Biblia Wujka (1923)/Księga Izajasza 65
| Biblia Wujka Stary Testament - Księga Izajasza |
|---|
1 -
2 -
3 -
4 -
5 -
6 -
7 -
8 -
9 -
10 -
11 -
12 -
13 -
14 -
15 -
16 -
17 -
18 -
19 -
20 -
21 -
22 -
23 -
24 -
25
26 -
27 -
28 -
29 -
30 -
31 -
32 -
33 -
34 -
35 -
36 -
37 -
38 -
39 -
40 -
41 -
42 -
43 -
44 -
45 -
46 -
47 -
48 -
49 -
50
51 -
52 -
53 -
54 -
55 -
56 -
57 -
58 -
59 -
60 -
61 -
62 -
63 -
64 -
65 -
66
Szukali mię, którzy się pierwéj nie pytali, naleźli, którzy mię nie szukali. Rzekłem: Owom Ja, owom Ja! do narodu, który nie wzywał imienia mego. [1]
2 Rozciągałem ręce moje przez wszystek dzień do ludu niewiernego, który chodzi drogą nie dobrą za myślami swemi.
3 Lud, który mię ku gniewu przywodzi, przed obliczem mojem zawżdy: którzy ofiary czynią w ogrodziech i ofiarują na cegłach.
4 Którzy mieszkają w grobiech, a w zborach bałwańskich sypiają: którzy jedzą świnie mięso, a polewka obrzydła w naczyniach ich.
5 Którzy mówią: Odstąp odemnie, nie przystępuj do mnie; boś nieczysty jest. Ci będą dymem w zapalczywości mojéj, ogniem gorejącym przez cały dzień.
6 Oto napisano jest przedemną: Nie zamilczę, ale oddam i odpłacę na łono ich.
7 Nieprawości wasze i nieprawości ojców waszych spółem, mówi Pan, którzy ofiarowali na górach i na pagórkach urągali mię: i odmierzę sprawę ich pierwszą do łona ich.
8 To mówi Pan: Jako gdyby naleziono ziarno w gronie wina, i rzeczonoby: Nie psuj go; bo błogosławieństwo jest: tak uczynię dla sług moich, że nie zatracę wszystkiego.
9 I wywiodę z Jakóba nasienie, a z Judy dzierżawcę gór moich: i odziedziczą ją wybrani moi, a słudzy moi będą tam mieszkać.
10 I będą pola chlewami trzód, a dolina Achor legowiskiem bydła ludowi memu, którzy mię szukali.
11 A wy, którzyście opuścili Pana, którzyście zapomnieli góry świętéj mojéj, którzy stawiacie stół Fortunie i ofiarujecie na nim:
12 Policzę was mieczem, a wszyscy w porażce upadniecie: przeto iżem wołał, a nie odpowiedzieliście: mówiłem, a nie słuchaliście, i czyniliście złość w oczu moich, a czegom ja nie chciał, obraliście. [2]
13 Przeto to mówi Pan Bóg: Oto słudzy moi jeść będą, a wy łaknąć będziecie: oto słudzy moi pić będą, a wy upragniecie:
14 Oto słudzy moi weselić się będą, a wy się zawstydzicie: oto słudzy moi wykrzykać będą od radości serdecznéj, a wy będziecie wołać od boleści serca i od skruszenia ducha wyć będziecie.
15 I zostawicie imię swe na przysięgę wybranym moim, i zabije cię Pan Bóg, a sługi swe nazowie inszem imieniem.
16 W którym kto błogosławiony jest na ziemi, będzie błogosławion w Bogu, Amen: a kto przysięga na ziemi, będzie przysięgał w Bogu, Amen: iż zapomnione są pierwsze uciski, iże zakryte są od oczu moich.
17 Bo oto ja tworzę niebiosa nowe i ziemię nową, a nie będą w pamięci rzeczy pierwsze, ani przyjdą na myśl. [3]
18 Ale się będziecie weselić i radować aż na wieki z tego, co Ja tworzę; bo oto Ja tworzę Jeruzalem radością, a lud jego weselem.
19 I radować się będę w Jeruzalem i weselić się będę w ludu moim, ani słychać będzie w nim więcéj głosu płaczu i głosu wołania.
20 Nie będzie tam więcéj niemowiątka dniów, i starca, któryby nie wypełnił dni swoich; bo dziecię stoletnie umrze, a grzesznik stoletni przeklęty będzie.
21 I pobudują domy, i będą mieszkać: i nasadzą winnice, a będą jeść owoce ich.
22 Nie będą budować, a inszy będzie mieszkał: nie będą sadzić, a inszy będzie jadł; bo jako dni drzewa będą dni ludu mego, a uczynki rąk ich zstarzeją się.
23 Wybrani moi nie będą robić próżno, ani będą rodzić w zatrwożeniu: bo nasienie błogosławionych Pańskich są, i wnukowie ich z nimi.
24 I będzie pierwéj niż zawołają, Ja wysłucham: jeszcze oni mówić będą, a Ja usłyszę. [4]
25 Wilk i baranek będą się paść spółem; lew i wół będą jeść plewy, i wężowi proch chlebem jego: nie będą szkodzić ani zabijać na wszystkiéj górze świętéj mojéj, mówi Pan.