babilońską pustą i niemieszkalną.
30 Ustali mocarzowie Babilońscy od bitwy, mieszkali w zamkach; pożarta jest siła ich, i stali się jako niewiasty: zapalono mieszkania jego, złamano zawory jego.
31 Bieżący bieżącemu zabieży, a poseł potka się z posłem, aby oznajmił królowi Babilońskiemu, że wzięto miasto jego od końca aż do końca.
32 I brody ubieżano, i błota ogniem wypalono, a mężowie waleczni zatrwożyli się.
33 Bo to mówi Pan zastępów, Bóg Izraelów: Córka Babilońska jako bojewisko, czas młoćby jéj: jeszcze trochę, i przyjdzie czas żniwa jéj.
34 Zjadł mię, pożarł mię Nabuchodonozor, król Babiloński, uczynił mię jako naczynie czcze: połknął mię jako smok, napełnił brzuch swój pieszczotą moją i wygnał mię.
35 Nieprawość przeciwko mnie, i ciało moje na Babilonie, mówi mieszkanie Syon, a krew moja na obywatelach Chaldejskiéj ziemie, mówi Jeruzalem.
36 Przetóż to mówi Pan: Oto Ja osądzę rzecz twoję a pomszczę się pomsty twojéj i puste uczynię morze jego i wysuszę żyłę jego.
37 I będzie Babilon mogiłami, mieszkaniem smoków, zdumieniem i świstaniem, dlatego że niemasz obywatela.
38 Pospołu jako lwi ryczeć będą, będą otrząsać grzywę jako lwięta.
39 W zapaleniu ich postawię picia ich, i upoję, aby zasnęli i spali sen wieczny, a nie wstali, mówi Pan.
40 Powiodę je jako baranki na rzeź, i jako barany z kozły.
41 Jako wzięt jest Sesach, i poimane jest najsławniejsze wszystkiéj ziemie? jako się stał Babilon między narodami?
42 Wystąpiło morze na Babilon, pokryt jest mnóstwem wałów jego.
43 Stały się miasta jego zdumieniem, ziemią niemieszkalną i pustą, ziemią, w któréj nikt nie mieszka, ani chodzi przez nię syn człowieczy.
44 I nawiedzę Bela w Babilonie i wyrzucę, co był połknął, z gęby jego, a nie będą się zbiegać k niemu więcéj narodowie, ponieważ i mur Babiloński upadnie.
45 Wynidźcie z pośrodku jego, ludu mój! aby zbawił każdy duszę swoję przed gniewem zapalczywości Pańskiéj.
46 A żeby snadź nie zmiękczało serce wasze, a ulęklibyście się słuchu, który będzie słyszeć w ziemi: i przyjdzie w rok słuch, a po tym roku słuch i nieprawość w ziemi, i panujący na panującego.
47 Przetóż oto dni przychodzą, i nawiedzę ryciny Babilońskie, i zawstydzi się wszystka ziemia jego, i wszyscy zabici jego polęgą w pośrodku jego.
48 I będą chwalić nad Babilonem niebiosa i ziemia i wszystko, co na nich jest; bo z północy przyjdą k niemu łupieżcy, mówi Pan.
49 A jako czynił Babilon, że polegli pobici w Izraelu, tak téż polęgą pobici z Babilonu po wszystkiéj ziemi.
50 Którzyście uciekli przed mieczem, pójdźcie, nie stójcie: pomnijcie zdaleka na Pana, i Jeruzalem niech przyjdzie na serce wasze.
51 Zawstydziliśmy się, żeśmy usłyszeli urąganie: pokryła sromota oblicze nasze; bo przyszli cudzy na świątnicę domu Pańskiego.
52 Przetóż oto dni przychodzą, mówi Pan, i nawiedzę ryciny jego, i po wszystkiéj ziemi jego beczeć będzie zraniony.
53 Choćby wstąpił Babilon do nieba i obwarował na wysokości moc swoję, odemnie przyjdą pustoszyciele jego, mówi Pan.
54 Głos wołania z Babilonu, a ztarcie wielkie z ziemie Chaldejskiéj;
55 Bo Pan zburzył Babilon i wytracił z niego głos wielki, i szumieć będą wały ich, jako wody obfite, wydał szum głos ich.
56 Bo idzie nań, to jest na Babilon, zbójca, i poimani są mocarze jego, i osłabiał łuk ich; bo mocny zemściciel Pan oddawając odda.
57 I upoję książęta jego i mądre jego i wodze jego i urzędniki jego i mężne jego, i zasną sen wieczny a nie ocucą się, mówi król, Pan zastępów imię jego.
58 To mówi Pan zastępów: Mur Babiloński on szeroki podkopaniem podkopany będzie, a bramy jego wysokie ogniem spalone będą, a prace ludzi wniwecz, i narodów na ogień będą i zginą.
59 Słowo, które rozkazał Jeremiasz prorok Sarajaszowi, synowi Neryasza, syna Maasyaszowego, gdy szedł z Sedecyaszem królem do Babilonu roku czwartego królestwa jego; a Sarajasz był książęciem proroctwa.
60 I napisał Jeremiasz wszystko złe, które miało przyjść na Babilon, w księgach jednych, wszystkie te słowa, które są napisane przeciw Babilonowi.
61 I rzekł Jeremiasz do Sarajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu a ujrzysz i przeczytasz wszystkie te słowa,
62 Rzeczesz: Panie! tyś mówił przeciw miejscu temu, że je masz wytracić, aby nie było, ktoby w niem mieszkał od człowieka aż do bydlęcia, i żeby było pustkami wiecznemi.
63 A gdy skończysz czytanie téj księgi, przywiążesz do niéj kamień i wrzucisz ją wpośród Euphratesa
64 I rzeczesz: Tak zatopion będzie Babilon, a nie powstanie od utrapienia, które Ja nań przywiodę, i rozwali się. Póty słowa Jeremiaszowe.