Biblia Wujka (1923)/Księga Izajasza 63
| Biblia Wujka Stary Testament - Księga Izajasza |
|---|
1 -
2 -
3 -
4 -
5 -
6 -
7 -
8 -
9 -
10 -
11 -
12 -
13 -
14 -
15 -
16 -
17 -
18 -
19 -
20 -
21 -
22 -
23 -
24 -
25
26 -
27 -
28 -
29 -
30 -
31 -
32 -
33 -
34 -
35 -
36 -
37 -
38 -
39 -
40 -
41 -
42 -
43 -
44 -
45 -
46 -
47 -
48 -
49 -
50
51 -
52 -
53 -
54 -
55 -
56 -
57 -
58 -
59 -
60 -
61 -
62 -
63 -
64 -
65 -
66
Któż to jest, który idzie z Edom w farbowanych szaciech z Bosry? ten piękny w szacie swojéj, idący w mnóstwie mocy swojéj? Ja, który mówię sprawiedliwość, a jestem obrońcą na zbawienie.
2 Czemuż tedy czerwone jest odzienie twoje, a szaty twoje jako tłoczących w prasie? [1]
3 Samem tłoczył prasę, a z narodów niemasz męża zemną: tłoczyłem je w zapalczywości mojéj i podeptałem je w gniewie moim, i pryskała krew ich na szaty moje, i spluskałem wszystkie odzienia moje.
4 Bo dzień pomsty w sercu mojem, rok odkupienia mego przyszedł.
5 Oględowałem się, a nie było pomocnika; szukałem, a nie było, ktoby ratował: i zbawiło mię ramię moje, a rozgniewanie moje to mię wspomogło.
6 I podeptałem narody w zapalczywości mojéj i upoiłem je w rozgniewaniu mojem i zrzuciłem moc ich na ziemię.
7 Miłosierdzia Pańskie wspominać będę, chwałę Pańską za wszystko, co nam Pan oddał, i za mnóstwo dobra domowi Izraelowemu, które im dał według łaskawości swéj a według wielkości miłosierdzia swego.
8 I rzekł: Wszakże jednak lud to mój, synowie nie przący się: i stał się im zbawicielem.
9 W każdym ucisku ich nie był uciśniony, i Aniół oblicza jego zbawił je: w miłości swéj i w łaskawości swéj on je odkupił i nosił je i podwyższył je po wszystkie dni wieku.
10 Ale oni ku gniewu pobudzili i utrapili Ducha Świętego jego, i obrócił się im w nieprzyjaciela i sam je zwojował. [2]
11 I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego i ludu swego: Gdzie jest, który je wywiódł z morza, z pasterzmi trzody swojéj? gdzie jest, który położył w pośrodku jego Ducha, Świętego swego? [3]
12 Który wywiódł za prawicę Mojżesza ramieniem majestatu swego, który przeciął wody przed nimi, aby sobie uczynił imię wieczne?
13 Który je wywiódł przez głębokości, jako konia w puszczy nie szwankującego?
14 Jako bydlę na polu stępujące. Duch Pański był przewodnikiem jego: takeś przywiódł lud twój, abyś sobie uczynił imię sławne.
15 Pojrzyj z nieba a obacz z mieszkania twego świętego i chwały twojéj. Gdzie jest żarliwość twoja i moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich i litości twoich? zahamowały się odemnie. [4]
16 Boś ty ojciec nasz, a Abraham o nas nie wiedział, i Izrael nie znał nas: tyś, Panie, ojciec nasz, odkupiciel nasz, od wieku imię twoje.
17 Czemuś nam, Panie, dopuścił błądzić z dróg twoich? zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie nie bali? nawróć się dla sług twoich, dla pokolenia dziedzictwa twego.
18 Jako nie posiedli lud twój święty: nieprzyjaciele nasi podeptali świątnicę twoję.
19 Staliśmy się jako na początku, gdyś nie panował nad nami, ani wzywano imienia twego nad nami.